کاهش تعامل، زوجین را وارد کمای عاطفی می کند
یک دکترای روانشناسی معتقد است: کاهش ارتباط کلامی بین زوجین آنها را به طلاق عاطفی می کشاند.
به گزارش افکارنیوز، دکتر مریم رئوفی اظهار کرد: ریشه کاهش تعاملات کلامی بین زوجین به تعارضات و اختلافات آنها باز می گردد که نمی توانند به درستی این اختلافات را حل کنند و برای اینکه به نزاع و تخریب بنیان خانواده منجر نشود ارتباط کلامی خود را قطع می کنند.
وی اظهارکرد: کاهش ارتباط کلامی بین زن و مرد بدترین اتفاق ممکن است، زیرا به جای حل مسائل و مشکلات و بیان احساسات خود با صحبت کردن، سکوت اختیار می کنند.
به گفته این روانشناس وقتی که سکوت بین زن و مرد حاکم شود همه احساسات و حرفها در وجود آنها جمع می شود و زمینه بیماری های روحی و جسمی را فراهم می کند.
رئوفی با تاکید بر اینکه کاهش تعامل بین زن و مرد آنها را وارد کمای عاطفی می کند، خاطرنشان کرد: این کمای عاطفی به طلاق عاطفی منجر می شود و پس از آن دو طرف در کنار هم زندگی می کنند بدون اینکه هیچ احساس و ارتباط کلامی بین آنها وجود داشته باشد.
وی درباره تاثیر اینگونه ارتباط بر فرزندان خانواده هم یادآوری کرد: کودکان نیز به واسطه یادگیری مستقیم و غیرمستقیمی که از والدین دارند سکوت کردن در تعاملات اجتماعی و ارتباط با جامعه را ترجیح می دهند و نمی توانند به درستی ابراز وجود کنند.
این روانشناس تصریح کرد: این فرزندان نمی توانند به راحتی در مقابل خواسته های دیگران بایستند و در معرض آسیب های اجتماعی قرار می گیرند.
رئوفی با اشاره به راهکارهایی برای افزایش تعامل کلامی بین زوجین، گفت: زن و مرد باید از کوچکترین مسائل زندگی تا مشکلات بزرگ را با همفکری و تعامل با هم حل کنند، بدون اینکه قضاوت و ارزشیابی نسبت به یکدیگر داشته باشند.
وی ادامه داد: زوجین باید به جای سکوت، انتقاد، طعنه زدن، سرزنش و تحقیر، به بیان مسائل زندگی و طرح راهکار برای آن بپردازند.
این دکترای روانشناسی در خاتمه تاکید کرد: مهمترین اصل در تعامل کلامی کیفیت این تعامل است و زوجین باید از ساعاتی که در خانواده کنار هم هستند حداکثر استفاده را داشته باشند.
وی اظهارکرد: کاهش ارتباط کلامی بین زن و مرد بدترین اتفاق ممکن است، زیرا به جای حل مسائل و مشکلات و بیان احساسات خود با صحبت کردن، سکوت اختیار می کنند.
به گفته این روانشناس وقتی که سکوت بین زن و مرد حاکم شود همه احساسات و حرفها در وجود آنها جمع می شود و زمینه بیماری های روحی و جسمی را فراهم می کند.
رئوفی با تاکید بر اینکه کاهش تعامل بین زن و مرد آنها را وارد کمای عاطفی می کند، خاطرنشان کرد: این کمای عاطفی به طلاق عاطفی منجر می شود و پس از آن دو طرف در کنار هم زندگی می کنند بدون اینکه هیچ احساس و ارتباط کلامی بین آنها وجود داشته باشد.
وی درباره تاثیر اینگونه ارتباط بر فرزندان خانواده هم یادآوری کرد: کودکان نیز به واسطه یادگیری مستقیم و غیرمستقیمی که از والدین دارند سکوت کردن در تعاملات اجتماعی و ارتباط با جامعه را ترجیح می دهند و نمی توانند به درستی ابراز وجود کنند.
این روانشناس تصریح کرد: این فرزندان نمی توانند به راحتی در مقابل خواسته های دیگران بایستند و در معرض آسیب های اجتماعی قرار می گیرند.
رئوفی با اشاره به راهکارهایی برای افزایش تعامل کلامی بین زوجین، گفت: زن و مرد باید از کوچکترین مسائل زندگی تا مشکلات بزرگ را با همفکری و تعامل با هم حل کنند، بدون اینکه قضاوت و ارزشیابی نسبت به یکدیگر داشته باشند.
وی ادامه داد: زوجین باید به جای سکوت، انتقاد، طعنه زدن، سرزنش و تحقیر، به بیان مسائل زندگی و طرح راهکار برای آن بپردازند.
این دکترای روانشناسی در خاتمه تاکید کرد: مهمترین اصل در تعامل کلامی کیفیت این تعامل است و زوجین باید از ساعاتی که در خانواده کنار هم هستند حداکثر استفاده را داشته باشند.
