سوسک ها قید شیرینی را زدند!
دانشمندان دانشگاه کارولینای شمالی دریافته اند که برخی گونه های سوسک علاقه خود به شیرینی را از دست داده اند که کارایی سموم شیرین را که برای جذب و کشتن آنها طراحی شده از بین برده است.
دانشمندان آمریکایی نشان دادند زمانی که سوسک های گرسنه بین دو انتخاب مربا یا کره بادام زمینی قرار می گیرند، سوسکهای عادی به دور مربا جمع شده اما نمونه هایی که علاقه خود به شیرینی را از دست داده اند، از آن دور می شوند.
این محققان سپس نشان دادند که در سوسکهایی که از مربا خوششان نیامده بود، سلول های حسگر تلخی در زمان رویارویی با شیرینی تغییر می کنند.
این کار سلولهای حسگر شیرینی را لغو کرده بدین معنی که قند با مزه تلخ برای سوسک ظاهر می شود.
این پژوهش به محققان کمک کرده تا دلیل مشکل شدن کشتن سوسکهای کوچک موسوم به سوسک آلمانی از اواسط دهه ۱۹۸۰ را که شرکتهای آفت کش شروع به استفاده از سموم با پوشش گلوکز به جای حشره کشها کردند، توضیح دهند.
تصور می شود که تعدادی از سوسکها از سلولهایی برخوردارند که طعم شیرین را تلخ حس کرده و منجر به اجتناب آنها از سموم جدید می شود.
طی حدود ۲۵ نسل یا پنج سال، این خصوصیت رواج داشته است. امید می رود که این یافته ها بتواند به شرکتها در تولید طعمه هایی که حشرات در برابر آنها قادر به مقابله نیستند کمک کند.
یافته های این دانشمندان قابلیت برتر تکاملی را نشان داده که کشتن سوسکها را مشکلتر کرده و به شوخی نشان داده که آنها حتی می توانند در برابر جنگهای هسته ای نیز مقاومت کنند!
محققان در این پژوهش به توضیج عملکرد جهشهای ژنتیکی پرداخته اند که باعث بقای بیشتر برخی سوسکها و تکثیر آنها شده است. کلید این امر، نورونهای خاصی است که به مغز در مورد غذاها علامت می فرستد.
در سوسکهای معمولی، گلوکز نورون ها را تحریک می کند تا به مغز فرمان شیرین بودن را بدهند.
در حشرات جهش یافته، گلوکز باعث فعال شدن نورونهای حس کننده شیرینی و تلخی می شود. در این زمان، نورون های تلخی علائم سایر نورونها را تعدیل می کند تا مغز پیام تلخی را دریافت کند.
این فعالیت غیرطبیعی عصب ها در سوسکهای بی علاقه به گلوکز که از پورتوریکو جمع آوری شده بودند و همچنین فرزندان حشرات فلوریدا دیده شد.
این پژوهش بر روی سوسکهای ریز آلمانی تمرکز داشت که همراه سبزیجات وارد خانه ها می شوند.
دانشمندان اکنون قصد دارند گونه های دیگر سوسک را برای این نورونها جستجو کنند.
این پژوهش در مجله ساینس منتشر شده است.
این محققان سپس نشان دادند که در سوسکهایی که از مربا خوششان نیامده بود، سلول های حسگر تلخی در زمان رویارویی با شیرینی تغییر می کنند.
این کار سلولهای حسگر شیرینی را لغو کرده بدین معنی که قند با مزه تلخ برای سوسک ظاهر می شود.
این پژوهش به محققان کمک کرده تا دلیل مشکل شدن کشتن سوسکهای کوچک موسوم به سوسک آلمانی از اواسط دهه ۱۹۸۰ را که شرکتهای آفت کش شروع به استفاده از سموم با پوشش گلوکز به جای حشره کشها کردند، توضیح دهند.
تصور می شود که تعدادی از سوسکها از سلولهایی برخوردارند که طعم شیرین را تلخ حس کرده و منجر به اجتناب آنها از سموم جدید می شود.
طی حدود ۲۵ نسل یا پنج سال، این خصوصیت رواج داشته است. امید می رود که این یافته ها بتواند به شرکتها در تولید طعمه هایی که حشرات در برابر آنها قادر به مقابله نیستند کمک کند.
یافته های این دانشمندان قابلیت برتر تکاملی را نشان داده که کشتن سوسکها را مشکلتر کرده و به شوخی نشان داده که آنها حتی می توانند در برابر جنگهای هسته ای نیز مقاومت کنند!
محققان در این پژوهش به توضیج عملکرد جهشهای ژنتیکی پرداخته اند که باعث بقای بیشتر برخی سوسکها و تکثیر آنها شده است. کلید این امر، نورونهای خاصی است که به مغز در مورد غذاها علامت می فرستد.
در سوسکهای معمولی، گلوکز نورون ها را تحریک می کند تا به مغز فرمان شیرین بودن را بدهند.
در حشرات جهش یافته، گلوکز باعث فعال شدن نورونهای حس کننده شیرینی و تلخی می شود. در این زمان، نورون های تلخی علائم سایر نورونها را تعدیل می کند تا مغز پیام تلخی را دریافت کند.
این فعالیت غیرطبیعی عصب ها در سوسکهای بی علاقه به گلوکز که از پورتوریکو جمع آوری شده بودند و همچنین فرزندان حشرات فلوریدا دیده شد.
این پژوهش بر روی سوسکهای ریز آلمانی تمرکز داشت که همراه سبزیجات وارد خانه ها می شوند.
دانشمندان اکنون قصد دارند گونه های دیگر سوسک را برای این نورونها جستجو کنند.
این پژوهش در مجله ساینس منتشر شده است.
