۷۰ درصد اراذل دو بار دستگیر شده اند
اگرچه هر چند وقت یک بار مسئولان نیروی انتظامی در قالب طرح های مختلف با اراذل و اوباش برخورد می کنند اما باز هم این برخورد ها کارساز نیست و حضور دوباره این افراد در محله ها عرصه را برای ساکنان محله ها تنگ می کند.
به گزارش افکارنیوز ، چند سالی است که طرح برخورد با اراذل و اوباش در تهران آغاز شده است و هر از گاهی نیروی انتظامی اقدام به دستگیری تعداد زیادی از اراذل و اوباش در محلات مختلف تهران می کند.
اکنون با گذشت چند سال از اجرایی شدن این طرح مردم انتظار دارند که شهر حداقل از ارادل و اوباش خالی شده باشد اما آنچه در شهر مشاهده می شود چیزی بر خلاف این انتظار است.
تمام وعده های پاکسازی که تاکنون در خصوص اراذل و اوباش داده شده، به نظر می رسد که عملی نشده است و مشخص نیست چرا این افراد در شهر همچنان جولان می دهند و از تعداد آنان کاسته نشده است؟
اگر چه به گفته کار شناسان قانون هایی که در این باره در کشور مصوب شده است، صحیح و خالی از اشکال است اما مشکل زمانی نمایان می شود که این قانون ها به مرحله اجرا می رسند.
دکتر مصطفی اقلیما، آسیب شناس معتقد است: اگر هر فردی در جامعه خود را پاسخگو و مسئول کارهای خود بداند دیگر شاهد حضور اراذل و اوباش نخواهیم بود. این در حالی است که آمار ها نشان می دهند در هر دستگیری ۷۰۰-۸۰۰ نفر در دام پلیس گرفتار می شوند اما باز هم تعداد این افراد در حال افزایش است.
دستگیری مقطعی، کارساز نیست
بار ها و بار ها اخبار متعددی از دستگیری اراذل و اوباش شنیده شده است. این در حالی است که باز هم آمار ها حاکی از افزایش اراذل و اوباش است.
این آسیب شناس در این باره می گوید: جمع آوری اراذل و اوباش وظیفه پلیس است؛ بنابراین نباید نیروهای انتظامی در قالب طرح های مقطعی با این افراد برخورد کنند و فقط هر چند وقت یک بار تصمیم به جمع آوری اراذل و اوباش بگیرند
راهی برای کاهش اراذل و اوباش
در کشور ما قوانین خوبی وجود دارد که اگر به درستی اجرا شوند در کاهش انواع جرایم بسیار موثر است. «مصطفی اقلیما» می گوید: اگر قانون در کشور به درستی اجرا شود و همه مسئولان در این زمینه پاسخگو باشند، دیگر چنین افرادی در جامعه پدیدار نمی شوند.
به گفته وی اگر همه افراد جامعه اعم از مسئولان و مردم در قبال کارهایی که مرتکب می شوند پاسخگو باشند پدیده ای به نام اراذل و اوباش از جامعه برچیده خواهد شد.
خلأ قانونی برخورد با اراذل و اوباش
در هر بار اجرای طرح جمع آوری اراذل و اوباش، تعداد زیادی از این افراد در دام پلیس گرفتار می شوند اما به گفته اقلیما پلیس فقط موظف به رفع علت و عوامل زورگویی است، چرا که پس از دستگیری به دلیل نبود قوانین مدون و صحیح برای برخورد با اراذل و اوباش، این افراد به سرعت آزاد می شوند.
به گفته وی اینکه ما اراذل و اوباش را دستگیر کنیم، در شهر بچرخانیم و شهره عام و خاص کنیم، جز اینکه این افراد را بی آبرو، عقده ای، کینه ای و در بین بستگانشان این افراد را عقده ای و کینه ای کنیم، ثمره ای برای جامعه نخواهد داشت.
به گفته وی به نظر نمی رسد که این اقدامات پلیس تهران چاره کار باشد بلکه موجب تشدید جرم هم می شود. همین که اراذل و اوباش شهر تمام نمی شوند، گویای نادرستی راهی است که پلیس تهران انتخاب کرده است.
اقلیما تاکید می کند: مجازات براساس باورهای دینی باید موجب اصلاح رفتار شود نه اینکه جنبه تنبیه داشته باشد، چرا که این گونه روش ها موجب اصلاح جامعه نشود در عمل کار ما در مبارزه با آن بیهوده بوده است.
