شکایت یهودیان مانع بازگشت الواح به ایران
عبدالمجید ارفعی گفت: به دلیل شکایت چند خانواده ی یهود در آمریکا از ایران درخصوص غرامت کشته شدن تعدادی از اعضای خانواده خود در یک حادثه بمب گذاری در آمریکا درخواست توقف، ارسال این الواح به ایران و حراج الواح و پرداخت غرامت آنها شدند.
به گزارش افکارنیوز ، عبدالمجید ارفعی، پژوهشگر و متخصص زبان های باستانی اکدی و ایلامی، ایلام شناس و از مهم ترین کتیبه خوانان ایرانی با بیان این مطلب با اظهار خرسندی از پیگیری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، در خصوص بازگرداندن الواح هخامنشی به ایران گفت: این الواح متعلق به ایران است و باید به سرزمین اصلی خود بازگردد و من امیدوارم سفر نجفی به آمریکا سفری همراه با نتیجه مطلوب باشد و رای دادگاه به نفع ایران تغییر پیدا کند.
وی اظهار داشت: رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور در آمریکا می تواند با مسئولان موسسه شرق شناسی شیکاگو صحبت و از طریق ارائه مستندات قوی رای دادگاه را در مصادره الواح هخامنشی به نفع ایران تغییر دهد.
وی گفت: در خواست من از رئیس سازمان میراث فرهنگی این است که با وجود تلاش برای تغییر رای دادگاه و بازگرداندن الواح هخامنشی به ایران تلاش کند که یک نسخه از عکس های مربوط به کتیبه ها و هم چنین دست نوشته هایی از ریچارد هلک (مترجم الواح و استاد دکتر ارفعی) دریافت کند و به سازمان میراث فرهنگی منتقل کند.
الواح گلی، اسناد باستانی
ارفعی اضافه کرد: به اعتقاد من الواح گلی هخامنشی گنجینه های میراثی اند که حداقل ۱۲هزار قطعه از این الواح قابلیت این را دارند که خوانده شوند و این الواح گلی هخامنشی سند های باستانی هستند که دیگر تکرار نمی شوند و نمونه دیگری از آن ها وجود ندارد.
وی ادامه داد: در سال های ابتدایی دهه دوم صده ۱۳۰۰ شمسی در کاوش هایی که در منطقه تخت جمشید صورت گرفت از محل دو اتاق در شمال شرقی تخت جمشید تعدادی لوح گلی کشف شد که بررسی ها نشان می دهد این اتاق ها مرکز اسناد و بایگانی آن زمان بوده و در بررسی های بیشتر مشخص شد این الواح متعلق به سال های ۱۳ تا ۲۸ پادشاهی داریوش در ایران است.
به گفته وی در آن زمان حدود ۳۰ هزار لوح به موسسه شیکاگو امانت سپرده شد که در خصوص این الواح بررسی و پژوهش انجام شود.
وی با اشاره به فرستادن ۴۵۰ قطعه از این الواح در سال های مختلف به ایران، گفت: الواح گلی هخامنشی حدود ۳۰هزار قطعه اند که با موافقت دولت ایران برای بررسی در سال ۱۳۱۴ در ۲۵۳۵ جعبه ی مقوایی و داخل پارافین مایع، پس از شماره بندی کامل در ۵۰ صندوق قرار گرفتند و از راه بوشهر و از طریق دریا به آمریکا فرستاده شدند.
وی ادامه داد: بعد از انتقال این الواح به دانشگاه شیکاگو الواح پارافین زدایی شدند وسپس یک استاد سومر شناس به همراه سه کارشناس دیگر، مأمور رمز گشایی این الواح شدند.
وی با بیان اینکه در بررسی های این استاد و سه همکارش اطلاعات بسیار ارزشمند و در عین حال قابل توجهی کشف شده است گفت: در بررسی های اولیه مشخص شد زبان این الواح، ایلامی است و مربوط به امور مالی سرزمین فارس است که متعلق به سال ۱۳ تا ۲۸ حکومت داریوش در فارس است. البته در میان این الواح، تعدادی نیز به خط میخی، یکی از کتیبه ها به خط یونانی و یکی دیگر نیز به خط بابلی نو و یک عدد نیز به خط فارسی باستان نوشته شده است.
روند بازگشت الواح به ایران
این پژوهشگر در ادامه به روند بازگشت این الواح به ایران اشاره کرد و افزود: در سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ میلادی کنگره هایی با محوریت پیوند های باستانی و فرهنگی میان کشور های مختلف برگزار و موافقت هایی در خصوص بازگرداندن این الواح صورت گرفت و اولین بسته ی ۳۰۰ تایی در سال ۱۳۸۳ به ایران بازگردانده شد و قرار بود باقی مانده این الواح در بسته هایی ۳۰۰ تایی به ایران وادار شود اما متاسفانه به دلیل شکایت چند خانواده ی یهود در آمریکا از ایران در خصوص غرامت کشته شدن تعدادی از اعضای خانواده خود در یک حادثه بمب گذاری در آمریکا درخواست توقف، ارسال این الواح به ایران و در نهایت حراج الواح و پرداخت غرامت آن ها شدند.
