از که دفاع می کنی حاج محمود!
مدیر مسئول و سردبیر هفته نامه دنیای ورزش در یادداشتی و با اشاره به مصاحبه خسروی وفا با تسنیم به مواردی اشاره کرد.
به گزارش افکارنیوز : پس از مصاحبه تفصیلی محمود خسروی وفا رئیس فدراسیون جانبازان و معلولین با خبرگزاری تسنیم، غلامحسین شعبانی عضو پیشین کمیته فرهنگی کمیته ملی المپیک و مدیر مسئول و سردبیر هفته نامه دنیای ورزش در یادداشتی، به نکاتی اشاره کرده که عینا در زیر می خوانید:
برادر عزیزم حاج محمود خسروی وفا در مصاحبه مفصلی که با خبرگزاری تسنیم داشتند چون همیشه صریح و صادقانه نکاتی را مطرح کردند. به نظر می رسد علیرغم بیان حقایق به دلیل خصلت نیکوی اخلاقی که دارند ترجیح داده اند تا از کنار برخی مسائل و افراد با دیده اغماض گذر کنند. با توجه به جایگاه ایشان در ورزش کشور شاید این امر ضروری هم باشد اما از آنجا که گمان می کنم عدم بیان برخی نکات این شائبه را بوجود می آورد که نکند پاره ای انتقادها که راجع به افراد مطرح می شود چندان اصولی نبوده بر آن شدم تا با رخصت گرفتن از این نازنین بگویم که:
حاج محمود عزیز سلام!
برادر خوبم مصاحبه ات را خواندم چون همیشه از صراحت کلامت که اصول خود را دارد لذت بردم. همیشه در عین احترام به دیگران حرف حق خود را می زنی و چه دل نشین در برخی مواقع با چاشنی طنز یک دنیا حرف را در یک جمله خلاصه می کنی. کاش دیگران هم چنین شیوه ای را پیشه می کردند و می دانستند که گاه به تعبیر مولانا «عالمی را یک سخن ویران کند» . اگر آنها همین نکته ظریف را درک می کردند آنگاه نمی آمدند بدون در نظر گرفتن آنکه کلامشان ممکن است عالم یک انسان را ویران کند، بگویند «برخی کسانی را که کنار گذاشتیم مشکلات اخلاقی داشتند» ، همانها را می گویم که شما حالا به عنون معلم خوب! در این مصاحبه از آنها یاد کرده اید و کاش نگاه می کردید که این معلم خوب شما در هنگام گرفتاری های ورزش و کمبود بودجه به چه سفرهایی رفت و چقدر هزینه کرد و چگونه رکورد تمام مسئولان ورزش برای سفر را زد.
کاش بجای معلم خوب می گفتید یک جهانگرد خوب. شاید به دلیل همین خصلت باشد که احساس می کنم در بخش هایی از مصاحبه عدالت را فدای سخاوت کرده ای و بیهوده به پاره ای افراد نمره قبولی داده و از برخی دیگر تعریف کرده ای. آنجا را می گویم که گفته ای «به عملکرد علی آبادی نمره قبولی خوبی می دهم. من نتیجه را نگاه می کنم. من هم نتیجه گرا هستم هر چند درد این ورزش است. به این دلیل به علی آبادی نمره خوبی می دهم که در المپیک، پارالمپیک، آسیایی و پاراآسیایی نتایج خوبی کسب کرد. »
برادرم!
عجیب است که ملاک قضاوت کسی چیزی باشد که آن را قبول نداشته، معتقد است همان درد است، شما که اعتقاد دارید درد ورزش نتیجه گرایی است، پس چرا با همان ملاک به قضاوت می نشینید؟ این درست به آن می ماند که کسی بگوید درد جامعه مثلا بی اخلاقی است اما چه کنم که من هم باید همین کار را کرده و بی اخلاقانه قضاوت کنم.
