«انجمن اسلامی» در مسیر حاشیه؛
احیای تشکل افراطی و «سابقه دار» در دانشگاه لرستان و «انحراف» دوباره
تشکل انجمن اسلامی دانشجویان این روزها در حالی فعالیت مجدد خود را آغاز کرده که بازهم در مسیر انحراف گام بر می دارد.
به گزارش لرستان خبر، استان لرستان به استانی سیاسی معروف بوده و مردم آن علاقه زیادی به موضوعات سیاسی داشته و این علاقه زیاد بعضا سبب ایجاد درگیری هایی شده است.
علاوه بر محیط شهری استان، دانشگاه لرستان نیز همواره جز دانشگاه های سیاسی کشور بوده و بعضی اوقات احزاب و گروهای سیاسی برای رسیدن به اهداف شخصی و گروهی خود از این تشکل ها استفاده ابزاری کرده اند.
استفاده ابزاری از تشکل های دانشجویی در لرستان چندین نمونه دارد که مثال بارز آن به سال 79 بر می گردد که به واسطه آن آشوبی چند روز در مرکز استان لرستان ایجاد شد.
این آشوب در پی همایش تشکل دانشگاهی تحکیم وحدت(انجمن اسلامی دانشجویان فعلی) ایجاد شد و احزاب سیاسی و شخصیت ها از این فضا سواستفاده کرده و آشوب ایجاد کردند که علاوه بر خسارت میلیاردی به بیت المال سبب شهادت یکی از پرسنل نیروی انتظامی نیز شدند.
اما تحکیم وحدت یا همان انجمن اسلامی این روزها دوباره در دانشگاه لرستان با حمایت های ویژه رئیس دانشگاه ایجاد شده و در نخستین اعلام حضور خود در برخی برنامه ها دوباره توهین و بی حرمتی را در دستور کار خود قرار داده است.
جلسات پشت درهای بسته با برخی احزاب و شخصیت های تندرو و افراطی اصلاح طلب استان و برنامه ریزی برای حضور احزاب در دانشگاه از خبرهایی است که در مورد این تشکل حاشیه دار این روزها شنیده می شود.
تشکلی که باید در فضای دانشگاهی به فعالیت پرداخته این روزها در پایین بیانیه های گروهای سیاسی اسم خود را ثبت می کند و بار دیگر فضا را برای سیاسی بازها باز می کند.
اگر در روزهای نخستین فعالیت مجدد این تشکل افراطی فکری نشود باید منتظر غائله خرم آباد دوم و ایجاد آشوب در استان باشیم.
پی نوشت:
غائله خرم آباد
۱۳ ماه پس از غائله ۱۸ تیر ۱۳۷۸، در یازدهم مرداد ماه ۱۳۷۹ مسئول برگزاری هفتمین اجلاس دفتر تحکیم وحدت طی نامه ای از استاندار لرستان درخواست همکاری در خصوص اردوی دانشجویان با عنوان « آینده اصلاحات در ایران » از تاریخ ۱/۶/۷۹ تا تاریخ ۸/۶/۷۹ را مطرح نمود اما با توجه به سوابق نامطلوب و اقدامات ساختارشکنانه دفتر تحکیم وحدت طی سالهای ۷۹-۷۶ و تصویر مخدوش از این تشکل سیاسی و شبه دانشجویی در اذهان عمومی، انتشار این خبر در خرم آباد عکس العملهای اعتراضی از سوی توده های مردمی را منجر شد.
سرانجام شورای تأمین شهرستان و استان با برگزاری جلسات متعدد به این نتیجه رسید که از شرکت برخی مدعوین سیاسی افراطی همانند سروش و کدیور جلوگیری کند. حتی مدیر کل اداره اطلاعات استان، با توجه به خطر ساز بودن این اقدام، خطاب به مسئولین استان هشدارهای لازم را داده بود: «اگر قبلاً این موضوع مطرح می گردید، اداره اطلاعات قطعاً با تشکیل آن مخالفت می نمود و چنانچه وضعیت اجتماعی فرهنگی استان لرستان و خرم آباد و ویژگی های برگزاری این اجلاس با حضور هشت صد تا هزار نفر مورد توجه قرار می گرفت. با عنایت به این که دفتر تحکیم وحدت در همایش هایی به مراتب کوچک تر از این، خطوط قرمز را رعایت نکرده است و مدعوین و سخنرانان از جناح های سیاسی کشور هستند، ما یقیناً در مرز تشنج حرکت می کنیم» ۸۸ اما علی رغم این تصمیم و تأکیدات مکرر مسئولان امنیتی، معاون سیاسی وقت استانداری لرستان که از اعضای حزب مشارکت نیز بود نه تنها از شرکت افراد مذکور امتناع نمی کند، بلکه خود با هماهنگی و اصرار معاون سیاسی وقت وزیر کشور مصطفی تاج زاده، بستر اجتماعی و سیاسی اغتشاشی فراگیر را فراهم می آورد که به «غائله خرم آباد» شهرت یافت.
