قربانگاهی برای قربانی کردن حجاب وحیا؛

چرا بعضی اصرار دارند میراث حیا وعفت این مردم را همچو آثار باستانیشان به یغما ببرند؟

به گزارش لرستان خبر، فرهنگ در هر جامعه به عنوان زیر بنا و شالوده آن مجموعه حساب می شود و ضربه به فرهنگ به منزله ضربه بر روح و جسم جامعه است.

 

 

خداوند می فرماید: «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لازْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنى‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً؛[احزاب/۵۹]

 

اى پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: جلبابها [روسرى ‏هاى بلند] خود را بر خویش فروافکنند، این کار براى اینکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است (و اگر تا کنون خطا و کوتاهى از آنها سر زده توبه کنند) خداوند همواره آمرزنده رحیم است.

 

«وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلى‏ عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ؛[نور/۳۱]

 

و به زنان مؤمن بگو که چشمان خویش فروگیرند و فروج خود نگه دارند و زینتهاى خود را جز آن مقدار که پیداست آشکار نکنند و مقنعه ‏هاى خود را تا گریبان فروگذارند و زینتهاى خود را آشکار نکنند، جز براى شوهر خود یا پدر خود یا پدر شوهر خود یا پسر خود یا پسر شوهر خود یا برادر خود یا پسر برادر خود، یا پسر خواهر خود یا زنان همکیش خود، یا بندگان خود، یا مردان خدمتگزار خود که رغبت به آن ندارند، یا کودکانى که از فروج زنان بى‏ خبرند. و نیز چنان پاى بر زمین نزنند تا آن زینت که پنهان کرده‏اند دانسته شود. اى مؤمنان، همگان به درگاه خدا توبه کنید، باشد که رستگار گردید»

 

چندروزپیش خبرآمدخبری درراه است،گفتند قراراست متولیان دولتی عرصه ی فرهنگ بازهم باتمام توان کارفرهنگی(ازاین به بعدبخوانید کارضدفرهنگی)انجام دهند،وبازهم دست به اقداماتی درجهت احیای ارزش هااسلامی وانقلابی(ازاین به بعدهرچه بخوانید جا دارد)بزنند.

 

مثل همیشه ازقبل دستمال گریه را آماده کردیم، و گلویمان خودبه خود کاربستن راه نفس را با بغض سرکش شروع کرد تا ببینم این دفعه چگونه سرفرهنگ را بی آنکه آبش بدهند با تیغ کار فرهنگی می برند.

 

26اردیبهشت روزگلونی به پاسداشت حجاب وحیای زنان لرقبل ازآمدن حجاب کامل اسلامی است،که حالا تبدیل به نمایشگاه مد وآرایش های غلیظ ومعرکه گیری برای پاره کردن زنجیرهای حیا برای دریافت کارت صد آفرین از تهاجم فرهنگی شده است.

 

 چه بگوییم وقتی مسئولین امرکه علی رغم ناله های سوزناکشان از بی پولی ،تحریم و فعالیت برای مقابله با بی حجابی، این چنین مراسمی در خور اعلام عزای عمومی برگزارنموده اند.

 

گلونی فرصتی برای اثبات حیا،عفت،غیرت وهمه خوبی های قوم لرحتی قبل از آمدن اسلام است، از این فرصت می توان برای ترویج حجاب وحیا وتحکیم ساختارهای اجتماعی و خانوادگی استفاده کرد ولی متاسفانه این پاسداشت به قربانگاهی برای قربانی کردن حجاب وحیا تبدیل شده است.

 

گذشته ازاینکه شرکت کنندگان در این مراسم تاچه حدگنه کارو مقصرند باید به این نکته پرداخت که چرابسترانجام چنین کارگاهی آن هم درحد تخصصی برای رواج بدحجابی و بی حیایی توسط متولیان فرهنگ دولتی وبا بودجه ی بیت المال انجام گرفته است؟

 

 باید ازمسئولین امر پرسید که آیا احکام دینشان را نمی دانند؟ اگرمی دانند پس چرا برعکس آن عمل می کنند؟ واگراحکام دینشان را نمی دانند چرا پست های فرهنگی به کسانی سپرده شده که حداقل های دینی رانمی فهمند و چرابه جای بازخواست توسط ارگان های نظارتی و قضایی در پست خودابقا می شوند؟ چرا بعضی اصرار دارند میراث حیا وعفت این مردم را همچو آثار باستانیشان به یغما ببرند؟

 

مگر نه اینکه امام راحل فرمودند نگذارید انقلاب به دست نااهلان بیفتد؟ مسئولین چرا ساکتند؟ نمایندگان ما چرا ساکتند؟

 

برای تحلیل وتفسیراین مصیبت وآثاراین چنین مراسماتی نیازبه نوشتن متنی طولانی نیست، که گردرخانه کس است یک حرف بس است و همین کلام بس است که ماآنچه را برداشت خواهیم کرد که بذرش را کاشته ایم و اگرمسئولین امر دست از غفلت خود بر ندارند و فکری به حال این هرزه گری ها نکنند روزی خواهد آمد که مزرعه ی گندم ما تبدیل به مزرعه علف هرزی خواهدشد که چند ساقه ی گندم هم درآن هست.

 

والبته بدانید و بدانند که علف هرزهم خودرانسبت به گندم حق وگندم راعلف هرزمی داند.

 

ای کاش تنی چند ازشهدای مابرای لحظاتی پرده ی حیات ابدیشان را کنار می زدند و با دستی که بوی سفره ی عند ربهم یرزقون می دهد دست گیرحال بد ما می شدند که برخی مسئولین ما همچو مردگان متحرک(بخوانید زامبی) به جان کالبد فرهنگ این مرزوبوم افتاده اند وبرخی مسئولین هم صلاح را درسکوتی متعفن دیده اند.

 

باید بدانیم کسی به ماضمانت نداده که اگربد عمل کنیم خوب برداشت خواهیم کرد.

 

سوره ی بقره، آیه ی 81: «بلی من کسب سیئة و أحاطت به خطیئته فأولئک أصحاب النار هم فیها خالدون؛ آری، کسانی که کسب گناه کنند، و آثار گناه، سراسر وجودشان را بپوشاند، آنها اهل آتشند؛ و جاودانه در آن خواهند بود

 

 

در کانال تلگرام لرستان خبر عضو شوید

نظرات