تغییرات چشمگیر وظایف مادران در قرن اخیر
وظایف مادران طی قرن اخیر دستخوش تغییرات چشمگیری شده است که این تغییرات بیشتر ناشی از گرایش زنان به تحصیلات دانشگاهی و اشتغال خارج از منزل مربوط می شود.
طبق آخرین پژوهش های مرکز تحقیقات « پیو» آمریکا، مادران عصر حاضر به جای اختصاص تمام وقت خود به انجام کارهای منزل و تربیت فرزندان، حضور چشمگیری در محیط های اجتماعی پیدا کرده اند که این مسأله اثرات مثبت و منفی بر خانواده و جامعه می گذارد.
با این حال شرایط مادران در تمام نقاط جهان یکسان نیست و هنوز بسیاری از مادران وظیفه اصلی خود را مراقبت و رسیدگی به فرزندان می دانند.
این پژوهش برخی از تغییرات اساسی مادران طی یک قرن اخیر را منتشر کرده است:
اشتغال مادران در خارج از منزل
تا چند دهه قبل، یکی از کشمکش های موجود بین همسران، تلاش زنان برای یافتن جایگاهی اجتماعی خارج از منزل و کسب درآمد مستقل بود.
بطور مثال در دهه ۱۹۵۰ میلادی در آمریکا تنها ۱۹ درصد از مادران با فرزند خردسال، خارج از منزل کار می کردند که این میزان در سال ۲۰۰۸ به بیش از ۶۰ درصد افزایش یافت؛ همچنین درصد اشتغال مادران با فرزندان بزرگتر (بین شش تا ۱۷ سال) نیز ۸۰ درصد عنوان شده است.
با این حال یک سوم مردم این کشور ترجیح می دهند که مادر بصورت تمام وقت در کنار فرزندان خود حضور داشته باشد و ۴۳ درصد داشتن شغل پاره وقت را برای مادر مناسب ترین حالت می دانند.
صرف زمان بیشتر با فرزندان
با وجود افزایش تعداد مادران شاغل، والدین در مقایسه با گذشته زمان بیشتری را در کنار فرزندان خود سپری می کنند.
براساس آمار موجود در سال ۱۹۶۵ مادران ۱۰ و پدران ۲.۵ ساعت در هفته را با کودکان سپری می کردند که این میزان در سال ۲۰۱۱ به ترتیب به ۱۴ و هفت ساعت افزایش یافته است.
در گذشته مادران زمان بیشتری را برای انجام کارهای منزل صرف می کردند که با توسعه فناوری های مختلف و کمتر شدن کارها، والدین زمان بیشتری برای رسیدگی و توجه به فرزندان خود پیدا کرده اند.
مشاوره در پرورش فرزندان
مراقبت، نگهداری و حتی تربیت فرزندان در عصر جدید جنبه عمومی تری به خود گرفته است؛ مادران از دوران بارداری از مشورت متخصصان برای تغذیه و مراقبت بهتر از فرزند خود بهره مند شده اند و این راهنمائی ها در سال های بعد و در دوران تحصیل و نوجوانی فرزندان نیز به والدین برای تربیت فرزندان کمک می کند.
جنگ دائم مادران با خود
باوجود تمام تغییرات مثبت مادر بودن در عصر حاضر، حضور تمام وقت در منزل یا اشتغال بکار خارج از خانه جنگ دائمی مادران با خود محسوب می شود.
مادران خانه دار از طرفی نگران تأمین نشدن هزینه های اقتصادی خانواده و از سوی دیگر مادران شاغل نگران مراقبت و تأمین نیازهای عاطفی و روحی فرزندان خود هستند.
با این حال شرایط مادران در تمام نقاط جهان یکسان نیست و هنوز بسیاری از مادران وظیفه اصلی خود را مراقبت و رسیدگی به فرزندان می دانند.
این پژوهش برخی از تغییرات اساسی مادران طی یک قرن اخیر را منتشر کرده است:
اشتغال مادران در خارج از منزل
تا چند دهه قبل، یکی از کشمکش های موجود بین همسران، تلاش زنان برای یافتن جایگاهی اجتماعی خارج از منزل و کسب درآمد مستقل بود.
بطور مثال در دهه ۱۹۵۰ میلادی در آمریکا تنها ۱۹ درصد از مادران با فرزند خردسال، خارج از منزل کار می کردند که این میزان در سال ۲۰۰۸ به بیش از ۶۰ درصد افزایش یافت؛ همچنین درصد اشتغال مادران با فرزندان بزرگتر (بین شش تا ۱۷ سال) نیز ۸۰ درصد عنوان شده است.
با این حال یک سوم مردم این کشور ترجیح می دهند که مادر بصورت تمام وقت در کنار فرزندان خود حضور داشته باشد و ۴۳ درصد داشتن شغل پاره وقت را برای مادر مناسب ترین حالت می دانند.
صرف زمان بیشتر با فرزندان
با وجود افزایش تعداد مادران شاغل، والدین در مقایسه با گذشته زمان بیشتری را در کنار فرزندان خود سپری می کنند.
براساس آمار موجود در سال ۱۹۶۵ مادران ۱۰ و پدران ۲.۵ ساعت در هفته را با کودکان سپری می کردند که این میزان در سال ۲۰۱۱ به ترتیب به ۱۴ و هفت ساعت افزایش یافته است.
در گذشته مادران زمان بیشتری را برای انجام کارهای منزل صرف می کردند که با توسعه فناوری های مختلف و کمتر شدن کارها، والدین زمان بیشتری برای رسیدگی و توجه به فرزندان خود پیدا کرده اند.
مشاوره در پرورش فرزندان
مراقبت، نگهداری و حتی تربیت فرزندان در عصر جدید جنبه عمومی تری به خود گرفته است؛ مادران از دوران بارداری از مشورت متخصصان برای تغذیه و مراقبت بهتر از فرزند خود بهره مند شده اند و این راهنمائی ها در سال های بعد و در دوران تحصیل و نوجوانی فرزندان نیز به والدین برای تربیت فرزندان کمک می کند.
جنگ دائم مادران با خود
باوجود تمام تغییرات مثبت مادر بودن در عصر حاضر، حضور تمام وقت در منزل یا اشتغال بکار خارج از خانه جنگ دائمی مادران با خود محسوب می شود.
مادران خانه دار از طرفی نگران تأمین نشدن هزینه های اقتصادی خانواده و از سوی دیگر مادران شاغل نگران مراقبت و تأمین نیازهای عاطفی و روحی فرزندان خود هستند.
