یادداشت/ محمدکاظم انبارلویی
آمریکا را آن چنان که هست، بشناسیم!
آمریکا را آن چنان که هست باید شناخت نه چنانچه می نماید؛ آمریکا دشمن اصلی ملت ایران است و در این تردیدی نیست.
آمریکا دشمن اصلی ملت ایران است و در این تردیدی نیست. سابقه این دشمنی به بیش از نیم قرن می رسد. نشانه های دشمنی آمریکا از اشغال سرزمین ما به همراه انگلیس و متفقین در جنگ جهانی دوم شروع می شود و تا کودتای ۲۸ مرداد و نیز پس از پیروزی انقلاب امتداد می یابد.
آمریکا برای تحکیم سلطه خود با شریک و همکار خود یعنی دولت فریبکار انگلیس از هیچ جنایتی در ایران فروگذار نکرده است.
نه تنها سفارت آمریکا در تهران بلکه همه سفارتخانه های آمریکا در جهان محل جاسوسی دسیسه و نیرنگ علیه ملت ها بوده است که اخیرا حتی صدای رهبران اروپا را در آورده است این حرف بی ربطی که اخیرا وندی شرمن رئیس هتاک تیم مذاکره کننده به عنوان توهین به ملت ایران در خصوص رفتار ایرانی ها مطرح کرد در حقیقت حدیث نفس آمریکایی ها بویژه رهبران کاخ سفید بود. فهرست جنایات آمریکا در ذهن مردم ایران جزء حافظه تاریخی ملت شده است و کسی نمی تواند آن را پاک کند. حمایت بی چون چرا از قتل عام های سال های ۵۶ و ۵۷ در کشور که توسط رژیم شاه صورت می گرفت فقط یک قلم از اقلام جنایات آمریکاست.
بلوکه کردن دارایی های ایران در آمریکا که امروز به حدود ۸۰ میلیارد دلار می رسد، راه اندازی جنگ داخلی با حمایت از تروریسم، راه اندازی جنگ تحمیلی و حمایت از رژیم خونخوار صدام، زدن سکوهای نفتی ایران و ساقط کردن هواپیمای مسافربری و راه اندازی جنگ نرم پس از پایان جنگ تحمیلی و… فهرستی از دشمنی های آمریکاست که در ذهن هر ایرانی هر روز مرور می شود.
امروز برخی از کسانی که تابعیت دوگانه دارند و در دو سوی مرز ایران هم زندگی می کنند، ماموریت دارند جنایات آمریکا را از حافظه تاریخی ملت ایران پاک کنند.
آنها نام ایرانی اما تابعیت اروپایی و آمریکایی دارند. آنها بنا به سوگندی که خورده اند دیگر برای وطن خود کار نمی کنند و دل نمی سوزانند، فقط برای منافع کشوری کار می کنند که تابعیت آن را پذیرفته اند. اینها آن طرف آب دفتر و دستک، رادیو و تلویزیون و سایت خبری دارند همین بساط را در داخل به یمن آزادی و به برکت تساهل و تسامح نهادهای نظارتی دارند. بنابراین اگر گاهی صدایی از داخل در رسانه ای در می آید که در آن منافع ملت ایران دیده و شنیده نمی شود از همین جماعت است که هزینه آن هم از آن طرف آب تامین می شود.
ایران اسلامی بیش از سه دهه محکم و استوار متکی بر آرای ملت و فداکاری شهیدان، آزادگان و جانبازان روی پای خود ایستاده است. ملت ایران آمریکا را خوب می شناسد و این شناخت خود را از یک طرف از امام (ره) بزرگوار و رهبری هوشمند انقلاب دارند و از طرف دیگر خود با پوست و گوشت و استخوان ماهیت دشمنان اسلام و قرآن و بویژه آمریکا را به خوبی درک می کند.
جمهوری اسلامی ایران اکنون در حال یک نبرد دیپلماتیک تمام عیار با آمریکا و همپیمانانش در قالب مذاکرات ۱+۵ است. این نبرد طی ده سال گذشته به بهانه استفاده ایران از فناوری صلح آمیز هسته ای عرصه جدیدی از تداوم خصومت ورزی آمریکا با ملت ایران شده است. دولت های پیشین هر کدام توانایی های خود در این هماوردی نشان داده اند. اکنون دولت آقای روحانی مسئولیت رهبری چنین نبردی را به عهده دارد. ملت ایران به توانایی ها و صداقت و تعهد مذاکره کننده کشور خودمان اعتماد دارند و می دانند آنها حافظ منافع و مصالح ملی هستند. اما طبیعی است به طرف مقابل بویژه آمریکا اعتمادی ندارند. این عدم اعتماد یک سابقه تاریخی ممتد دارد و بر فرض نتیجه بخش بودن مذاکرات همچنان به قوت خود باقی است.