وی با اشاره به قوانین شرع اسلام، خاطرنشان می کند: براساس شرع مقدس و سیره پیامبر و امامان (علیهم السلام) ، اجازه نداریم انسان ها را بی آبرو کنیم. بعد از ریخته شدن آبرو، افراد بدون ترس از ریخته شدن آن اقدام به کارهای خلاف می کنند و هنگام خلاف هم با افتخار می گویند که پلیس چند بار من را گرفته و در شهر چرخانده و حالا هم با خیال راحت دست به اوباشگری می زنم.
۷۰ درصد اراذل دو بار دستگیر شده اند
یک آسیب شناس نیز افزایش آسیب های اجتماعی را از عوارض گسترش برخی ناهنجاری ها اعلام می کند و می گوید: این موضوع موجب تحمیل انرژی و هزینه های مضاعف به جامعه می شود. بسیاری از این افراد از عناصر زیان رسان به جامعه محسوب می شوند به گونه ای که تعداد زیادی از آنان جزو قاچاقچیان و یا معتادان هستند و وجود آنان به امنیت و نظام سلامت لطمه وارد می کند.
«مجید ابهری» خاطرنشان می کند: اگرچه پلیس هر چند وقت یک بار این اراذل و اوباش و معتادان را با صرف وقت و هزینه زیاد از شهر جمع آوری می کند اما باز هم این افراد مانند چشمه جوشان اضافه می شوند، این در حالی است که ۷۰ درصد این افراد بیشتر از دو بار در دام پلیس افتاده اند.
به گفته وی باید روش های جدی برای کاهش این افراد به کار گرفته شوند. چرا که افزایش تعداد دفعات دستگیری برای برخی از این افراد نوعی امتیاز محسوب می شود، بنابراین برخوردهای قهری و گرداندن در شهر تنبیه کامل به حساب نمی آیند.
بر این اساس ابهری پیشنهاد می کند: کارگروه تخصصی به نام اتاق فکر با حضور نمایندگانی از سازمان بهزیستی، شهرداری، فرمانداری، نیروی انتظامی، قوه قضاییه و بسیج تشکیل شود. البته در این میان بسیج می تواند بسیار پررنگ عمل کند به طوری که اگر در همه محله ها یک پایگاه باشد که به طور قاطع و البته با دستور قضایی اقدام به مقابله با این افراد کند، می تواند تا حدودی نظم را در جامعه کنترل کند.
حضور جداگانه زندانیانی که برای نخستین بار زندانی شده اند
یکی از نکات مهم در خصوص این افراد مربوط به کسانی است که برای نخستین بار پایشان به زندان می رسد این در حالی است که در کنار سایر افرادی که بار ها و بار ها به زندان آمده اند نگهداری می شوند.
این آسیب شناس اجتماعی پیشنهاد می کند: بهتر است تا کسانی که چندین بار سابقه دستگیری دارند از افرادی که برای نخستین بار وارد زندان می شوند جدا نگهداری شوند زیرا از این طریق افراد شیوه های تازه از اوباش گری را نمی آموزند.
جامعه پذیری اراذل و اوباش با جهت دهی روان شناسان
البته نقش مددکاران، روان شناسان و کارآفرینان را در این خصوص نباید نادیده گرفت، به گفته ابهری این افراد در جامعه پذیر کردن اراذل و اوباش زندانی بسیار تأثیرگذارند. به طوری که می توانند شخصیت آنان را بازسازی کنند و هویتشان را با آموزش های حرفه ای بازسازی کنند.
وی تاکید می کند: وجود تعاونی های تولیدی و خدماتی برای این افراد که به زندان می افتند می تواند مفید باشد چرا که با حرفه آموزی پس از آزادی از زندان می توانند در این مشاغل مشغول به کار شوند به این ترتیب مراقب های پس از خروج از زندان نیز مورد توجه قرار می گیرد.
تبعید به مدت زیاد
البته تبعید یکی دیگر از تنبیه هایی است که این آسیب شناس از آن یاد می کند و توضیح می دهد: بهتر است کسانی که چندین بار دستگیر می شوند، به منطقه های دورافتاده و بد آب و هوا برای ۳ تا ۵ سال تبعید شوند و رفتار هایشان به دقت تحت نظر قرار گیرد.
