یک چینی دیگر به جمع خودروهای کشورمان پیوست! +عکس

با این اوصاف یک عضو جدید به خانواده MVMها اضافه می شود. خانواده ای شامل شاسی بلند X۳۳ (تیگو) ،  هاچ بک ۱۱۰ (QQ) ، نسخه های ها چ بک و سدان ۳۱۵ (A۱۳ یا فالوین) ، سدان ۵۳۰ (A۵ یا آلیا) و دست آخر همین E۵ که مدیران خودرو نامش را ام وی ام ۵۵۰ گذاشته است.

نمی دانیم باید خوشحال باشیم یا ناراحت؟ خوشحال از اینکه یک سدان سایز بزرگ اتوماتیک وارد بازار شده و ناراحت از اینکه این سدان چینی ساخت است.

زیر پوست چری

این ور و آن ور اینترنت را که جستجو می کنی، می فهمی E۵ بر اساس A۵ یا همان ام وی ام ۵۳۰ خودمان طراحی شده است. تقریباً ابعادشان هم یکی از آب درآمده. حتی وزنشان هم دقیقاً شبیه به هم است؛ ۱۲۹۰ کیلوگرم.

این خودرو دو سال پیش (سال ۲۰۱۱) در اصلی در نمایشگاه شانگهای رونمایی شد. آن ایام گفته شد که پلت فرم در نظر گرفته شده مربوط می شود به خودروی Riich G۳ یکی از زیرمجموعه های چری که البته خیلی برای بازارهای دیگر معروف نیست.

روز رونمایی E۵ یکی از مدیران چری ادعا کرد که درون این خودرو ۲۰ محل ذخیره سازی یا بهتر آنکه ۲۰ نوع فضا برای قرار دادن اقلام مختلف در نظر گرفته شده است. جمله ای عجیب که هیچ وقت هیچ کس درباره هیچ خودرویی به عنوان یک برتری حساب نمی کند. اصلاً چرا باید یک نفر تعداد محل های قرارگیری لیوان، زیر دستی و یا داشبور را بشمرد؟

در سایت چری شعاری عجیب برای E۵ به چشم می خورد؛ سرزمین دانش. که شاید  اشاره ای به وجود انبوهی از امکانات و آپشن های مدرن آن داشته باشد. چهره آن به خصوص سه ردیف کروم رنگ در جلوپنجره Uشکل بیننده را به یاد سدان های اروپایی می اندازد.

انصافاً محل قرارگیری و شکل مه شکن ها خوب طراحی شده است. نمی شود E۵ را به سبک و سیاق دیگر چینی ها شبیه دانست. کما اینکه هم چنان در قسمت عقب شاهد چراغ های بزرگ و برجسته ای هستیم که انگار مهندسان طراح چینی نمی توانند از آن دست بردارند.

شاید مغزی چراغ ها با لامپ های کریستالی و پوشش طلقی خیلی بد نباشد ولی این روزها حتی می شود روی سورن نیز LED دید. پس یک ردیف ساده از این نوع لامپ های نورانی می توانست به زیبایی اش اضافه کند. این چراغ ها مانند بسیاری دیگر از هم وطنان E۵ با قابلیت کنترل ارتفاع از درون کابین هستند. چری می گوید با اصلاحاتی که روی ستون سوم، جایی که خودرو به صندوق عقب می رسد توانسته ضریب اصطکاک را ۰.۳ واحد کاهش دهد. ولی این را نگفته که ضریب فعلی چقدر است.

نصب مه شکن قرمز عقب یکی از آن ایده هایی بود که روی اغلب خودروهایی چینی فراموش می شود. آن طور که از تصاویر برمی آید، صندوق عقب این خودرو باید جادار باشد. با اینکه حجم صندوق را نمی دانیم ولی ایراد اصلی اش آن است که محفظه گل گیر چرخ ها بیش از حد وارد فضای صندوق شده و قرار دادن اجسام مکعبی را در کناره ها با مشکل روبه رو می کند.