آنچه در مذاکرات دنبال می شود حل منافشه هسته ای و رفع بهانه های دشمنانه آمریکا و قدرتهای جهانی است ما معتقدیم تحریم های ظالمانه از سوی قدرت های جهانی برخلاف مقررات و حقوق بین المللی علیه ملت ایران وضع شده است که با ساده ترین قواعد حقوقی و انسانی سازگار نیست، جامعه جهانی به جز چند قدرت زورگوی دنیا منطق ایران را پذیرفته است ما امیدواریم با فشار افکار عمومی جهان و مقاومت ملت ایران با دور جدید مذاکرات از حقوق خود دفاع کنیم.
اگر نتیجه داد از این مرحله عبور می کنیم اگر هم نتیجه نداد بر می گردیم به نقطه اول.
اولین تردید ما در این گفتگوها عدم صداقت آمریکایی هاست. چون هیچ نشانه یا اقدام عملی از سوی آنها دیده نمی شود. آنها در قرارداد الجزایر متعهد به عدم مداخله در امور داخلی ایران بودند. متعهد به باز پس دادن اموال بلوکه شده ایران بودند و… به هیچکدام هم عمل نکردند. الان هم هیچ تضمینی برای اقدامات عملی آنها که مبنی بر صداقت باشد وجود ندارد. چند تصویری که این روز ها بر بیلبوردهای ضدآمریکایی در تهران زینت بخش خیابان ها بود همین پیام را تداعی می کرد که صداقت آمریکایی ها در مذاکرات از دیدگاه ملت ایران زیر سئوال است. آنها اگر راست می گویند باید از این تصویر فاصله بگیرند. متاسفانه به بهانه بی اساس (عدم مجوز از ارشاد و… ) برداشته شد.
این کار درستی نبود، کسانی که معتقدند نباید صداقت آمریکایی ها را در مذاکرات زیر سئوال برد، معلوم نیست براساس چه عقلانیتی به این باور رسیده اند. آنها باید مسئولیت این اعتقاد را رسما بپذیرند.
بیلبورد «صداقت آمریکایی» ربطی به نفی یا نقد دیپلماسی دولت کنونی ندارد. برخی ناشیانه برای دفاع از آمریکا چنین ترجمه غلطی از این رویکرد کرده اند و واقعا تاسف آور است. تصاویر در مقام روشنگری دیپلماسی فریبکارانه آمریکا در قبال ایران است. متاسفانه برخی از رسانه ها در ایران به جای اینکه نقش رکن چهارم دموکراسی را داشته باشند نقش خود را در اندازه ستون پنجم فرو می کاهند قرار است آمریکا را آن چنان که هست بشناسیم نه آن چنانکه می نمایانند. چرا برخی در داخل مایلند آن را طوری دیگر بنمایانند.
قرار نیست صداهای حقی که در بین ملت وجود دارد و منشاء آن بغض فرو خورده ۵۰ سال جنایت آمریکاست خاموش شود این صداها حتی اگر پیشرفتی هم در مذاکرات پدید آید هرگز خاموش نخواهد شد.
آمریکا برای تحکیم سلطه خود با شریک و همکار خود یعنی دولت فریبکار انگلیس از هیچ جنایتی در ایران فروگذار نکرده است.
نه تنها سفارت آمریکا در تهران بلکه همه سفارتخانه های آمریکا در جهان محل جاسوسی دسیسه و نیرنگ علیه ملت ها بوده است که اخیرا حتی صدای رهبران اروپا را در آورده است این حرف بی ربطی که اخیرا وندی شرمن رئیس هتاک تیم مذاکره کننده به عنوان توهین به ملت ایران در خصوص رفتار ایرانی ها مطرح کرد در حقیقت حدیث نفس آمریکایی ها بویژه رهبران کاخ سفید بود. فهرست جنایات آمریکا در ذهن مردم ایران جزء حافظه تاریخی ملت شده است و کسی نمی تواند آن را پاک کند. حمایت بی چون چرا از قتل عام های سال های ۵۶ و ۵۷ در کشور که توسط رژیم شاه صورت می گرفت فقط یک قلم از اقلام جنایات آمریکاست.
بلوکه کردن دارایی های ایران در آمریکا که امروز به حدود ۸۰ میلیارد دلار می رسد، راه اندازی جنگ داخلی با حمایت از تروریسم، راه اندازی جنگ تحمیلی و حمایت از رژیم خونخوار صدام، زدن سکوهای نفتی ایران و ساقط کردن هواپیمای مسافربری و راه اندازی جنگ نرم پس از پایان جنگ تحمیلی و… فهرستی از دشمنی های آمریکاست که در ذهن هر ایرانی هر روز مرور می شود.
امروز برخی از کسانی که تابعیت دوگانه دارند و در دو سوی مرز ایران هم زندگی می کنند، ماموریت دارند جنایات آمریکا را از حافظه تاریخی ملت ایران پاک کنند.
