در خواست مردم سیستان و بلوچستان از ابتکار
تعدادی از مردم سیستان و بلوچستان در نامه ای از رئیس سازمان حفاظت محیط زیست درخواست کردند که از دریاچه خشک شده هامون نیز مانند دریاچه ارومیه بازدید کند تا دولت از نزدیک به عمق این فاجعه زیست محیطی پی ببرد.
به گزارش افکارنیوز، تعدادی از مردم سیستان و بلوچستان در نامه ای از معصومه ابتکار معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست درخواست کردند که از دریاچه خشک شده هامون نیز مانند دریاچه ارومیه بازدید کند تا دولت از نزدیک به عمق این فاجعه زیست محیطی پی ببرد.
متن کامل این نامه که با عنوان «دعوت برای دیدار از ریگزار هامون» نوشته شده، به این شرح است:
سرکار خانم ابتکار رئیس محترم سازمان حفاظت محیط زیست
خبر ارائه لایحه حفاظت از تالاب های کشور از جمله دریاچه ی هامون در کنار تالاب های، هورالعظیم، بختگان، پریشان و میقان، آن هم در آینده، اگرچه مسرت بخش است اما متاسفانه برای هامون به مثابه نوشدارو بعد از مرگ سهراب است.
در مورد دریاچه هامون در استان سیستان و بلوچستان ما حتی شاهد به ظاهر همدردی های رایج کلامی و لفاظی های متداول مسئولان نظیر" دلسوزی برای مردم محروم و رنج کشیده استان" و غیره نیز نبودیم. این در حالی است که چند هفته پیش حضرتعالی بلافاصله در دومین روز کاری خود با هلیکوپتر از دریاچه ی اورمیه بازدید کرده و در نخستین جلسه ی رسمی کابینه ی یازدهم، تصمیم به تشکیل کارگروه نجات دریاچه ی ارومیه گرفته شد؛ کابینه ای که بیشترین درصد آرا را در سطح کشور از همین استان محروم و رنج دیده کسب کرد، اما نمی دانیم چرا صدای مظلومیت آن هرگز به گوش دولتمردان و زنان در تهران نمی رسد؟
در ادامه ی این نامه آمده است: دولت تدبیر و امید بیشترین آرا را از سیستان و بلوچستان کسب می کند اما اولین اقدام آن تشکیل کارگروه نجات دریاچه ی ارومیه می باشد که خود اقدام بجا و برحقی است. اما در مورد هامون چه؟ براستی دلیل تبعیض بین ارومیه و هامون چیست؟ آیا این به دلیل فاصله طولانی تا تهران است که شما زجرناله های هامون را از زیر خروارها شن و ماسه نمی شنوید؟ نابودی هامون قتلی بود تدریجی که حتی قبل از دولت اصلاحات آغاز شد و در طی ٨ سال گذشته شتابی مرگبار یافت. قتلی که مسببان اصلی آن دولت افغانستان و نهادهای مختلف دولتی کشور خودمان از جمله سازمان حفاظت محیط زیست، وزارت خارجه، وزارت نیرو و وزارت جهاد کشاورزی در کنار عوامل تغییر اقلیم و خشکسالی هستند.
این نامه می افزاید: امیدواریم حضرتعالی و بقیه ی مسوولان محترم هر چه زودتر برای بازدید دیرهنگام از این قتلگاه غم انگیز قدم رنجه فرموده و از نزدیک شاهد ویرانی و آوارگی دهها هزار سیستانی باشید که از هستی ساقط شده اند. افغانستان با نقض سالانه حدود ۸۲۰ میلیون متر مکعب حق آبه دریاچه هامون باعث مرگ تدریجی آن شد، و ظاهرا دولتمردان ایران کوچکترین اعتراضی در این مورد نکردند.
نویسندگان نامه با انتقاد از بی توجهی به موضوع هامون نوشته اند: در دولت گذشته حتی در اوایل دی ماه ١٣٨٩ که ایران انتقال مواد سوخت توسط ١۶٠٠ تانکر به افغانستان را متوقف کرد، در آن زمان مارشال محمد قسیم فهیم، معاون اول رئیس جمهور افغانستان بلافاصله به ایران آمد و با آقای محمدرضا رحیمی، معاون رئیس جمهور دیدار کرد. اعتراض آقای رحیمی فقط نسبت به دسترسی نیروهای ناتو به سوخت ترانزیتی از طریق ایران بود و بس! هیچ صحبتی در مورد حقابه ی دریاچه ی هامون به میان نیامد.