به خوبی می دانی که این ملاک نتیجه گرایی چه بر سر فرهنگ و اخلاق در ورزش ما آورده است. من هم به این موضوع وقوف داشتم اما گمان نمی کردم عمق فاجعه به آنجا برسد که بزرگواری چون شما که همیشه برای من نمونه بوده اید هم به این دام بیفتید. اولاً بر فرض که همین معیار شما را ملاک بگیریم واقعا آقای علی آبادی چقدر در این پیروزی ها نقش داشته اند؟ از فدراسیون خودتان شروع می کنم واقعاً نقش آقای علی آبادی در این پیروزی ها چقدر است؟ امیدوارم که تعارف را کنار بگذارید و واقعیت را بگوئید. به راستی شما گمان می کنید در مدال هایی که بخاطر شایستگی های محمد بنا کسب شده آقای علی آبادی ذره ای دخالت داشته اند؟ نه برادرم چنین نیست.
ثانیاً ما را چه شده که وظایف افراد را فراموش می کنیم و کاری که در جای دیگر انجام شده است را به حساب دیگری می گذاریم؟ من از محمود خسروی وفا انتظار داشتم با ملاک های خاص خودش به قضاوت بنشیند و نه با معیارهای تحمیلی بیرونی. من انتظار داشتم دلسوزی چون خسروی وفا که سکان دار فدراسیون جانبازان و تأکید می کنم جانباز است وقتی از لندن می گوید، فقط نتیجه را نبیند بلکه آنچه را که خود از نزدیک دیده است را هم بگوید تا مردم بدانند مدیری که شما به او نمره قبولی خوبی می دهید چه بر سر جانباز عزیزمان یعنی مهرداد آگین که دو پا و یک دست از دست داده تا حضرات بر سر منصب ها بنشینند، آورد تا او با آن چهره بغض کرده در اتاق شما به من بگوید حرص نخور «می دانم که دوره ما گذشته و آقایان دیگر نیازی به ما ندارند» . آری مردِ خوب ورزش ایران بگو که در لندن همین آقای به زعم شما موفق بلیت ها را به چه کسانی داد. حتی یک بلیت به کسی که قهرمان بسکتبال و رئیس فدراسیون و از همه بالاتر و والاتر جانباز این ملک شهید پرور است، نداد.
بزرگوار!
نگاهی به کارنامه حضور آقای علی آبادی داشته باش. من برخی از آنها را می شمارم آنگاه شما قضاوت کن که نمره قبولی خوب پیش کش آیا حتی باید خود نمره قبولی را داد.
۱- درگیری با محمد دادکان و برکناری او در آلمان بدون رعایت حرمت کشور و رئیس فدراسیون آن
۲- کاندیدا شدن برای فدراسیون فوتبال و به تعلیق کشاندن آن
۳- درگیری با آقای سعیدلو در مسابقات گوانگجو و آن حکایت ها که دیدید و دیدیم چگونه مضحکه اغیار شدیم
۴- اختلاف با آقای عباسی و داستان هایی که کمیته ملی المپیک ما را همانند فدراسیون فوتبال به تعلیق می کشاند
۵ بودن مدت طولانی در لندن بدون آنکه با هیچ رئیس کمیته المپیکی جلسه داشته باشند تا به درد ورزش کشور بخورد و در عوض شرکت در رژه ای که باعث تعجب ما و خنده دیگران شد.
۶ فروش ساختمان کمیته ملی المپیک در خیابان گاندی با شرایط و قیمتی که می دانید و خود پیگیر آن هستید.
۷ تشکیل انجمنی به نام حامیان ورزش با نزدیکان و اطرافیان خود و گرفتن پولی که تحت عنوان کمک به آن به خاطر موقعیت شغلی از دیگران گرفتند و هیچ نشانی نیست که این مؤسسه چه کرده است.
۸ می خواهید بیشتر بدانید تحقیقی بکنید از شرکت سرمایه گذاری کمیته ملی المپیک و با مدیران آن گفت وگو کنید و یا پای سخن پاره ای از پیمانکاران بنشینید و یا بررسی کنید وضعیت نزدیکانی را که با ایشان به ورزش آمده اند.
