نوروز رزمندگان لرستانی در جبهه؛
از سنگر تکانی تا عیدی 20 تومانی امام(ره)
اگر جا داشت کف سنگرمان را گود می‌کردیم تا از دو لا رفتن کمرمان درد نگیرد. در دیواره سنگی هم یک طاقچه درست می کردیم ، تا جایی برای مهر نماز و قرآن ها یمان داشته باشیم .
به گزارش لرستان خبر، جنگ واژه‌ی غمگینی است با نهایت آشفتگی ونا امیدی , اما خیلی از رزمندگان ما در جنگ هشت ساله ای که در هر شرایطی مشغول دفاع از مرزو بوم خود بودند، در تمامی روزهای سال، چه روزهای ابتدایی سال و چه روزهای انتهایی سال، جنگ را زندگی کردند و هیچ گاه جنگ را بهانه نمی‌کردند که از مناسبت‌ها و وقایع روز غافل شوند. در این روزهای انتهایی سال و در آستانه سال نو فرصت را غنیمت شمردیم و به سراغ یکی از رزمندگان دوران دفاع مقدس که عضو گردان تخریب تیپ 57حضرت ابوالفضل(ع) لرستان بوده است رفتیم تا از حال و هوای نوروز در سال های جنگ برایمان بگوید .
سال نو و جشن عید نوروز کم و بیش در مناطق جنگی هم نیز جریان داشت. علت این که واژه‌ی کم را در اینجا بکار بردم این هست که در بعضی سال‌ها به دلیل جو حاکم بر منطقه و متقارن بودن روزهای ابتدایی سال و بویژه لحظه‌ی تحویل سال، با زمان انجام یک سری از عملیات‌ها و شهید و مجروح شدن کلی از دوستان‌مان، کمتر کسی حال و هوای تحویل سال نو و عید نوروز داشت. مثلا عملیات والفجر 9یکی از این عملیات‌ها بود که دو سه روز قبل از پایان سال شروع شد و تا 15 روز بعد از سال نو هم ادامه داشت در این شرایط بچه‌ها واقعا متوجه لحظه‌ی تحویل سال نو و هفت سین و این برنامه ها نبودند، خوب البته شرایط اینطور ایجاب می کرد.
در عین حال در بعضی از سال ها که در پدافند بودیم قطعا فرصت بیشتری بود جهت گذر عادی ایام ، در واقع جوِ آرام تر و بهتری برای برگزاری مراسم تحویل سال نو برقرار بود . در یک چنین شرایطی شروع مراسم با سنگر تکانی شروع می شد. اگر جا داشت کف سنگرمان را گود می‌کردیم تا از دو لا رفتن کمرمان درد نگیرد. در دیواره سنگی هم یک طاقچه درست می کردیم ، تا جایی برای مهر نماز و قرآن ها یمان داشته باشیم . آجیل و شیرینی مان هم گاهی اوقات از طرف خود یگان بود و یا در صورت نبود بچه ها در هر رده مقداری پول روی هم می گذاشتند و و یکی یا دو نفر به نزدیکترین شهر که بعضی مواقع تا 100 کیلومتر فاصله داشت می رفتند و مقداری آجیل برای کنار سفره شان خریداری می کردند.
وقتی نوبت به سفره ی هفت سینمان میرسید سین های سفره مان بسته به نوع رسته بچه ها متفاوت بود هفت سین گردان تخریب شامل ــ 1. مین سوسکی، 2. مین سبدی3. سیم تله، 4ـ سیم چین، 5ـ سیم خاردار،۶ـ سرنیزه ، 7ـ سیمینوف،و سمبه بود بعد از کامل شدن سفره بچه ها دور سفره جمع می شدند و هر کدام مشغول دعا و خواندن قرآن می شدند . دعاهایشان هنگام تحویل سال نو شنیدنی بود :
1/ دعا برای سلامتی و فرج امام شان حضرت مهدی (عج)و سلامتی رهبرشان
2/ طلب مغفرت و آمرزش از پروردگار
3/ دعا برای دوستان و آشنایان
4/ اشکشان جاری شده است (الهم الرزقنا توفیق الشهاده فی سبیلک ) پروردگارا مرگمان را در همین سال شهادت در راه خودت قرار بده .
بعد از تحویل شدن سال نوبت عیدی دادن می شد ، نوعی عیدی دادن بین بچه ها معمول بود، که بعضی خودشان نوعش را معین می کردند. مثلا یکی از دیگری دست خطی به عیدی می خواست و چیز دیگری قبول نمی کرد و او بعد از مدتی عبارت «کتب علیکم القتال» را می نوشت و پاکتی تقدیمش می کرد، که تا سر حد شهادت نصب العین همرزمش قرار می گرفت.
اما عیدی که برای بچه ها خیلی شیرین و باارزش بود اسکناس های 20 تومانی تبرک شده‌ی امام بود وقتی در بین نیروها توزیع می شد و رزمندگان این عیدی را با هیچ عیدی عوض نمی کردند.
دید و بازدید از گردان های همجوار و رفتن به سراغ فرماندهان و روبوسی با آنها از جمله سنت های حسنه ای بود که در ایام سال نو به ندرت ترک می شد. منبع: خبر افلاک
تقدیر و تشکر از جناب سرهنگ نعمت الله قلاعی
تهیه و تنظیم : بختیاری
انتهای پیام/
