از نامه انتظامی تا توضیحات دختر افتخاری؛
برائت هنرمندان از احمدی نژاد و مشایی ادامه می یابد؟
می توان انتظار داشت در روزهای آینده و گوشه نشین تر شدن مشایی و احمدی نژاد، سیل نامه های دوستان هنرمند سابق دولت برای اعلام برائت با عذرهای بدتر از گناه، در رسانه ها شروع شود.
پخش تصویری از حضور « عزت الله انتظامی» در کنار « احمدی نژاد» و « مشایی» در آخرین روز ثبت نام نامزدهای ریاست جمهوری حاشیه های زیادی را به همراه داشت. در پی اعتراضات و نقدهایی که برای این اقدام سیاسی آقای بازیگر انجام شد، انتظامی نامه ای را خطاب به مردم ایران نوشت و در آن به شرح اتفاقات آن روز پرداخت.
انتظامی در نامه خود مدعی شده بود که برای حضور در وزارت کشور در عمل انجام شده قرار گرفته است. تطبیق توضیحات این بازیگر ۸۹ ساله سینما با شواهد موجود از جریانات آن روز به چند نکته مبهم می رسد که قابل تامل است.
نخست اینکه چرا وقتی استاد انتظامی خود را در حیاط وزارت کشور دید و متوجه سناریوی از پیش تعیین شده برای سوء استفاده تبلیغاتی از خود شد، اعتراضی نکرد و وارد ساختمان این وزارتخانه شد؟ خوشبینانه ترین تفسیر این رفتار شاید مصلحت اندیشی انتظامی برای هموار کردن مسیر ثبت بنیادش باشد.
این نکته را هم نباید از نظر دور داشت که اساسآ ثبت یک بنیاد فرهنگی در ایران، پروسه چندان پیچیده ای نیست که برای آن نیاز به کمک رئیس جمهوری و اطرافیانش احساس شود. ممکن است این مصلحت اندیشی برای هموار کردن دریافت کمک های مالی دولتی بوده باشد.
انتظامی در بخشی از نامه خود اشاره می کند که توسط فردی در جایی از وزارت کشور، روی یک نیمکت به حال خود رها شده است و بعد از مدتی ناگهان مشایی و احمدی نژاد به طرفش آمده اند و در دو طرف او روی نیمکت نشسته اند و « ناگهان اطرافمان پر شد از دوربین های عکاسی. آقای مشایی گفت" چی شده؟ یه خرده شاد باشین! " من حرفی نداشتم که بزنم. عکاس ها تند و تند عکس می گرفتند. عکسشان را که گرفتند محل را ترک کردند و من باز همان جا بهت زده وسط آن صندلی سه نفره تنها ماندم. »
تصاویر آن روز اما، نکات دیگری را به غیر از گفته های استاد نشان می دهد. در یکی از این تصاویر به وضوح انتظامی و مشایی و احمدی نژاد در جلوی یکی از درهای وزارت کشور دیده می شوند که انتظامی جلوتر از « علی نیکزاد» ، ایستاده و به دوربین خیره شده است. این عکس در تناقض با نقل انتظامی از اتفاقات آن روز است.
به هر حال بعد از انتشار این مطالب، مشایی در نامه ای بسیار کوتاه به او پاسخ داد: « از وضعیتی که پیش آمد خیلی متاثر شدم. روا نیست که در پی یک عمر تلاش خاطرتان مکدر شود. »
در پی این اتفاقات، « آوا افتخاری» ؛ دختر علیرضا افتخاری هم با انتشار نامه ای خطاب به انتظامی ، از نحوه بهره برداری سیاسی از هنرمندان گلایه کرد و پس از نزدیک ۴ سال به توضیح جریانات دیدار صمیمانه پدرش و احمدی نژاد- در آغوش کشیده شدن رئیس جمهور توسط افتخاری- پرداخت. او در این نامه گفته است: « پدر من هم فریب این بازی ها را خورد و ندانسته در مراسمی شرکت کرد که از پیش طراحی شده بود. پدر من از سر سادگی نتوانست دفاعیه ای بنویسد. مردم عزیر ما حالا بهتر می دانند چهار سال پیش شرکت پدرم در مراسم شهدای خبرنگار و رویارویی با آن مرد سیاسی، از قبل طراحی شده بود. »
به نظر می رسد مسجل شدن این نکته که احمدی نژاد و مشایی به مهره های سوخته انتخابات پیش رو تبدیل شده اند، راه را برای برائت جویی کسانی که خواسته (و بعضآ ناخواسته) در مقاطعی همراه دولت بوده اند، هموار کرده است. به این ترتیب می توان انتظار داشت در روزهای آینده و گوشه نشین تر شدن مشایی و احمدی نژاد، سیل نامه های دوستان هنرمند سابق دولت برای اعلام برائت با عذرهای بدتر از گناه، در رسانه ها شروع شود تا به این وسیله بتوانند، راه را برای ادامه حیات هنری -سیاسی شان باز نگاه دارند.
