به راستی دلیل موفقیت انکار ناشدنی برنامه نود در این سال ها چه بوده است؟ آیا عادل فردوسی پور شخصیتی استثنایی است؟ آیا او توانایی های فوق بشری دارد یا صرفا حمایت مدیران صدا و سیما باعث توفیق او شده است؟

به گزارش افکارنیوز ، قطعا فردوسی پور شخصیتی فرابشری نیست. هرچند او انسانی باهوش، خلاق و مبتکر است، توانایی مافوق طبیعی نیز ندارد. مدیران صدا وسیما نیز با این که هرازگاهی از وی حمایت هایی کرده اند، بی دلیل نبوده است.

گزافه نیست اگر ادعا کنیم ۹۰ برای صداو سیما یک نعمت است که در کمبود برنامه های مردم پسند، می تواند پربیننده ترین برنامه تلویزیونی باشد که از همه سطوح و طبقات جامعه (در داخل و خارج کشور) بیننده دارد و تقریبا قریب به اتفاق این بینندگان به آنچه از این برنامه می بینند و می شنوند، اعتقاد و اطمینان دارند و این یعنی اطمینان به صدا وسیما؛ بنابراین، پس آورده فردوسی پور برای صداوسیما، بسیار کلان تر و غیر قابل قیاس با حمایت گاه و بیگاهی است که از او می شود.

این ها به این معنا نیست که ۹۰ غیر قابل انتقاد و یکپارچه بی عیب و نقص است؛ اما مقایسه روزهای اول تولد ۹۰ با این روزهای آن، خط سیری صعودی و رو به رشد را توصیف می نماید و قطعا تهیه کننده و عوامل آن به این انتقادات توجه داشته اند که توانسته اند در راه رشد کنند.

اما از منتقدین با انصاف ۹۰ که با احترام می گذریم، به مخالفینی می رسیم که این برنامه چهار، پنج ساعته خواب هفتگی شان را آشفته می کند؛ از آن قبیل که به لطف چشمان بیدار عوامل نود نمی توانند در فوتبال نوچه پروری و تبانی آشکار کنند، پیامک تطمیع و تهدید بفرستند، در اردوهای ورزشی که با هزینه بیت المال راه اندازی می شود، دود بگیرند یا تصمیم گیری بی پایه کنند.

نه فردوسی پور مافوق بشر است و نه نود خارق العاده است. ویژگی فردوسی پور این است که تلاش می کند درست کار کند و در برنامه اش به مردم راست بگوید و همین است که به دل مخاطب میلیونی اش نشسته است. آیا آقایان محترمی که با نود مشکل دارند و آن را تخطئه می کنند، بر این باورند که فهمیده تر از همه بییندگان میلیونی نود هستند؟ !

مطمئناً آن ها نیز نزد وجدان آگاه خود به نود اعتماد دارند، ولی به دلیل اشتباهات سهوی یا عمدی و قانون شکنی ها و با ملاحظه در معرض تهدید بودن منافع شخصی خود از آن بیمناک اند و در آرزوی تعطیلی آن هستند.

با مظلوم نمایی، قیافه حق به جناب می گیرند و از زیر ذره بین رفتن زشتی ها و پلشتی ها و تخلفاتی که بعضاً خود نیز در آن سهیم هستند گله کرده و ادعا می کنند، نباید این مسائل در رسانه ها مطرح شود!

هرچند خود به سستی حرف و نظرشان آگاهند، مایلم یادآوری کنم که اینگونه افشاگری ها وظیفه هر برنامه یا رسانه مستقلی است که با رعایت امانتداری، وظیفه اش را انجام دهد، چرا که اگر فشار رسانه ها به نمایندگی از افکار عمومی بر آن ها سنگینی نکند، به اصلاحشان امیدی نخواهد بود. در تمام دنیا نیز همین گونه است و مگر رسوایی و افتضاح مالی در انتخابات فیفا توسط ساندی تایمز بر ملا نشد؟ مگر تضییع حقوق کارگران نپالی در پروژه های آماده سازی قطر برای جام جهانی توسط گاردین مطرح نشد؟ آیا فیفا به دلیل این افشاگری ها از این رسانه ها انتقاد کرد؟ خیر، فیفا از این فرصت بهره برد و ضمن اصلاح معایب، در مسیر سالم سازی ساختار خود حرکت کرد.

اگر افتضاح تبانی در فوتسال و موارد مشابه آن در لیگ یک فوتبال توسط نود مطرح نمی شد، آیا این ها حاضر به پرده برداری از آن بودند؟ اگر نود در پروسه انتقال تیم نفت تهران به اراک به ماجرا ورود نمی کرد، امروز نفت چه وضعیتی داشت؟ شما خود نمونه های بسیاری از این دست خدمات نود به فوتبال ایران را سراغ دارید که نیاز به یادآوری آن ها نیست.

پیشتر نیز برخی دیگر درصدد تعطیلی این برنامه برآمدند و حتی پل ارتباطی مردم با این برنامه را مختل کردند؛ اما با حمایت بی نظیر رسانه ها و مردم در آرزوی تعطیلی نود ماندند تا دورانشان گذشت و به قول معروف «زمستان رفت و روسیاهی به ذغال ماند» .

نود در راه درستی به رسالت طبیعی خود رفتار می کند و مردم با همراهی چهار، پنج ساعته خود به آن نمره قبولی، به مدیران صدا و سیما برای این برنامه پالس مثبت و به مخالفین نود، نمره مردودی می دهند، چه بپسندند چه نپسندند.
در کانال تلگرام لرستان خبر عضو شوید

نظرات