سلامت>  تحقیقات- همشهری آنلاین: پژوهشگران ایرانی با استفاده از یک پلیمر مصنوعی زیست تخریب پذیر و عسل به عنوان یک پلیمر طبیعی در طی فرایند الکتروریسی، وب نانولیفی حامل دارو برای کاربرد پوشش زخم تولید کردند.

به گزارش ایسنا، دستاورد های این تحقیقات که بخشی از پروژه دکترای هما مالکی از دانشکده مهندسی نساجی دانشگاه امیرکبیر است، می تواند امکان تولید و کاربرد در پوشش زخم و تولید لایه های ترمیمی را فراهم کند.

فناوری نانو یک فناوری نوظهور و بین رشته ای است که در حوزه وسیعی از علوم مختلف مورد توجه قرار گرفته است. یکی از مهم ترین انواع نانوساختارها، نانوالیاف است. هنگامی که قطر الیاف از مقیاس میکرومتر به مقیاس نانومتر تبدیل می شود، خواص شگفت انگیزی مشاهده می شود. این خواص برجسته باعث می شود که الیاف نانو انتخاب مناسبی برای بسیاری از کاربردهای مهم در فناوری های پیشرفته باشند.

قطر کم نانوالیاف، سطح مخصوص بالا، انعطاف پذیری و خصوصیات مکانیکی مطلوب و ماهیت متخلخل سازه های نانولیفی باعث می شود که الیاف نانو انتخاب مناسبی برای بسیاری از کاربردهای مهم در پزشکی باشند. شباهت ساختار بافت طبیعی به الیاف در مقیاس نانو، از مهم ترین دلایلی است که دانشمندان به استفاده از آن ها در زمینه پزشکی تمایل نشان داده اند. نانوالیاف الکتروریسی شده به طورگسترده ای در تولید داربست های مهندسی بافت، ابزارهای انتقال و رهایش دارو، پوشش زخم و کاشتنی ها مورد استفاده قرار می گیرند.

به نوشته سایت نانو، در سال های اخیر طیف گسترده ای از مواد بیولوژیک و ترکیبات زیست تخریب پذیر برای تولید نانوالیاف، الکتروریسی شده اند. در این پژوهش، با استفاده از یک پلیمر مصنوعی زیست تخریب پذیر و یک پلیمر طبیعی در طی فرایند الکتروریسی، وب نانولیفی حامل دارو برای کاربرد پوشش زخم تولید شد. عسل به عنوان ماده التیام بخش زخم در طب سنتی ایران و با توجه به خواص ضدمیکروبی و ضد التهابی آن، به عنوان یک پلیمر طبیعی، در کنار (PVA) ، به عنوان یکی از اجزای این لایه قرار گرفت. پلی وینیل الکل یک پلیمر آبدوست و نیمه کریستالین است که به دلیل خواص زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری و عدم سمیت، در کاربردهای پزشکی مورد توجه قرار گرفته است. از Dexamethasone Sodium Phosphate (Dex-P) به عنوان یک داروی ضدالتهاب استفاده و رفتار رهایش آن بررسی شد.

دکتر علی اکبر قره آقاجی، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، درباره مراحل تحقیقات این پژوهش توضیح داد: در راستای رسیدن به هدف مورد نظر، محلول های عسل PVA/ پس از تعیین شرایط بهینه، آماده سازی و الکتروریسی شد. برای تولید نمونه های حامل دارو، محلول های عسل PVA/ با نسبت های ۰/۱۰۰ و ۲۰/۸۰ حاوی ۵،۱۰ و ۱۵ درصد Dex-P تهیه و الکتروریسی شد. مورفولوژی نانوالیاف تولید شده (با/بدون دارو) به کمک میکروسکوپ الکترونی و میکروسکوپ نیروی اتمی مورد مطالعه قرار گرفت و پروفایل و کینتیک رهایش دارو از نمونه های بدون/حاوی عسل به صورت برون تنی انجام شد.

وی با اشاره به استفاده از عسل به عنوان یک ماده طبیعی در کنار یک پلیمر مصنوعی برای تولید نانوالیاف طی فرایند الکتروریسی به عنوان یکی از ویژگی های این پژوهش، افزود: از گذشته های دور از عسل به عنوان یک ماده شفابخش در درمان و التیام انواع زخم ها استفاده شده است. گزارش های متعددی از اثرات شفابخش عسل در متون پزشکی به جا مانده است که از عسل به عنوان اولین پوشش زخم نام می برد. عسل دارای خاصیت ضدمیکروبی و ضد التهاب است و مقالات زیادی در زمینه تأثیرگذاری عسل در از بین بردن عفونت ها و جلوگیری از عفونی شدن زخم ها منتشر شده است. بنابر این تلفیق خصوصیات بی همتای نانوالیاف و خواص طبی عسل با تولید پوشش زخم در طی فرایند الکتروریسی، ویژگی برجسته این کار به شمار می رود.

عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر تصریح کرد: نتایج تصاویر SEM و AFM نشان داد که الیاف کاملا یکنواخت و دارای سطحی نسبتا صاف بوده است. اما در نانوالیاف حاوی ۶۰ درصد عسل بیدهای دوکی شکل مشاهده شد. همچنین با افزایش میزان عسل در مخلوط، قطر نانوالیاف کاهش یافت. نانوالیاف حامل دارو نیز دارای سطحی نسبتا صاف و یکنواخت بوده و با افزایش میزان دارو قطر نانوالیاف کاهش یافت. بررسی رفتار رهایش دارو نشان دهنده یک رهایش ناگهانی اولیه بود. نتایج تجزیه و تحلیل های آماری نشان داد که حضور عسل تأثیر معناداری در فرایند و رفتار رهایش دارو نداشته است. بنابراین نانوالیاف الکتروریسی شده حاوی عسل گزینه ای مناسب برای تولید و کاربرد پوشش زخم است.

وی تاکید کرد: با استفاده از دستاوردهای این پژوهش می توان امکان ترمیم سریع تر یک زخم با کمک عسل را فراهم آورد که خود عسل به عنوان یک داروی شناخته شده در طب سنتی بوده و در این تحقیقات با تحویل دارو همراه شده است.

نتایج این کار تحقیقاتی که با هدایت دکتر علی اکبر قره آقاجی و همکاران وی در دانشگاه های امیرکبیر، تهران و Twente کشور هلند صورت گرفته، در مجله Applied polymer science منتشر شده است.

در کانال تلگرام لرستان خبر عضو شوید

نظرات