آنها نام ایرانی اما تابعیت اروپایی و آمریکایی دارند. آنها بنا به سوگندی که خورده اند دیگر برای وطن خود کار نمی کنند و دل نمی سوزانند، فقط برای منافع کشوری کار می کنند که تابعیت آن را پذیرفته اند. اینها آن طرف آب دفتر و دستک، رادیو و تلویزیون و سایت خبری دارند همین بساط را در داخل به یمن آزادی و به برکت تساهل و تسامح نهادهای نظارتی دارند. بنابراین اگر گاهی صدایی از داخل در رسانه ای در می آید که در آن منافع ملت ایران دیده و شنیده نمی شود از همین جماعت است که هزینه آن هم از آن طرف آب تامین می شود.
ایران اسلامی بیش از سه دهه محکم و استوار متکی بر آرای ملت و فداکاری شهیدان، آزادگان و جانبازان روی پای خود ایستاده است. ملت ایران آمریکا را خوب می شناسد و این شناخت خود را از یک طرف از امام (ره) بزرگوار و رهبری هوشمند انقلاب دارند و از طرف دیگر خود با پوست و گوشت و استخوان ماهیت دشمنان اسلام و قرآن و بویژه آمریکا را به خوبی درک می کند.
جمهوری اسلامی ایران اکنون در حال یک نبرد دیپلماتیک تمام عیار با آمریکا و همپیمانانش در قالب مذاکرات ۱+۵ است. این نبرد طی ده سال گذشته به بهانه استفاده ایران از فناوری صلح آمیز هسته ای عرصه جدیدی از تداوم خصومت ورزی آمریکا با ملت ایران شده است. دولت های پیشین هر کدام توانایی های خود در این هماوردی نشان داده اند. اکنون دولت آقای روحانی مسئولیت رهبری چنین نبردی را به عهده دارد. ملت ایران به توانایی ها و صداقت و تعهد مذاکره کننده کشور خودمان اعتماد دارند و می دانند آنها حافظ منافع و مصالح ملی هستند. اما طبیعی است به طرف مقابل بویژه آمریکا اعتمادی ندارند. این عدم اعتماد یک سابقه تاریخی ممتد دارد و بر فرض نتیجه بخش بودن مذاکرات همچنان به قوت خود باقی است.
آنچه در مذاکرات دنبال می شود حل منافشه هسته ای و رفع بهانه های دشمنانه آمریکا و قدرتهای جهانی است ما معتقدیم تحریم های ظالمانه از سوی قدرت های جهانی برخلاف مقررات و حقوق بین المللی علیه ملت ایران وضع شده است که با ساده ترین قواعد حقوقی و انسانی سازگار نیست، جامعه جهانی به جز چند قدرت زورگوی دنیا منطق ایران را پذیرفته است ما امیدواریم با فشار افکار عمومی جهان و مقاومت ملت ایران با دور جدید مذاکرات از حقوق خود دفاع کنیم.
اگر نتیجه داد از این مرحله عبور می کنیم اگر هم نتیجه نداد بر می گردیم به نقطه اول.
اولین تردید ما در این گفتگوها عدم صداقت آمریکایی هاست. چون هیچ نشانه یا اقدام عملی از سوی آنها دیده نمی شود. آنها در قرارداد الجزایر متعهد به عدم مداخله در امور داخلی ایران بودند. متعهد به باز پس دادن اموال بلوکه شده ایران بودند و… به هیچکدام هم عمل نکردند. الان هم هیچ تضمینی برای اقدامات عملی آنها که مبنی بر صداقت باشد وجود ندارد. چند تصویری که این روز ها بر بیلبوردهای ضدآمریکایی در تهران زینت بخش خیابان ها بود همین پیام را تداعی می کرد که صداقت آمریکایی ها در مذاکرات از دیدگاه ملت ایران زیر سئوال است. آنها اگر راست می گویند باید از این تصویر فاصله بگیرند. متاسفانه به بهانه بی اساس (عدم مجوز از ارشاد و… ) برداشته شد.
این کار درستی نبود، کسانی که معتقدند نباید صداقت آمریکایی ها را در مذاکرات زیر سئوال برد، معلوم نیست براساس چه عقلانیتی به این باور رسیده اند. آنها باید مسئولیت این اعتقاد را رسما بپذیرند.
بیلبورد «صداقت آمریکایی» ربطی به نفی یا نقد دیپلماسی دولت کنونی ندارد. برخی ناشیانه برای دفاع از آمریکا چنین ترجمه غلطی از این رویکرد کرده اند و واقعا تاسف آور است. تصاویر در مقام روشنگری دیپلماسی فریبکارانه آمریکا در قبال ایران است. متاسفانه برخی از رسانه ها در ایران به جای اینکه نقش رکن چهارم دموکراسی را داشته باشند نقش خود را در اندازه ستون پنجم فرو می کاهند قرار است آمریکا را آن چنان که هست بشناسیم نه آن چنانکه می نمایانند. چرا برخی در داخل مایلند آن را طوری دیگر بنمایانند.
قرار نیست صداهای حقی که در بین ملت وجود دارد و منشاء آن بغض فرو خورده ۵۰ سال جنایت آمریکاست خاموش شود این صداها حتی اگر پیشرفتی هم در مذاکرات پدید آید هرگز خاموش نخواهد شد.