اینها کافی است یا بیشتر بگویم؟ می خواهید از دوستان آقای علی آبادی و ماجرای سفر بیهوده به برزیل سخن بگویم؟ می دانم که خودتان از نظر روحی در شرایط مناسبی نیستید و حقایقی را که پی برده اید خواب و خوراک را از شما برده و خستگی را به چهره شما آورده و باز هم می دانم که اخلاقی و از سر بزرگ منشی برخورد کرده اید اما همدردم، این صحبت، فرداهاست که ملاک قضاوت می شود و همین حضرات با استناد به این گفته هاست که می گویند دوست داریم در ورزش باشیم.
حاج محمود خوب!
در بخش سؤالات تک جوابی در مورد آقای کرباسیان هم اظهارنظر کرده و ایشان را گفته اید مدیر نمونه. آیا واقعاً چنین عقیده ای دارید؟ من کاری به عملکرد ایشان در حوزه خارج از ورزش ندارم اما راستی ایشان در ورزش چه کرده است که به او لقب مدیر نمونه داده اید؟ چه آن هنگام که رئیس فدراسیون بوده اند و چه حالا که خزانه دار کمیته ملی المپیک هستند. در بدمینتون به جز پست های بین المللی برای ایشان که هنوز هم از آن بهره می برند شاهد کدام تحول بوده ایم؟ آیا داستان فروش ساختمان کمیته ملی المپیک و پاره ای مسائل دیگر که به وجود آمده در هنگامی نیست که ایشان خزانه دار هستند؟ آخر این چه مدیر نمونه ای است که در هنگام سمت خزانه داری ایشان آقای هاشمی طبا می گویند کمیته ملی المپیک را به تاراج بردند؟ به من بگویید که با داشتن این سمت ها کدام اقدام را برای ورزش کشور برداشته اند؟
خوب شد که راجع به افراد دیگر مثلاً دیگر نایب رئیس کمیته اظهارنظر نکرده اید و اگر نه این نوشته طولانی تر می شد. اینها را نگفتم تا گذشته ها را زنده کنم که اگر مصاحبه مهربانی، چون شما نبود ترجیح می دادم دست به قلم نبرم اما چه کنم که می دانم فردا حضراتی که هنگام آمدن به ورزش از سر اکراه آمده اند نه تنها بیرون نرفته که صاحبان اصلی را هم بیرون می کنند. این سخنان نبود جز درسی که از خود شما آموخته ام و آن گفتن آن چیزی است که به نظر حق می آید.
برادر عزیزم حاج محمود خسروی وفا در مصاحبه مفصلی که با خبرگزاری تسنیم داشتند چون همیشه صریح و صادقانه نکاتی را مطرح کردند. به نظر می رسد علیرغم بیان حقایق به دلیل خصلت نیکوی اخلاقی که دارند ترجیح داده اند تا از کنار برخی مسائل و افراد با دیده اغماض گذر کنند. با توجه به جایگاه ایشان در ورزش کشور شاید این امر ضروری هم باشد اما از آنجا که گمان می کنم عدم بیان برخی نکات این شائبه را بوجود می آورد که نکند پاره ای انتقادها که راجع به افراد مطرح می شود چندان اصولی نبوده بر آن شدم تا با رخصت گرفتن از این نازنین بگویم که:
حاج محمود عزیز سلام!
برادر خوبم مصاحبه ات را خواندم چون همیشه از صراحت کلامت که اصول خود را دارد لذت بردم. همیشه در عین احترام به دیگران حرف حق خود را می زنی و چه دل نشین در برخی مواقع با چاشنی طنز یک دنیا حرف را در یک جمله خلاصه می کنی. کاش دیگران هم چنین شیوه ای را پیشه می کردند و می دانستند که گاه به تعبیر مولانا «عالمی را یک سخن ویران کند» . اگر آنها همین نکته ظریف را درک می کردند آنگاه نمی آمدند بدون در نظر گرفتن آنکه کلامشان ممکن است عالم یک انسان را ویران کند، بگویند «برخی کسانی را که کنار گذاشتیم مشکلات اخلاقی داشتند» ، همانها را می گویم که شما حالا به عنون معلم خوب! در این مصاحبه از آنها یاد کرده اید و کاش نگاه می کردید که این معلم خوب شما در هنگام گرفتاری های ورزش و کمبود بودجه به چه سفرهایی رفت و چقدر هزینه کرد و چگونه رکورد تمام مسئولان ورزش برای سفر را زد.