بر این اساس گاهی فقط اعزام این افراد به زندان ها کارساز نیست. اگر جمع آوری از شکل هفتگی، فصلی و ماهانه به روزانه تغییر شکل دهد می تواند راهکار مناسبی باشد.
اکنون با گذشت چند سال از اجرایی شدن این طرح مردم انتظار دارند که شهر حداقل از ارادل و اوباش خالی شده باشد اما آنچه در شهر مشاهده می شود چیزی بر خلاف این انتظار است.
تمام وعده های پاکسازی که تاکنون در خصوص اراذل و اوباش داده شده، به نظر می رسد که عملی نشده است و مشخص نیست چرا این افراد در شهر همچنان جولان می دهند و از تعداد آنان کاسته نشده است؟
اگر چه به گفته کار شناسان قانون هایی که در این باره در کشور مصوب شده است، صحیح و خالی از اشکال است اما مشکل زمانی نمایان می شود که این قانون ها به مرحله اجرا می رسند.
دکتر مصطفی اقلیما، آسیب شناس معتقد است: اگر هر فردی در جامعه خود را پاسخگو و مسئول کارهای خود بداند دیگر شاهد حضور اراذل و اوباش نخواهیم بود. این در حالی است که آمار ها نشان می دهند در هر دستگیری ۷۰۰-۸۰۰ نفر در دام پلیس گرفتار می شوند اما باز هم تعداد این افراد در حال افزایش است.
دستگیری مقطعی، کارساز نیست
بار ها و بار ها اخبار متعددی از دستگیری اراذل و اوباش شنیده شده است. این در حالی است که باز هم آمار ها حاکی از افزایش اراذل و اوباش است.
این آسیب شناس در این باره می گوید: جمع آوری اراذل و اوباش وظیفه پلیس است؛ بنابراین نباید نیروهای انتظامی در قالب طرح های مقطعی با این افراد برخورد کنند و فقط هر چند وقت یک بار تصمیم به جمع آوری اراذل و اوباش بگیرند
راهی برای کاهش اراذل و اوباش
در کشور ما قوانین خوبی وجود دارد که اگر به درستی اجرا شوند در کاهش انواع جرایم بسیار موثر است. «مصطفی اقلیما» می گوید: اگر قانون در کشور به درستی اجرا شود و همه مسئولان در این زمینه پاسخگو باشند، دیگر چنین افرادی در جامعه پدیدار نمی شوند.
به گفته وی اگر همه افراد جامعه اعم از مسئولان و مردم در قبال کارهایی که مرتکب می شوند پاسخگو باشند پدیده ای به نام اراذل و اوباش از جامعه برچیده خواهد شد.
خلأ قانونی برخورد با اراذل و اوباش
در هر بار اجرای طرح جمع آوری اراذل و اوباش، تعداد زیادی از این افراد در دام پلیس گرفتار می شوند اما به گفته اقلیما پلیس فقط موظف به رفع علت و عوامل زورگویی است، چرا که پس از دستگیری به دلیل نبود قوانین مدون و صحیح برای برخورد با اراذل و اوباش، این افراد به سرعت آزاد می شوند.
به گفته وی اینکه ما اراذل و اوباش را دستگیر کنیم، در شهر بچرخانیم و شهره عام و خاص کنیم، جز اینکه این افراد را بی آبرو، عقده ای، کینه ای و در بین بستگانشان این افراد را عقده ای و کینه ای کنیم، ثمره ای برای جامعه نخواهد داشت.
به گفته وی به نظر نمی رسد که این اقدامات پلیس تهران چاره کار باشد بلکه موجب تشدید جرم هم می شود. همین که اراذل و اوباش شهر تمام نمی شوند، گویای نادرستی راهی است که پلیس تهران انتخاب کرده است.
اقلیما تاکید می کند: مجازات براساس باورهای دینی باید موجب اصلاح رفتار شود نه اینکه جنبه تنبیه داشته باشد، چرا که این گونه روش ها موجب اصلاح جامعه نشود در عمل کار ما در مبارزه با آن بیهوده بوده است.