سری به داخل کابین بزنیم. جایی که خبری از آن اغراق های همیشگی چینی ها دیده نمی شود. ولی شاید همین سادگی به مزاق مشتری خوش نیاید. روی نسخه های استاندارد می شود ترکیب رنگی مشکی طوسی را دید. روی مدل های بالاتر هم می شود ترکیب کرم قهوه ای را مشاهده کرد. به صورت آپشن می توان پنل های تیتانیومی را برای داشبورد و کنسول سفارش داد.

غیر از لوگوی بزرگ چری، روی فرمان همه چیز طبیعی و معقول به نظر می رسد. عقربه های پشت آمپر حس محصولات فرانسوی را می دهند. عددهای ریز و نشانگرهای بسیار که شما فقط با یکی دو تا از آنها سر و کار دارید. چری می گوید پیشرانه AcTeco این خودرو بیش از ۱۰ هزار ساعت زیر تست شدید بوده و آن را روی خودرو بیش از ۳ میلیون کیلومتر تست کرده است. چری E۵ فقط دو ایربگ دارد. البته همینکه ایربگ دارد خودش خیلی است.

یک ابهام

مهم این است که چری به صورت رسمی و اسمی E۵ را با جعبه دنده های ۵ سرعته دستی و CVT اتوماتیک و با پیشرانه های ۱.۵ لیتری و ۱.۸ راهی بازار می کند. ولی مدیران خودرو در نمایشگاه مشهد از نسخه ۲ لیتری آن پرده برداری کرد. گویا رابطه این دو شرکت آنقدر خوب است که سفارش می دهند موتور یک ماشین دیگر (که این وسط ۵۳۰ و X۳۳) است را می گذارند روی یک ماشین دیگر. سال ها طول کشید که ایران خودرو و پژو به این حد از رفاقت برسند.

در بازار داخل

 در نظر داشته باشید که مدل ۵۳۰ با پیشرانه ۲ لیتری خودو ۱۳۷ اسب بخار نیرو تولید می کرد. یعنی خیلی کمتر از ۲ لیتری های متعارف بازار. مثل مزدا۳، هیوندای i۳۰، کیا سراتو، هیوندای آوانته و رنو مگان.

چون قدرتش کم بود و وزنش زیاد، شتاب آن چنان دندان گیری نداشت. تازه این در حالی بود که جعبه دنده اش دستی بود.

شاید بتوان نزدیک ترین مشابه فنی E۵ را گریت وال Voleex دانست. سدانی قابل قبول با چهره ای منطقی تر که با حجم ۱.۵ لیتری می تواند ۱۰۴ اسب بخار نیرو تولید کند. سرعت نهایی آن ۱۷۰ کیلومتر در ساعت و صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعتش ۱۲.۹ ثانیه است. راستش در بازار نسل جدید تویوتا یاریس هم با پیشرانه ۱.۴ لیتری و جعبه دنده اتوماتیک وجود دارد ولی به دلیل اختلاف قیمت فاحش از بررسی آن خودداری می کنیم.

گیریم که قیمت این خودرو در خارج از کشور ۸۴ هزار یوآن معادل ۱۴ هزار دلار است. دلار را هم که ۳ هزار و ۲۰۰ تومان (قیمت زمانی که این خودرو رونمایی شد) حساب کنی می شود ۴۴ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان.

عوارض تقریباً ۲۵ درصدی هم می تواند قیمتش را حداقل به ۵۶میلیون برساند. سود شرکت روی هر خودرو را هم که فقط ۱۰ درصد در نظر بگیری باید منتظر یک E۵ باشیم که قیمتش لااقل ۶۰ تا ۶۵ میلیون تومان است.

البته ما خوب قضیه را در نظر گرفتیم. با همه این تفاسیر رقبای احتمالی این چینی این طور لیست می شوند.

رنو مگان ۱۶۰۰ تیپ ۲ که ۶۸ میلیون قیمت خورده است.

تیپ ۱ همین مگان ۶۵ میلیون می ارزد.

این خودرو در وبسایت سازنده موجود نیست

چهره اش آنقدرها هم بد نیست

به نظر می رسد از نظر ابعاد برای خانواده ها مناسب باشد

مشخصات فنی نسخه ایرانی شده

کابینش در ظاهر جالب توجه است

رونمایی در نمایشگاه چین