تبلیغات کالاها در رسانه ملی علاوه بر ترویج مصرف گرایی و تجمل، به تازگی کارکردهای دیگری هم پیدا کرده است.

به گزارش افکارنیوز، تبلیغات و آگهی های تلویزیونی نسبت به سایر رسانه ها از تاثیرگذاری بالاتری برخوردار است. ترکیب صدا و تصویر به همراه تکنیک های تبلیغاتی تاثیر مستقیم و شگرفی بر افکار عمومی دارد و می تواند تحول عظیمی در عرصه های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و… بگذارد.

البته در این میان نباید از بُعد مصرف گرایی که تبلیغات تلویزیونی دارند، غافل شد. سیطره این تصاویر و تبلیغات تا جایی گسترده شده است که به خصوصی ترین بخش های زندگی انسان نیز راه یافته و به مرور زمان آن را هم به تصویر تبدیل کرده است. هرچند که بخش عظیمی از این تاثیرگذاری کاملا غیرمستقیم است و کاملا خزنده ناخودآگاه افراد را درگیر می کند.

این تبلیغات گسترده و وسیع چند سالی است که در ایران هم ساعت ها از شبکه های مختف پخش می شود و زندگی روزمره مردم را تحت الشعاع خود قرار داده است.

تکنیک های اجرایی تبلیغ در تلویزیون مختلف است که موزیکال، ارائه تائیدیه، داستان گویی، مستندات علمی، تبلیغ دو تکه؛ شایستگی فنی، نمای نزدیک، رتوسکوپ، مقایسه، حل مشکلات، فرد سخنگو، سبک زندگی، برشی از زندگی روزمره، انیمیشن، مصاحبه با مشتری، سریال (مجموعه تبلیغ) ، خیال پردازی، حالت یا ذهنیت پردازی و… از جمله آنهاست. این تکنیک ها آمیخته با خلاقیت و اعتبار می تواند به سرعت طیف گسترده ای از مخاطبان را به خود جلب کند تا بازار را با طیف گسترده ای از مشتریان علاقمند مواجه کند.

تبلیغ کالاهای تلویزیونی معمولا با نتایج سریع و ضریب نفوذ بالا نیز همراه است.

همه آنچه در بالا آمد، بیان گر اهمیت و جایگاه تبلیغات تلویزیونی بود که ما هر روز با حجم بسیاری از آن در تلویزیون مواجه هستیم. تبلیغاتی که مشخص نیست آیا سازندگان آن به منافع ملی نیز می اندیشند یا فقط به بازار فروش فکر می کنند.

در حقیقت ارائه «سبک زندگی» مهم ترین کارکرد پنهانی است که تبلیغات تلویزیونی بر عهده دارند و ناخودآگاه با رسوخ در لایه های خصوصی زندگی هر فرد، منجر به تغییر در جامعه می شوند.

در این میان جوامع غربی با استفاده از زن؛ آن هم به شکل غلو آمیز به عنوان یکی از ابزارهای اصلی کالاهای خود را تبلیغ می کنند. ابزاری که در کشور ما به آن شکل دیگر کارکرد ندارد.

در حقیقت زنان در تبلیغات رسانه ملی معمولا نقش مادر خانواده را ایفا می کند که دائم به فکر به روز کردن و تسهیل ابزار زندگی اش است.

در این تبلیغات خبری از چهره و یا بدن نمایی زنان نیست و شاید همین موضوع است که تبلیغات ما چندی است به سمت استفاده ابزاری از چهره و بدن مردان سوق پیدا کرده است.

با نگاهی به تبلیغ های امروز تلویزیون متوجه می شویم که چهره مردان در بخش عمده ای از تبلیغات دیگر چهره مردان جامعه ای که در آن زندگی می کنیم نیست.

در تبلیغاتی که این روزها روی آنتن صداوسیما می رود؛ مردانی می بینیم که آنها هم به پیروی از سینمای گیشه به سمت چشم های رنگی و پوست های برنزه رفته اند که در رفاه کامل به سر می برند و اکثرا هم یک یا دو فرزند بیشتر ندارند.

نکته جالب ماجرا نیز اینجاست که چهره های آنها دیگر ایرانی نیست. چهره هایی که در زندگی روزمره تعداد آنها در اطراف ما خیلی زیاد نیست و فرزندان این سرزمین با نگریستن به این تبلیغات به دنبال پدرانی با این شکل و شمایل هستند. شاید هم با خیره شدن در چشم های پدرانشان به دنبال یافتن سوپراستاری در عمق آن هستند.

قاعدتا در تبلیغات تلویزیونی سعی می شود بهترین چهره ها انتخاب شوند و زمانی که برای تبلیغ یک کالای ایرانی از صورت خارجی یا شبیه آن استفاده شود آیا چیزی جز تحقیر چهره های خودمان به عنوان یک ایرانی استنباط می شود؟

اگرچه افزایش تبلیغات در تلویزیون همیشه با عنوان تامین مالی رسانه ملی عنوان شده اما این پدیده که طبعا ناشی از عدم نظارت صحیح است غیرقابل توجیه است.

به نظر می رسد سازمان صداوسیما با تشکیل یک گروه از نظریه پردازان و افراد مجرب می تواند با نظارت محتوایی بر آگهی های بازرگانی آنها را به سمت مسیر صحیح خود هدایت کند.
در کانال تلگرام لرستان خبر عضو شوید

نظرات