نهایتا اردوی سیاسی دفتر تحکیم، در روز چهارشنبه دوم شهریور ۱۳۷۹ با پیام خاتمی آغاز به کار کرد و سخنرانان افتتاحیه در همان آغاز، سخنان تنش زایی را بر زبان راندند که انتشار آن سخنان به بیرون موجی از واکنش های مردمی را در پی داشت. با ورود چهره های حساسیت برانگیز مورد اشاره به شهر خرم آباد، تجمع اعتراضی از سوی مردم در فرودگاه و سطح شهر صورت پذیرفت و در عمل از سخنرانی برخی سخنرانان مدعو ممانعت بعمل آمد اما در صبح روز سوم اجلاسیه عباس عبدی، طی سخنانی اختیارات رهبری را غیر قانونی و غیر شرعی خواند!
در تاریخ ۵/۶/۷۹ حزب مشارکت خرم آباد، با صدور بیانیه ای از هواداران خود درخواست تجمع و راهپیمایی به طرفداری دولت اما در اصل برای متشنج ساختن اوضاع شهر نمود اما این راهپیمایی با سر دادن شعارهای ضد ارزشی علیه نظام تبدیل به یک درگیری گسترده در سطح شهر شد و در چند روز پس از آن نیز آشوب و بلوا ادامه داشت. در پی آن، تعدادی از اراذل و اوباش در حمایت از دفتر تحکیم وحدت، در یکی از خیابان های این شهر، دست به اغتشاش، تخریب اموال عمومی و تعرض به جان و مال مردم و درگیری مسلحانه با پلیس ضد شورش می زنند. در این درگیری ها یک تن از پرسنل نیروی انتظامی به شهادت می رسد و ۸۰ نفر مجروح می شوند. شماری از مؤسسات دولتی و بانک ها به آتش کشیده می شوند و خسارات سنگین مالی به اموال دولتی و مردم وارد می گردد .
بعد از این ماجرا مردم خرم آباد در تجمعی اعتراض آمیز در برابر بیت امام جمعه شهر متحصن می شوند و خواستار برخورد با عوامل ناامنی در این شهر و رسیدگی به بی کفایتی مسئولین استانداری می شوند.
در این اتفاق تلخ نیز نقش پر رنگ تعدادی از عناصر موثر حزب مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب مشهود بود. مصطفی تاج زاده ، معاون سیاسی وقت وزیر کشور و عضو مشترک حزب مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب، در اظهار نظری تحریک آمیز در فرودگاه خرم آباد هنگام سوار شدن به هواپیما با اشاره به معترضین، خطاب به معاون سیاسی استانداری لرستان، معترضین خرم آبادی را «فاشیست» توصیف می کند: «این فاشیست ها را شناسایی و دستگیر و اسامی آنها را به روزنامه اعلام کنید» ۸۹ و عبدالکریم سروش نیز که بواسطه ی اعتراضات و ممانعت مردم خرم آباد نتوانسته بود در این شهر حضور پیدا کند، بعدها در نوشته ای مردم خرم آباد را «قومی آدمخوار» توصیف کرد: «هنوز چندی از آن فاجعه ی فضیحت بار نگذشته است که صاحب این قلم به همراه تنی دیگر از دوستان به دعوت دانشجویان برای ایراد سخنرانی در خرم آباد به فرودگاه آن شهر پا نهاد و از راه نرسیده خود را در محاصره ی قومی آدمخوار یافت»۰
اولا ساده انگاری است اگر فرض کنیم احیای مجدد تشکل های سیاسی با آن سوابق ضد انقلابی و خیانتکارانه در دانشگاه لرستان و سایر دانشگاه های کشور، اقدامی خودجوش و حرکتی دانشجویی است.شواهد متعددی وجود دارد که نقش پیاده نظام دشمن و عناصر نفوذی را در چنین تحرکاتی برملا میسازد.بی شک این قبیل اقدامات پیش زمینه ای برای عملی ساختن نقشه هایی است که طرح اصلی آنان از فراسوی مرزها و از سرویس های جاسوسی بیگانه دیکته میشود.چیزی شبیه برنامه ریزی ده ساله برای فتنه سال ۸۸.
ثانیا مایه تاسف است که برخی دانشجویان با لگدمال کردن آزادگی و آرمان خواهی خویش عملا به مَرکب خوش رکاب دشمنان دین و دیانت و آرمان و آرزوهای ملتی انقلابی و اصیل تبدیل شوند.