کاش بجای معلم خوب می گفتید یک جهانگرد خوب. شاید به دلیل همین خصلت باشد که احساس می کنم در بخش هایی از مصاحبه عدالت را فدای سخاوت کرده ای و بیهوده به پاره ای افراد نمره قبولی داده و از برخی دیگر تعریف کرده ای. آنجا را می گویم که گفته ای «به عملکرد علی آبادی نمره قبولی خوبی می دهم. من نتیجه را نگاه می کنم. من هم نتیجه گرا هستم هر چند درد این ورزش است. به این دلیل به علی آبادی نمره خوبی می دهم که در المپیک، پارالمپیک، آسیایی و پاراآسیایی نتایج خوبی کسب کرد. »
برادرم!
عجیب است که ملاک قضاوت کسی چیزی باشد که آن را قبول نداشته، معتقد است همان درد است، شما که اعتقاد دارید درد ورزش نتیجه گرایی است، پس چرا با همان ملاک به قضاوت می نشینید؟ این درست به آن می ماند که کسی بگوید درد جامعه مثلا بی اخلاقی است اما چه کنم که من هم باید همین کار را کرده و بی اخلاقانه قضاوت کنم.
به خوبی می دانی که این ملاک نتیجه گرایی چه بر سر فرهنگ و اخلاق در ورزش ما آورده است. من هم به این موضوع وقوف داشتم اما گمان نمی کردم عمق فاجعه به آنجا برسد که بزرگواری چون شما که همیشه برای من نمونه بوده اید هم به این دام بیفتید. اولاً بر فرض که همین معیار شما را ملاک بگیریم واقعا آقای علی آبادی چقدر در این پیروزی ها نقش داشته اند؟ از فدراسیون خودتان شروع می کنم واقعاً نقش آقای علی آبادی در این پیروزی ها چقدر است؟ امیدوارم که تعارف را کنار بگذارید و واقعیت را بگوئید. به راستی شما گمان می کنید در مدال هایی که بخاطر شایستگی های محمد بنا کسب شده آقای علی آبادی ذره ای دخالت داشته اند؟ نه برادرم چنین نیست.
ثانیاً ما را چه شده که وظایف افراد را فراموش می کنیم و کاری که در جای دیگر انجام شده است را به حساب دیگری می گذاریم؟ من از محمود خسروی وفا انتظار داشتم با ملاک های خاص خودش به قضاوت بنشیند و نه با معیارهای تحمیلی بیرونی. من انتظار داشتم دلسوزی چون خسروی وفا که سکان دار فدراسیون جانبازان و تأکید می کنم جانباز است وقتی از لندن می گوید، فقط نتیجه را نبیند بلکه آنچه را که خود از نزدیک دیده است را هم بگوید تا مردم بدانند مدیری که شما به او نمره قبولی خوبی می دهید چه بر سر جانباز عزیزمان یعنی مهرداد آگین که دو پا و یک دست از دست داده تا حضرات بر سر منصب ها بنشینند، آورد تا او با آن چهره بغض کرده در اتاق شما به من بگوید حرص نخور «می دانم که دوره ما گذشته و آقایان دیگر نیازی به ما ندارند» . آری مردِ خوب ورزش ایران بگو که در لندن همین آقای به زعم شما موفق بلیت ها را به چه کسانی داد. حتی یک بلیت به کسی که قهرمان بسکتبال و رئیس فدراسیون و از همه بالاتر و والاتر جانباز این ملک شهید پرور است، نداد.
بزرگوار!
نگاهی به کارنامه حضور آقای علی آبادی داشته باش. من برخی از آنها را می شمارم آنگاه شما قضاوت کن که نمره قبولی خوب پیش کش آیا حتی باید خود نمره قبولی را داد.
