زمین متهم به سرقت قمر از زهره شد!
دیو استیونسون، پروفسور علوم سیاره ای در دانشگاه کالتک سخنرانی جدیدی را در خصوص «نشست منشا ماه» در لندن ارائه داد و اظهار کرد که زمین شاید قمرش را از زهره به سرقت برده است.
به گزارش افکارنیوز ، معمول ترین و مقبول ترین نظریه کنونی در خصوص منشا ماه «نظریه برخورد عظیم» نام دارد.
بر اساس این نظریه، دو شی عظیم در روزهای آغازین حیات منظومه شمسی به یکدیگر برخورد کردند و یکی از آن ها زمین و دیگری ماه شد. اما استیونسون توضیح دیگری دارد و این که زمین قمر خود را از سیاره دیگری به سرقت برده است.
زمین دارای یک قمر، مریخ دو قمر و مشتری نزدیک به ۵۰ قمر است، اما زهره قمری ندارد.
نظریه استیونسون بر این مبناست که زمین قمر زهره را از مدار آن به سرقت برده و آن را وارد محوطه خود کرده است.
اندازه ماه نشان می دهد چنین امری ممکن است و محاسبات نیز نشان داده اند که یک برخورد، دو شی نسبتا بزرگ با سرعت بسیار زیاد را می طلبد که در یک زاویه بسیار خاص، یک یا هر دوی اشیای اصلی به هم کوبیده شوند.
همچنین ماه در مقایسه با زمین بزرگ تر از قمرهای دیگر نسبت به سیاراتشان است.
زهره و زمین به یکدیگر نزدیک هستند و دارای جرم مشابهی بوده و اغلب این تصور وجود دارد که این دو به شیوه مشابهی شکل گرفته اند.
به گفته استیونسون، پرسش اینجاست که چنانچه زمین و زهره به شیوه های مشابهی شکل گرفته اند، چرا زمین دارای یک قمر و زهره فاقد قمر است؟
استیونسون تصور می کند که نظریه وی جالب بوده اما نیازمند بررسی بیشتری است.
این نظریه توضیح نمی دهد که چرا نمونه های ماه دارای شباهت های زمین شناسی زیادی با قطعاتی از هسته زمین هستند.
بر اساس این نظریه، دو شی عظیم در روزهای آغازین حیات منظومه شمسی به یکدیگر برخورد کردند و یکی از آن ها زمین و دیگری ماه شد. اما استیونسون توضیح دیگری دارد و این که زمین قمر خود را از سیاره دیگری به سرقت برده است.
زمین دارای یک قمر، مریخ دو قمر و مشتری نزدیک به ۵۰ قمر است، اما زهره قمری ندارد.
نظریه استیونسون بر این مبناست که زمین قمر زهره را از مدار آن به سرقت برده و آن را وارد محوطه خود کرده است.
اندازه ماه نشان می دهد چنین امری ممکن است و محاسبات نیز نشان داده اند که یک برخورد، دو شی نسبتا بزرگ با سرعت بسیار زیاد را می طلبد که در یک زاویه بسیار خاص، یک یا هر دوی اشیای اصلی به هم کوبیده شوند.
همچنین ماه در مقایسه با زمین بزرگ تر از قمرهای دیگر نسبت به سیاراتشان است.
زهره و زمین به یکدیگر نزدیک هستند و دارای جرم مشابهی بوده و اغلب این تصور وجود دارد که این دو به شیوه مشابهی شکل گرفته اند.
به گفته استیونسون، پرسش اینجاست که چنانچه زمین و زهره به شیوه های مشابهی شکل گرفته اند، چرا زمین دارای یک قمر و زهره فاقد قمر است؟
استیونسون تصور می کند که نظریه وی جالب بوده اما نیازمند بررسی بیشتری است.
این نظریه توضیح نمی دهد که چرا نمونه های ماه دارای شباهت های زمین شناسی زیادی با قطعاتی از هسته زمین هستند.