وی با اشاره به قوانین شرع اسلام، خاطرنشان می کند: براساس شرع مقدس و سیره پیامبر و امامان (علیهم السلام) ، اجازه نداریم انسان ها را بی آبرو کنیم. بعد از ریخته شدن آبرو، افراد بدون ترس از ریخته شدن آن اقدام به کارهای خلاف می کنند و هنگام خلاف هم با افتخار می گویند که پلیس چند بار من را گرفته و در شهر چرخانده و حالا هم با خیال راحت دست به اوباشگری می زنم.
۷۰ درصد اراذل دو بار دستگیر شده اند
یک آسیب شناس نیز افزایش آسیب های اجتماعی را از عوارض گسترش برخی ناهنجاری ها اعلام می کند و می گوید: این موضوع موجب تحمیل انرژی و هزینه های مضاعف به جامعه می شود. بسیاری از این افراد از عناصر زیان رسان به جامعه محسوب می شوند به گونه ای که تعداد زیادی از آنان جزو قاچاقچیان و یا معتادان هستند و وجود آنان به امنیت و نظام سلامت لطمه وارد می کند.
«مجید ابهری» خاطرنشان می کند: اگرچه پلیس هر چند وقت یک بار این اراذل و اوباش و معتادان را با صرف وقت و هزینه زیاد از شهر جمع آوری می کند اما باز هم این افراد مانند چشمه جوشان اضافه می شوند، این در حالی است که ۷۰ درصد این افراد بیشتر از دو بار در دام پلیس افتاده اند.
به گفته وی باید روش های جدی برای کاهش این افراد به کار گرفته شوند. چرا که افزایش تعداد دفعات دستگیری برای برخی از این افراد نوعی امتیاز محسوب می شود، بنابراین برخوردهای قهری و گرداندن در شهر تنبیه کامل به حساب نمی آیند.
بر این اساس ابهری پیشنهاد می کند: کارگروه تخصصی به نام اتاق فکر با حضور نمایندگانی از سازمان بهزیستی، شهرداری، فرمانداری، نیروی انتظامی، قوه قضاییه و بسیج تشکیل شود. البته در این میان بسیج می تواند بسیار پررنگ عمل کند به طوری که اگر در همه محله ها یک پایگاه باشد که به طور قاطع و البته با دستور قضایی اقدام به مقابله با این افراد کند، می تواند تا حدودی نظم را در جامعه کنترل کند.
حضور جداگانه زندانیانی که برای نخستین بار زندانی شده اند
یکی از نکات مهم در خصوص این افراد مربوط به کسانی است که برای نخستین بار پایشان به زندان می رسد این در حالی است که در کنار سایر افرادی که بار ها و بار ها به زندان آمده اند نگهداری می شوند.
این آسیب شناس اجتماعی پیشنهاد می کند: بهتر است تا کسانی که چندین بار سابقه دستگیری دارند از افرادی که برای نخستین بار وارد زندان می شوند جدا نگهداری شوند زیرا از این طریق افراد شیوه های تازه از اوباش گری را نمی آموزند.
جامعه پذیری اراذل و اوباش با جهت دهی روان شناسان
البته نقش مددکاران، روان شناسان و کارآفرینان را در این خصوص نباید نادیده گرفت، به گفته ابهری این افراد در جامعه پذیر کردن اراذل و اوباش زندانی بسیار تأثیرگذارند. به طوری که می توانند شخصیت آنان را بازسازی کنند و هویتشان را با آموزش های حرفه ای بازسازی کنند.
وی تاکید می کند: وجود تعاونی های تولیدی و خدماتی برای این افراد که به زندان می افتند می تواند مفید باشد چرا که با حرفه آموزی پس از آزادی از زندان می توانند در این مشاغل مشغول به کار شوند به این ترتیب مراقب های پس از خروج از زندان نیز مورد توجه قرار می گیرد.
تبعید به مدت زیاد
البته تبعید یکی دیگر از تنبیه هایی است که این آسیب شناس از آن یاد می کند و توضیح می دهد: بهتر است کسانی که چندین بار دستگیر می شوند، به منطقه های دورافتاده و بد آب و هوا برای ۳ تا ۵ سال تبعید شوند و رفتار هایشان به دقت تحت نظر قرار گیرد.
بر این اساس گاهی فقط اعزام این افراد به زندان ها کارساز نیست. اگر جمع آوری از شکل هفتگی، فصلی و ماهانه به روزانه تغییر شکل دهد می تواند راهکار مناسبی باشد.