انتظامی در نامه خود مدعی شده بود که برای حضور در وزارت کشور در عمل انجام شده قرار گرفته است. تطبیق توضیحات این بازیگر ۸۹ ساله سینما با شواهد موجود از جریانات آن روز به چند نکته مبهم می رسد که قابل تامل است.
نخست اینکه چرا وقتی استاد انتظامی خود را در حیاط وزارت کشور دید و متوجه سناریوی از پیش تعیین شده برای سوء استفاده تبلیغاتی از خود شد، اعتراضی نکرد و وارد ساختمان این وزارتخانه شد؟ خوشبینانه ترین تفسیر این رفتار شاید مصلحت اندیشی انتظامی برای هموار کردن مسیر ثبت بنیادش باشد.
این نکته را هم نباید از نظر دور داشت که اساسآ ثبت یک بنیاد فرهنگی در ایران، پروسه چندان پیچیده ای نیست که برای آن نیاز به کمک رئیس جمهوری و اطرافیانش احساس شود. ممکن است این مصلحت اندیشی برای هموار کردن دریافت کمک های مالی دولتی بوده باشد.
انتظامی در بخشی از نامه خود اشاره می کند که توسط فردی در جایی از وزارت کشور، روی یک نیمکت به حال خود رها شده است و بعد از مدتی ناگهان مشایی و احمدی نژاد به طرفش آمده اند و در دو طرف او روی نیمکت نشسته اند و « ناگهان اطرافمان پر شد از دوربین های عکاسی. آقای مشایی گفت" چی شده؟ یه خرده شاد باشین! " من حرفی نداشتم که بزنم. عکاس ها تند و تند عکس می گرفتند. عکسشان را که گرفتند محل را ترک کردند و من باز همان جا بهت زده وسط آن صندلی سه نفره تنها ماندم. »
تصاویر آن روز اما، نکات دیگری را به غیر از گفته های استاد نشان می دهد. در یکی از این تصاویر به وضوح انتظامی و مشایی و احمدی نژاد در جلوی یکی از درهای وزارت کشور دیده می شوند که انتظامی جلوتر از « علی نیکزاد» ، ایستاده و به دوربین خیره شده است. این عکس در تناقض با نقل انتظامی از اتفاقات آن روز است.
به هر حال بعد از انتشار این مطالب، مشایی در نامه ای بسیار کوتاه به او پاسخ داد: « از وضعیتی که پیش آمد خیلی متاثر شدم. روا نیست که در پی یک عمر تلاش خاطرتان مکدر شود. »
در پی این اتفاقات، « آوا افتخاری» ؛ دختر علیرضا افتخاری هم با انتشار نامه ای خطاب به انتظامی ، از نحوه بهره برداری سیاسی از هنرمندان گلایه کرد و پس از نزدیک ۴ سال به توضیح جریانات دیدار صمیمانه پدرش و احمدی نژاد- در آغوش کشیده شدن رئیس جمهور توسط افتخاری- پرداخت. او در این نامه گفته است: « پدر من هم فریب این بازی ها را خورد و ندانسته در مراسمی شرکت کرد که از پیش طراحی شده بود. پدر من از سر سادگی نتوانست دفاعیه ای بنویسد. مردم عزیر ما حالا بهتر می دانند چهار سال پیش شرکت پدرم در مراسم شهدای خبرنگار و رویارویی با آن مرد سیاسی، از قبل طراحی شده بود. »
به نظر می رسد مسجل شدن این نکته که احمدی نژاد و مشایی به مهره های سوخته انتخابات پیش رو تبدیل شده اند، راه را برای برائت جویی کسانی که خواسته (و بعضآ ناخواسته) در مقاطعی همراه دولت بوده اند، هموار کرده است. به این ترتیب می توان انتظار داشت در روزهای آینده و گوشه نشین تر شدن مشایی و احمدی نژاد، سیل نامه های دوستان هنرمند سابق دولت برای اعلام برائت با عذرهای بدتر از گناه، در رسانه ها شروع شود تا به این وسیله بتوانند، راه را برای ادامه حیات هنری -سیاسی شان باز نگاه دارند.