در بخش انتهایی این نامه با انتقاد به نمایندگان مردم منطقه در مجلس، آمده است: وقتی که دولت تدبیر و امید تصمیم بگیرد که حداقل یکی از مسئولان از جمله حضرتعالی را برای شنیدن ناله های محرومین و فاتحه خواندن بر سر مزار هامون به استانی بفرستد که بیشترین رای را به آن داده، در این لحضات واپسین، هامون مستحق یک دیدار است، بنابراین در اسرع وقت چشم براه شما هستیم.
متن کامل این نامه که با عنوان «دعوت برای دیدار از ریگزار هامون» نوشته شده، به این شرح است:
سرکار خانم ابتکار رئیس محترم سازمان حفاظت محیط زیست
خبر ارائه لایحه حفاظت از تالاب های کشور از جمله دریاچه ی هامون در کنار تالاب های، هورالعظیم، بختگان، پریشان و میقان، آن هم در آینده، اگرچه مسرت بخش است اما متاسفانه برای هامون به مثابه نوشدارو بعد از مرگ سهراب است.
در مورد دریاچه هامون در استان سیستان و بلوچستان ما حتی شاهد به ظاهر همدردی های رایج کلامی و لفاظی های متداول مسئولان نظیر" دلسوزی برای مردم محروم و رنج کشیده استان" و غیره نیز نبودیم. این در حالی است که چند هفته پیش حضرتعالی بلافاصله در دومین روز کاری خود با هلیکوپتر از دریاچه ی اورمیه بازدید کرده و در نخستین جلسه ی رسمی کابینه ی یازدهم، تصمیم به تشکیل کارگروه نجات دریاچه ی ارومیه گرفته شد؛ کابینه ای که بیشترین درصد آرا را در سطح کشور از همین استان محروم و رنج دیده کسب کرد، اما نمی دانیم چرا صدای مظلومیت آن هرگز به گوش دولتمردان و زنان در تهران نمی رسد؟
در ادامه ی این نامه آمده است: دولت تدبیر و امید بیشترین آرا را از سیستان و بلوچستان کسب می کند اما اولین اقدام آن تشکیل کارگروه نجات دریاچه ی ارومیه می باشد که خود اقدام بجا و برحقی است. اما در مورد هامون چه؟ براستی دلیل تبعیض بین ارومیه و هامون چیست؟ آیا این به دلیل فاصله طولانی تا تهران است که شما زجرناله های هامون را از زیر خروارها شن و ماسه نمی شنوید؟ نابودی هامون قتلی بود تدریجی که حتی قبل از دولت اصلاحات آغاز شد و در طی ٨ سال گذشته شتابی مرگبار یافت. قتلی که مسببان اصلی آن دولت افغانستان و نهادهای مختلف دولتی کشور خودمان از جمله سازمان حفاظت محیط زیست، وزارت خارجه، وزارت نیرو و وزارت جهاد کشاورزی در کنار عوامل تغییر اقلیم و خشکسالی هستند.
این نامه می افزاید: امیدواریم حضرتعالی و بقیه ی مسوولان محترم هر چه زودتر برای بازدید دیرهنگام از این قتلگاه غم انگیز قدم رنجه فرموده و از نزدیک شاهد ویرانی و آوارگی دهها هزار سیستانی باشید که از هستی ساقط شده اند. افغانستان با نقض سالانه حدود ۸۲۰ میلیون متر مکعب حق آبه دریاچه هامون باعث مرگ تدریجی آن شد، و ظاهرا دولتمردان ایران کوچکترین اعتراضی در این مورد نکردند.
نویسندگان نامه با انتقاد از بی توجهی به موضوع هامون نوشته اند: در دولت گذشته حتی در اوایل دی ماه ١٣٨٩ که ایران انتقال مواد سوخت توسط ١۶٠٠ تانکر به افغانستان را متوقف کرد، در آن زمان مارشال محمد قسیم فهیم، معاون اول رئیس جمهور افغانستان بلافاصله به ایران آمد و با آقای محمدرضا رحیمی، معاون رئیس جمهور دیدار کرد. اعتراض آقای رحیمی فقط نسبت به دسترسی نیروهای ناتو به سوخت ترانزیتی از طریق ایران بود و بس! هیچ صحبتی در مورد حقابه ی دریاچه ی هامون به میان نیامد.
در بخش انتهایی این نامه با انتقاد به نمایندگان مردم منطقه در مجلس، آمده است: وقتی که دولت تدبیر و امید تصمیم بگیرد که حداقل یکی از مسئولان از جمله حضرتعالی را برای شنیدن ناله های محرومین و فاتحه خواندن بر سر مزار هامون به استانی بفرستد که بیشترین رای را به آن داده، در این لحضات واپسین، هامون مستحق یک دیدار است، بنابراین در اسرع وقت چشم براه شما هستیم.