وی افزود: اگرچه بعد از رای این دادگاه در آمریکا تلاش ها برای بازگرداندن الواح از سوی ایران صورت گرفت و حتی وکیل بومی نیز انتخاب شد اما واقعیت این است که هنوز موفق به بازگرداندن رای دادگاه نشدیم و تلاش های امیدوارانه برای تغییر رای دادگاه و بازگرداندن الواح ادامه دارد.
وی در پاسخ به سوالی در خصوص این که چرا موسسه شرق شناسی شیکاگو بعد از سه سال این الواح را که به طور امانت از ایران دریافت کرده است بازنگرداند افزود: دلیل اول این بود که رمزگشایی از این الواح در مدت سه سال امکان پذیر نبود ضمن اینکه در آن سالها جنگ جهانی دوم شروع شد و آمریکا نیز وارد این جنگ شده بود و بعد از آن نیز موسسه شرق شناسی شیکاگو در نامه ای از مسئولان ایرانی خواست به منظور تحقیق و پژوهش بیشتر هرچه بیشتر در خصوص این الواح، این اموال ارزشمند فرهنگی مدت زمان بیشتری در اختیار موسسه قرار گیرد که این درخواست مورد موافقت مسئولان ایرانی قرار گرفت اما بعد از آن باید این الواح باز می گشت که این اتفاقات افتاد.
این استاد برجسته ترجمه خطوط باستانی در ادامه افزود: این الواح اسناد اداری و مالی هستند بین سال های سیزدهم (۵۰۹ پ. م) تا بیست و هشتم (۴۹۴ پ. م. ) پادشاهی داریوش هستند، که در آن ها به حمل و نقل کالا، دریافت، جابه جایی، ذخیره و پرداخت کالا در ازای حقوق کارگزاران، مسافران و کارگران دولتی در ایالت پارس اشاره شده است.
وی اضافه کرد: البته در این الواح به موارد دیگری مانند دستمزدها و حقوق نیز اشاره شده که حتی در این الواح در باره دستمزدهای زنان نیز نکاتی کشف شده به گونه ای که بررسی ها در خصوص مطالعات این الواح نشان دستمزد برخی از زنان کمتر از مردان در آن زمان بود اما برخی از زنان که دارای مشاغل و مناصب خاصی بودند دستمزد بیشتری از مردان دریافت می کردند.
ارفعی ادامه داد: صحبت هایی در خصوص روابط اجتماعی و حقوق افراد در این الواح منتشر شده است که از نظر من صحیح نیست و من به عنوان کسی که ۴۵ سال است در خصوص این الواح مطالعه و تحقیق انجام می دهم معتقد هستم این صحبت ها صحیح نیست البته در این الواح صحبت هایی در باره پاداش تولد فرزندان به زنان اشاره شده است.
وی در پایان صحبت های خود با تاکید بر استفاده از تمامی ظرفیت ها برای بازگرداندن این الواح گفت: امیدوارم این الواح هرچه زودتر به ایران باز گردند.
وی اظهار داشت: رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور در آمریکا می تواند با مسئولان موسسه شرق شناسی شیکاگو صحبت و از طریق ارائه مستندات قوی رای دادگاه را در مصادره الواح هخامنشی به نفع ایران تغییر دهد.
وی گفت: در خواست من از رئیس سازمان میراث فرهنگی این است که با وجود تلاش برای تغییر رای دادگاه و بازگرداندن الواح هخامنشی به ایران تلاش کند که یک نسخه از عکس های مربوط به کتیبه ها و هم چنین دست نوشته هایی از ریچارد هلک (مترجم الواح و استاد دکتر ارفعی) دریافت کند و به سازمان میراث فرهنگی منتقل کند.
الواح گلی، اسناد باستانی
ارفعی اضافه کرد: به اعتقاد من الواح گلی هخامنشی گنجینه های میراثی اند که حداقل ۱۲هزار قطعه از این الواح قابلیت این را دارند که خوانده شوند و این الواح گلی هخامنشی سند های باستانی هستند که دیگر تکرار نمی شوند و نمونه دیگری از آن ها وجود ندارد.
وی ادامه داد: در سال های ابتدایی دهه دوم صده ۱۳۰۰ شمسی در کاوش هایی که در منطقه تخت جمشید صورت گرفت از محل دو اتاق در شمال شرقی تخت جمشید تعدادی لوح گلی کشف شد که بررسی ها نشان می دهد این اتاق ها مرکز اسناد و بایگانی آن زمان بوده و در بررسی های بیشتر مشخص شد این الواح متعلق به سال های ۱۳ تا ۲۸ پادشاهی داریوش در ایران است.
به گفته وی در آن زمان حدود ۳۰ هزار لوح به موسسه شیکاگو امانت سپرده شد که در خصوص این الواح بررسی و پژوهش انجام شود.
