به کار اشتباه کودکان پیله نکنید
یک دکترای روانشناسی کودک و نوجوان گفت: اغلب نوجوانانی که توسط یکی از والدین مورد تنبیه جسمی قرار می گیرند، احساس شرم و حقارت می کنند، والدین نیز از این شیوه ایجاد نظم نتیجه معکوس می گیرند.
به گزارش افکارنیوز، دکتر محمد زارع نیستانک با اشاره به اینکه آموزش نظم و انضباط به نوجوانان بر عهده والدین است، گفت: نظم پذیری فرزندان در دوره نوجوانی خیلی مشکل می شود که در صورت نبود آموزش های مناسب نظم پذیری، پیامد آن تا آخرعمر گریبانگیر وی می شود.
وی ادامه داد: کودک در هر سنی که باشد نباید اصول تغییر کند، اگر والدین با دقت و به وضوح محدودیت هایی را وضع کنند اما نوجوان آن را نقض کرد، باید این کار برایش پیامدی داشته باشد.
این دکترای روانشناسی کودک و نوجوان تصریح کرد: اگر نوجوان هنوز معنی روابط علت و معلولی را درک نکرده است، دوره نوجوانی وقت مناسبی برای درک این مفهوم است.
نیستانک با بیان اینکه هر نوجوانی گاها مقررات را تا آخرین حد تعیین شده می کشاند و متعاقب آن از این حد هم فراتر می رود، گفت: در این مواقع لازم است او را جریمه کرد و همانگونه که برای رفتارهای خوب او پاداشی در نظر گرفته می شود، در این مواقع لازم است که جریمه شود.
وی با بیان اینکه تصمیم گیری جزییات تنبیه با والدین است، گفت: در بعضی خانواده ها تنبیه به شکل سلب امتیاز است، به عنوان مثال از دیدن برنامه ورزشی که قصد دیدن آن را داشته محروم شود.
دکتر نیستانک با تاکید بر اینکه جریمه هرگز نباید به شکل تنبیه بدنی باشد، یادآور شد: در برخی خانواده ها جریمه به صورت انجام دادن کارهای اضافی در منزل است.
این دکترای روانشناسی تصریح کرد: نوجوان نه تنها قبل از نقض اصول باید بداند که پیامدهای آن چیست، بلکه لازم است که از قبل در هنگام تعیین جریمه ها حق اظهارنظر داشته باشد، اگر خود او در انتخاب تنبیه دخالت داشته باشد، به وضوح می داند که اگر اشتباهی مرتکب شود، چه چیزی در انتظارش است.
وی گفت: والدین در اعمال تنبیه ها باید ثابت قدم باشند، جز در مواردی که امکان تخفیف وجود دارد، در سایر موارد، وقتی نوجوان قانونی را نقض یا از اصلی تخلف می کند، نباید بتواند برای رهایی از جریمه آن وارد بحث و مذاکره شود.
وی تاکید کرد: وقتی نوجوان رفتار اشتباهی را انجام دهد، باید حتما متوجه شود که دقیقا کدام کارش اشتباه بوده، والدین تاکید کنند که فقط از رفتار او ناراحت هستند، اما قصد ندارند بگذارند این ناراحتی از رفتار او، در علاقه نسبت به او خللی وارد کند. باید بداند که پدر و مادر نمی توانند رفتار وی را تایید کنند، اما باز هم دوستش دارند.
این دکترای روانشناسی کودک و نوجوان گفت: اغلب نوجوانانی که توسط یکی از والدین مورد تنبیه جسمی قرار می گیرند، احساس شرم و حقارت می کنند، والدین نیز از این شیوه ایجاد نظم نتیجه معکوس می گیرند، این روش نوجوان را از خانه دور می کند و در آینده سرکشی و طغیان او بیشتر می شود و احتمال ایجاد یک رابطه خوب و مثبت، در آینده کمتر می شود.
وی در خاتمه تصریح کرد: والدین باید از پرخاشگری کلامی پرهیز کنند و به یک کار اشتباه پیله نکنند و از بکار بردن عبارات تحقیرآمیز خودداری کنند.
وی ادامه داد: کودک در هر سنی که باشد نباید اصول تغییر کند، اگر والدین با دقت و به وضوح محدودیت هایی را وضع کنند اما نوجوان آن را نقض کرد، باید این کار برایش پیامدی داشته باشد.
این دکترای روانشناسی کودک و نوجوان تصریح کرد: اگر نوجوان هنوز معنی روابط علت و معلولی را درک نکرده است، دوره نوجوانی وقت مناسبی برای درک این مفهوم است.
نیستانک با بیان اینکه هر نوجوانی گاها مقررات را تا آخرین حد تعیین شده می کشاند و متعاقب آن از این حد هم فراتر می رود، گفت: در این مواقع لازم است او را جریمه کرد و همانگونه که برای رفتارهای خوب او پاداشی در نظر گرفته می شود، در این مواقع لازم است که جریمه شود.
وی با بیان اینکه تصمیم گیری جزییات تنبیه با والدین است، گفت: در بعضی خانواده ها تنبیه به شکل سلب امتیاز است، به عنوان مثال از دیدن برنامه ورزشی که قصد دیدن آن را داشته محروم شود.
دکتر نیستانک با تاکید بر اینکه جریمه هرگز نباید به شکل تنبیه بدنی باشد، یادآور شد: در برخی خانواده ها جریمه به صورت انجام دادن کارهای اضافی در منزل است.
این دکترای روانشناسی تصریح کرد: نوجوان نه تنها قبل از نقض اصول باید بداند که پیامدهای آن چیست، بلکه لازم است که از قبل در هنگام تعیین جریمه ها حق اظهارنظر داشته باشد، اگر خود او در انتخاب تنبیه دخالت داشته باشد، به وضوح می داند که اگر اشتباهی مرتکب شود، چه چیزی در انتظارش است.
وی گفت: والدین در اعمال تنبیه ها باید ثابت قدم باشند، جز در مواردی که امکان تخفیف وجود دارد، در سایر موارد، وقتی نوجوان قانونی را نقض یا از اصلی تخلف می کند، نباید بتواند برای رهایی از جریمه آن وارد بحث و مذاکره شود.
وی تاکید کرد: وقتی نوجوان رفتار اشتباهی را انجام دهد، باید حتما متوجه شود که دقیقا کدام کارش اشتباه بوده، والدین تاکید کنند که فقط از رفتار او ناراحت هستند، اما قصد ندارند بگذارند این ناراحتی از رفتار او، در علاقه نسبت به او خللی وارد کند. باید بداند که پدر و مادر نمی توانند رفتار وی را تایید کنند، اما باز هم دوستش دارند.
این دکترای روانشناسی کودک و نوجوان گفت: اغلب نوجوانانی که توسط یکی از والدین مورد تنبیه جسمی قرار می گیرند، احساس شرم و حقارت می کنند، والدین نیز از این شیوه ایجاد نظم نتیجه معکوس می گیرند، این روش نوجوان را از خانه دور می کند و در آینده سرکشی و طغیان او بیشتر می شود و احتمال ایجاد یک رابطه خوب و مثبت، در آینده کمتر می شود.
وی در خاتمه تصریح کرد: والدین باید از پرخاشگری کلامی پرهیز کنند و به یک کار اشتباه پیله نکنند و از بکار بردن عبارات تحقیرآمیز خودداری کنند.
