حکایت پشمینه پوشان تندخو و سیرۀ علوی!

به گزارش لرستان خبر، مهرداد ویسکرمی عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان و تحلیلگر مسائل سیاسی و پژوهشگر قرآنی، در مورد اتفاقات اخیر و جنایات عده ای در تهران یادداشتی برای تحریریه لرستان خبر ارسال کرد که به شرح زیر است:

بسمه تعالی

حکایت پشمینه پوشان تندخو و سیرۀ علوی!

در جریان جنایات وحشیانۀ تعدادی از اراذل و اوباش، در خیابان انقلاب تهران، شاهد پرده های گوناگونی بودیم که در زمان حضرت علی (ع) نیز سابقه داشته است. به نظر نگارنده، این حادثه از چند زاویه قابل تأمل است:

1.  قرآن کریم، نحوۀ برخورد با فرقۀ باغیه ای که مزاحم امنیت روانی جامعه می شوند را مشخص فرموده است: "اگر منافقان و آنان که در دل‌هایشان بیمارى [ضعف ایمان‌] است و آنانکه در مدینه شایعه‌هاى دروغ و دلهره‌آور پخش مى‌کنند [از رفتار زشتشان‌] باز نایستند، تو را بر ضد آنان برمى‌انگیزیم [که یا تبعیدشان کنى یا با آنان بجنگى‌]، آن گاه در این شهر جز اندک زمانی در کنار تو نخواهند ماند. این ملعون هاهرجا که یافت شوند باید دستگیر شوند، و به سختى به قتل برسند. (احزاب،60-61)
2. کشته شدن پنج نفر از مدافعان حریم امنیت، توسط درویشان داعشی، پیام خوبی ندارد و نشان می دهد که عده ای از اراذل و اوباش – درست یا غلط- علائمی از ضعف و ضربه پذیری را در نظام اسلامی برداشت کرده و به تهدید نیروی انتظامی و قتل آنها اقدام نموده اند.آیا این ضعف، از جانب نیروی انتظامی است؟ جواب منفی است. به این دلیل که زمانی که این عزیزان، فرمان برچیدن بساط فتنه را دریافت می کنند، با همان مظلومیت و دست خالی در مدت کوتاهی، غائله را خاتمه می دهند.
3. آنچه انسان را نگران می کند رفتار برخی از افراد از درون نظام – مخصوصا در مجلس و دولت- است که به تجلیل ظاهری از نیروی انتظامی اکتفا می کنند و به سادگی از شهادت پنج تن از جوانان عزیز این کشور، عبور و به خطابۀ کوتاهی اکتفا می کنند. به عنوان مثال، رئیس جمهور محترم، با افتخار به رئیس جمهور فلان کشور اروپایی می گوید که دستور داده بودیم که پلیس بدون سلاح به مقابلۀ اوباش برود و باعث تعجب او می شود و به این بی تدبیری که سبب شهادت پنج جوان مدافع امنیت گردید، افتخار می کند. در حالی که اگر یک معتاد در زندان خودکشی کرده بود یا جاسوسی به درک واصل شده بود یا حکم قصاصی اجرا می شد آسمان و زمین را به هم می دوختند.
4. پس این ضعف و انفعال از برخی از مقامات متعلق به نظام به دشمنان مخابره می شود که شاید پوشش امنی برای بستگان متهمشان باشد. به این صورت که آقایان با خانواده های خود در برج های عاج میلیاردی بنشینند و و خود و فرزندانشان در حلقۀ محافظان امنیتی مسلح در آسایش باشند و بچه های مظلوم نیروی انتظامی را بدون سلاح به جنگ اراذل مسلح بفرستند!  
5. عذر خواهی مقام معظم رهبری در کمبود عدالت در روزهای اخیر، انسان را به یاد نامۀ توبیخ حضرت امیر به کمیل بن زیاد، به دلیل بی تدبیری او در برخورد با دشمن می اندازد:

"براستى که تاخت و تاز تو نسبت به قرقیسیا و رها گذاشتن مرزهایى که مأمور حفاظت آنها بودى، در حالى که کسى آنها را حفظ نمى‌کرد و سپاه دشمن را از آنها دور نمى‌ساخته، تدبیرى آشفته است. در حقیقت تو پلى براى عبور دشمنانت براى چپاول دوستانت گشته‌اى، در حالى که نه پشتوانه محکمى بودى و نه کسى از تو ترس داشت. نه گذرگاه غارتگران را بستى و نه شکوه دشمن را درهم شکستى، و نه کسى بودى که مردم شهر خود را بى‌نیاز کنى و نه از جانب فرمانده خود کارى انجام دادى. و السلام». (نهج البلاغه، ترجمه ابن میثم، نامه 60)

1. ای کاش رؤسای محترم قوای سه گانه و وزیر کشور، هر کدام یکی از فرزندان خود را به عنوان اثبات صداقت، به همراه نیروهای امنیتی بدون سلاح، به مقابله با اراذل بفرستند یا لااقل تیم حفاظتی خود را نیز خلع سلاح نمایند و یا نظر مردمی را که در شب شورش دراویش، تا صبح نخوابیدند، جویا شوند. تنها در این صورت است که پس از یک اغتشاش، نظر آنها واقع بینانه خواهد بود. سکوت مرگبار روزنامه های زنجیره ای و برخی آرزومندان جاه طلب سیاسی، در برابر اراذل درویش نما حکایت دردناک دیگری است که تازگی ندارد.

شاید در برابر چنان سستی و تردیدهایی از طرف افراد سست عنصر بود که حضرت امیر-علیه السلام- به سرکوبی خرمقدس های نهروانی افتخار می کند:

"پس از حمد و ستایش خداوند و درود بر پیامبر عظیم الشأن اسلام، اى مردم بدانید که من چشم فتنه را از کاسه در آورده و آن را کور کردم .پس از آن که تاریکى فتنه به اوج شدّت و سختى خود رسیده بود این کار را انجام دادم." نهج البلاغه، خ 90)

1. چه دردناک است که برخی از یاران یک رهبر، به بار او تبدیل شوند و برای هوای نفس خود، به کم کاری در امانت الهی که به آنها سپرده شود بپردازند تا جایی که مجبور شود از کمبود عدالت در جامعه عذر خواهی نماید:"...امّا بعد، من تو را در امانت خود شریک ساختم و همچون جامه زیرین و آستر لباسم محرم رازم قرار دادم، و هیچ کس از خویشاوندانم براى یارى و مشورت با من و رساندن امانت از تو مورد اطمینان‌تر نبود، پس چون دیدى که روزگار به پسر عمویت سخت گرفته است و دشمن با او در نبرد است، و امانت مردم [حکومت‌] در معرض خطر تباهى است، و این امّت سرگشته و پراکنده شده‌اند، تو هم به پسر عمویت پشت کردى و سپر را وارونه گرفتى، و با کسانى که از او جدا شده‌اند، جدا شدى و با بداندیشان همراهى کردى، و با خیانتکاران تو هم به او خیانت کردى، بنا بر این نه به پسر عمویت یارى و همراهى کردى و نه حق امانتدارى به جا آوردى، و گویا در جهاد خود خدا را در نظر نداشتى، و گویا دلیل روشن از سوى پروردگارت نداشتى و گویا تو با دنیاى این مردم با مکر و فریب‌ عمل مى‌کردى، و مى‌خواستى از راه فریب اموالشان را به غارت ببرى، و چون زیادى خیانت به امّت، تو را قادر ساخت، تو هم زود حمله‌ور شدى، و هر چه را توانستى از اندوخته‌هاى امّت و از آن بیوه زنان و یتیمانشان، همچون گرگ چابک، ران بز از کار افتاده را ربودى، و آنها را با سینه فراخ به حجاز حمل کردى بدون احساس گنهکارى، افّ بر تو گویا تو ارث پدر و مادرت را براى کسانت فرستاده‌اى، سبحان اللَّه، آیا تو به رستاخیز ایمان ندارى و یا از حساب دقیق روز قیامت نمى‌ترسى‌..." ( ترجمه شرح ابن میثم نهج البلاغه، نامه 41)

در پایان، برای این که فرزندان مردم، در آینده، تاوان کوتاهی های مسئولان را نپردازند نکات زیر به ذهن حقیر می رسد:

الف - قوۀ قضائیه، چهرۀ اصلی نظام برای مقابله با فساد و جرم است. بایستی عدالت از اقویا آغاز شود. در حال حاضر، برادران رئیس جمهور و معاون اول ایشان، متهم به فساد هستند و نیز اتهاماتی علیه برادر مشترک رؤسای مقننه و قضائیه، از طرف جریان احمدی نژاد و خود ایشان مطرح شده و گروهی از مردم را به شک انداخته است.لازم است اولین قدم قوۀ قضائیه، تعیین تکلیف این پرونده ها و اطلاع رسانی به مردم باشد. در آن صورت، اعتماد عمومی پشتوانه ای برای اقدام قوی و مؤثر با جریانات حقیری مانند گروهی از دراویش فریب خوردۀ داعشی خواهد بود:

1. اى کسى که نزد ما از خردمندان محسوب مى‌شدى... از خدا بترس و اموال اینان را به خودشان برگردان، که اگر این کار را نکردى و خدا مرا بر تو مسلّط کرد، البتّه نزد خدا عذرم پذیرفته است، تو را با شمشیرم، آن شمشیرى که کسى را با آن نزده‌ام مگر این که داخل آتش جهنّم شده است، از پا در آورم. و به خدا سوگند اگر چنان کارى را حسن و حسین (ع) کرده بودند با ایشان در صلح نمى‌شدم، و هیچ خواسته آنان از من برآورده نمى‌شد، مگر این که حقّ را از ایشان باز پس مى‌گرفتم، و باطلى را که از ظلم آنها پیدا شده برکنار مى‌کردم. نهج البلاغه، ترجمه ابن میثم، نامه 41)

•  اگر هر گروه زیاده خواه و معترضی، به خود اجازه دهند که هر روز به بهانه ای، امنیت و آرامش مردم را سلب نمایند و برخی از رجال سیاسی برای پوشش نزدیکان مفسد خود یا مخفی کردن ناتوانی در انجام وظیفه و ادارۀ امور و نیز عدم تحقق وعده های گزاف انتخاباتی، بچه های بیگناه مردم را بدون سلاح کافی، به تیغ اراذل و اوباش بسپارند، نه تنها نشانه و عامل اقتدار نظام نخواهد بود بلکه دیری نخواهد پایید که امنیت به عنوان بزرگترین سرمایۀ کشور، از دست خواهد رفت و این بهترین فرصت برای منافقان داخلی است که با سکوت و کم کاری و چهرۀ مهربان نما، تیغ انتقاد و نارضایتی را متوجه رهبری نموده و به ایشان جام زهری دیگر را توصیه کنند. البته به یمن الطاف الهی، بیداری مردم انقلابی و تدابیر مقام معظم رهبری، آرزوی چنان روزی را به گور خواهند برد! در مورد دراویش فریب خوردۀ داعشی نیز، اجرای عدالت، اعمال اشد مجازات در همان خیابانی است که جوانان عزیز ما را به خاک و خون کشیدند:"وَ لَکُمْ فِی الْقِصاصِ حَیاةٌ یا أُولِی الْأَلْبابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ " (بقرة ، 179 )     

• انقلاب اسلامی، تا کنون از مراحل دشواری گذشته است و با وجود رهبری خردمند و مردمی هشیار، این بار هم دشمنان خارجی و نیز مزدوران و نمک پرورده های آنان راه به جایی نخواهند برد و هیچگاه در درازمدت نمی توان با فریب و دورویی، مردم را از اولویت های انقلابی و معیشتی آنها غافل کرد. این حرکات کور، انتقامی است که دشمن خارجی و اذناب آنها، به دلیل شکستهای مکرر خود، از انقلاب اسلامی می گیرند. از جانب دیگر فرصت خوبی است که مردم ما سره را از ناسره و نیز خادم را از خائن بشناسند. الیس الصبح بقریب؟!

پـشـمـیـنـه پـوش تـنـدخو از عشق نشنیده‌است بو

از مـسـتـیـش رمـزی بـگـو تـا تـرک هـشیاری کند

انتهای پیام/