تحقیقات جدید نشان داد که افرادی که دیرتر به بازنشستگی می رسند کمتر با آلزایمر دست و پنجه نرم می کنند.

محققان در جدیدترین تحقیقات خود دریافتند که دوران بازنشستگی هر چه دیرتر آغاز شود با خطر کمتر از آلزایمر مواجه می شوند.

این تحقیقات که بر روی حدود نیم میلیون نفر در فرانسه انجام گرفت، نشان داد: افرادی که دوران بازنشستگی خود را دیرتر آغاز می کنند، با خطر کمتری از ابتلا به بیماری آلزایمر و یا انواع جنون روبرو می شوند.

این مطالعه یکی از گسترده ترین تحقیقات در این زمینه است که توسط یک موسسه دولتی فرانسوی در زمینه پژوهش سلامتی انجام گرفته و اخیرا در یک کنفرانس علمی در بوستون آمریکا مطرح شده است.

این تحقیقات همچنین نشان داد که به ازای هر یک سال کار اضافی، خطر ابتلا به آلزایمر یا جنون، ۲/۳ درصد کاهش می یابد.

مدیر روابط علمی و پزشکی موسسه آمریکایی آلزایمر گفت: اشخاص مورد مطالعه که از نظر ذهنی فعال می مانند و دوران بیشتری به کار ادامه می دهند، به نظر می رسد که در معرض خطر کمتری از ابتلا به جنون و مشکل از دست دادن حافظه و قدرت تفکر و استدلال قرار می گیرند.

پژوهشگران در این طرح روی بیش از ۴۲۹ هزار نفر بررسی کردند که بیشتر آنها مغازه داران و یا صنعتگران و پیشه ورانی مانند نانوا یا خراط بوده اند.

نتایج تحقیقات روشن بود؛ به این معنا که افرادی که در ۶۵ سالگی بازنشسته شده اند، با ۱۵ درصد خطر کمتر ابتلا به این بیماریها، نسبت به آنها که در ۶۰ سالگی بازنشسته شده اند، روبرو بوده اند.

کارشناسان توصیه می کنند که حتی افراد بازنشسته باید ذهن خود را مشغول و فعال نگاه دارند.

مدیر روابط علمی و پزشکی موسسه آمریکایی آلزایمر در این باره افزود: تلاش کنید تا خود را به هر کاری که به آن علاقمند هستید، مشغول نگاه دارید.

وی ادامه داد: پدر و مادر من بازنشسته اند، اما از هر زمان دیگری سرشان شلوغ تر است. آنها به کلاس هایی در دانشگاه محلی می روند و در سخنرانی ها شرکت می کنند. آنها به فعال ماندن از نظر ذهنی و اجتماعی ادامه می دهند.

اما آیا ما واقعا برای به تاخیر انداختن ابتلا به آلزایمر، ناچار از کار دراز مدت تری هستیم؟ این بحث پیچیده ای است که جوانب مختلف اجتماعی، اخلاقی و سیاسی را در بر می گیرد.

ییماری آلزایمر یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که به تدریج توانایی های ذهنی بیمار تحلیل می رود. بارزترین تظاهر زوال عقل اختلال حافظه است.

اختلال حافظه معمولاً بتدریج ایجاد شده و پیشرفت می کند؛ در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموخته های اخیر محدود می شود ولی بتدریج خاطرات قدیمی هم آسیب می بینند.

بیمار پاسخ سئوالی را که چند لحظه قبل پرسیده است فراموش می کند و مجدداً همان سؤال را می پرسد. بیمار وسایلش را گم می کند و نمی داند کجا گذاشته است.

در خرید و پرداخت پول دچار مشکل می شود و نمی تواند حساب دارائیش را نگه دارد. بتدریج در شناخت دوستان و آشنایان و نام بردن اسامی آنها نیز مشکل ایجاد می شود.

کم کم مشکل مسیریابی پیدا شده و اگر تنها از منزل بیرون برود ممکن است گم شود. در موارد شدیدتر حتی در تشخیص اتاق خواب، آشپزخانه، دستشویی و حمام در منزل خودش هم مشکل پیدا می کند.

بروز اختلال در حافظه و روند تفکر سبب آسیب عملکردهای اجتماعی و شخصی بیمار شده و در نتیجه ممکن است سبب افسردگی، عصبانیت و پرخاشگری بیمار شود.

یکی از مشکلات زوال عقل بروز توهم و هذیان است؛ مثلاً بیمار فکر کند همسرش به وی خیانت کرده است و یا همسایگان و پرستارش قصد آسیب رساندن و توطئه علیه وی را دارند. بیمار ممکن است به فرزندانش بدبین شود؛ گاهی اوقات بیمار افرادی را که نیستند مثلاً والدین فوت شده یا اقوام دیگر را می بیند.
در کانال تلگرام لرستان خبر عضو شوید

نظرات