۱- درگیری با محمد دادکان و برکناری او در آلمان بدون رعایت حرمت کشور و رئیس فدراسیون آن
۲- کاندیدا شدن برای فدراسیون فوتبال و به تعلیق کشاندن آن
۳- درگیری با آقای سعیدلو در مسابقات گوانگجو و آن حکایت ها که دیدید و دیدیم چگونه مضحکه اغیار شدیم
۴- اختلاف با آقای عباسی و داستان هایی که کمیته ملی المپیک ما را همانند فدراسیون فوتبال به تعلیق می کشاند
۵ بودن مدت طولانی در لندن بدون آنکه با هیچ رئیس کمیته المپیکی جلسه داشته باشند تا به درد ورزش کشور بخورد و در عوض شرکت در رژه ای که باعث تعجب ما و خنده دیگران شد.
۶ فروش ساختمان کمیته ملی المپیک در خیابان گاندی با شرایط و قیمتی که می دانید و خود پیگیر آن هستید.
۷ تشکیل انجمنی به نام حامیان ورزش با نزدیکان و اطرافیان خود و گرفتن پولی که تحت عنوان کمک به آن به خاطر موقعیت شغلی از دیگران گرفتند و هیچ نشانی نیست که این مؤسسه چه کرده است.
۸ می خواهید بیشتر بدانید تحقیقی بکنید از شرکت سرمایه گذاری کمیته ملی المپیک و با مدیران آن گفت وگو کنید و یا پای سخن پاره ای از پیمانکاران بنشینید و یا بررسی کنید وضعیت نزدیکانی را که با ایشان به ورزش آمده اند.
اینها کافی است یا بیشتر بگویم؟ می خواهید از دوستان آقای علی آبادی و ماجرای سفر بیهوده به برزیل سخن بگویم؟ می دانم که خودتان از نظر روحی در شرایط مناسبی نیستید و حقایقی را که پی برده اید خواب و خوراک را از شما برده و خستگی را به چهره شما آورده و باز هم می دانم که اخلاقی و از سر بزرگ منشی برخورد کرده اید اما همدردم، این صحبت، فرداهاست که ملاک قضاوت می شود و همین حضرات با استناد به این گفته هاست که می گویند دوست داریم در ورزش باشیم.
حاج محمود خوب!
در بخش سؤالات تک جوابی در مورد آقای کرباسیان هم اظهارنظر کرده و ایشان را گفته اید مدیر نمونه. آیا واقعاً چنین عقیده ای دارید؟ من کاری به عملکرد ایشان در حوزه خارج از ورزش ندارم اما راستی ایشان در ورزش چه کرده است که به او لقب مدیر نمونه داده اید؟ چه آن هنگام که رئیس فدراسیون بوده اند و چه حالا که خزانه دار کمیته ملی المپیک هستند. در بدمینتون به جز پست های بین المللی برای ایشان که هنوز هم از آن بهره می برند شاهد کدام تحول بوده ایم؟ آیا داستان فروش ساختمان کمیته ملی المپیک و پاره ای مسائل دیگر که به وجود آمده در هنگامی نیست که ایشان خزانه دار هستند؟ آخر این چه مدیر نمونه ای است که در هنگام سمت خزانه داری ایشان آقای هاشمی طبا می گویند کمیته ملی المپیک را به تاراج بردند؟ به من بگویید که با داشتن این سمت ها کدام اقدام را برای ورزش کشور برداشته اند؟
خوب شد که راجع به افراد دیگر مثلاً دیگر نایب رئیس کمیته اظهارنظر نکرده اید و اگر نه این نوشته طولانی تر می شد. اینها را نگفتم تا گذشته ها را زنده کنم که اگر مصاحبه مهربانی، چون شما نبود ترجیح می دادم دست به قلم نبرم اما چه کنم که می دانم فردا حضراتی که هنگام آمدن به ورزش از سر اکراه آمده اند نه تنها بیرون نرفته که صاحبان اصلی را هم بیرون می کنند. این سخنان نبود جز درسی که از خود شما آموخته ام و آن گفتن آن چیزی است که به نظر حق می آید.