وی با اشاره به فرستادن ۴۵۰ قطعه از این الواح در سال های مختلف به ایران، گفت: الواح گلی هخامنشی حدود ۳۰هزار قطعه اند که با موافقت دولت ایران برای بررسی در سال ۱۳۱۴ در ۲۵۳۵ جعبه ی مقوایی و داخل پارافین مایع، پس از شماره بندی کامل در ۵۰ صندوق قرار گرفتند و از راه بوشهر و از طریق دریا به آمریکا فرستاده شدند.
وی ادامه داد: بعد از انتقال این الواح به دانشگاه شیکاگو الواح پارافین زدایی شدند وسپس یک استاد سومر شناس به همراه سه کارشناس دیگر، مأمور رمز گشایی این الواح شدند.
وی با بیان اینکه در بررسی های این استاد و سه همکارش اطلاعات بسیار ارزشمند و در عین حال قابل توجهی کشف شده است گفت: در بررسی های اولیه مشخص شد زبان این الواح، ایلامی است و مربوط به امور مالی سرزمین فارس است که متعلق به سال ۱۳ تا ۲۸ حکومت داریوش در فارس است. البته در میان این الواح، تعدادی نیز به خط میخی، یکی از کتیبه ها به خط یونانی و یکی دیگر نیز به خط بابلی نو و یک عدد نیز به خط فارسی باستان نوشته شده است.
روند بازگشت الواح به ایران
این پژوهشگر در ادامه به روند بازگشت این الواح به ایران اشاره کرد و افزود: در سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ میلادی کنگره هایی با محوریت پیوند های باستانی و فرهنگی میان کشور های مختلف برگزار و موافقت هایی در خصوص بازگرداندن این الواح صورت گرفت و اولین بسته ی ۳۰۰ تایی در سال ۱۳۸۳ به ایران بازگردانده شد و قرار بود باقی مانده این الواح در بسته هایی ۳۰۰ تایی به ایران وادار شود اما متاسفانه به دلیل شکایت چند خانواده ی یهود در آمریکا از ایران در خصوص غرامت کشته شدن تعدادی از اعضای خانواده خود در یک حادثه بمب گذاری در آمریکا درخواست توقف، ارسال این الواح به ایران و در نهایت حراج الواح و پرداخت غرامت آن ها شدند.
وی افزود: اگرچه بعد از رای این دادگاه در آمریکا تلاش ها برای بازگرداندن الواح از سوی ایران صورت گرفت و حتی وکیل بومی نیز انتخاب شد اما واقعیت این است که هنوز موفق به بازگرداندن رای دادگاه نشدیم و تلاش های امیدوارانه برای تغییر رای دادگاه و بازگرداندن الواح ادامه دارد.
وی در پاسخ به سوالی در خصوص این که چرا موسسه شرق شناسی شیکاگو بعد از سه سال این الواح را که به طور امانت از ایران دریافت کرده است بازنگرداند افزود: دلیل اول این بود که رمزگشایی از این الواح در مدت سه سال امکان پذیر نبود ضمن اینکه در آن سالها جنگ جهانی دوم شروع شد و آمریکا نیز وارد این جنگ شده بود و بعد از آن نیز موسسه شرق شناسی شیکاگو در نامه ای از مسئولان ایرانی خواست به منظور تحقیق و پژوهش بیشتر هرچه بیشتر در خصوص این الواح، این اموال ارزشمند فرهنگی مدت زمان بیشتری در اختیار موسسه قرار گیرد که این درخواست مورد موافقت مسئولان ایرانی قرار گرفت اما بعد از آن باید این الواح باز می گشت که این اتفاقات افتاد.
این استاد برجسته ترجمه خطوط باستانی در ادامه افزود: این الواح اسناد اداری و مالی هستند بین سال های سیزدهم (۵۰۹ پ. م) تا بیست و هشتم (۴۹۴ پ. م. ) پادشاهی داریوش هستند، که در آن ها به حمل و نقل کالا، دریافت، جابه جایی، ذخیره و پرداخت کالا در ازای حقوق کارگزاران، مسافران و کارگران دولتی در ایالت پارس اشاره شده است.
وی اضافه کرد: البته در این الواح به موارد دیگری مانند دستمزدها و حقوق نیز اشاره شده که حتی در این الواح در باره دستمزدهای زنان نیز نکاتی کشف شده به گونه ای که بررسی ها در خصوص مطالعات این الواح نشان دستمزد برخی از زنان کمتر از مردان در آن زمان بود اما برخی از زنان که دارای مشاغل و مناصب خاصی بودند دستمزد بیشتری از مردان دریافت می کردند.
ارفعی ادامه داد: صحبت هایی در خصوص روابط اجتماعی و حقوق افراد در این الواح منتشر شده است که از نظر من صحیح نیست و من به عنوان کسی که ۴۵ سال است در خصوص این الواح مطالعه و تحقیق انجام می دهم معتقد هستم این صحبت ها صحیح نیست البته در این الواح صحبت هایی در باره پاداش تولد فرزندان به زنان اشاره شده است.
وی در پایان صحبت های خود با تاکید بر استفاده از تمامی ظرفیت ها برای بازگرداندن این الواح گفت: امیدوارم این الواح هرچه زودتر به ایران باز گردند.
