کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر همچنان بدون هیئت رئیسه
۱۴ روز از تعیین اعضای کمیسیون های شورای شهر تهران گذشته اما هنوز خبری از تعیین هیئت رئیسه کمیسیون برنامه و بودجه شورا نیست و اعضای آن برای به نتیجه رسیدن درباره این موضوع همچنان اندرخم یک کوچه اند.
به گزارش افکارنیوز ، دوازدهم شهریور شورای دوره چهارم شهر تهران به صورت رسمی آغاز به کار کرد و در همان جلسه رئیس، نایب رئیس و سخنگوی شورا انتخاب شدند. هرچند برخی اعضای شورا بر این باور بودند که بر اساس قانون باید در همان جلسه شهردار هم انتخاب می شد اما این امر به جلسه بعدی در روز ۱۷ شهریور موکول شد و محمدباقر قالیباف با ۱۷ رأی برای سومین بار متوالی به عنوان شهردار تهران برگزیده شد.
با انتخاب هیئت رئیسه و شهردار نوبت به تعیین کمیسیون ها رسید؛ در سه دوره قبلی شورای شهر ۳ کمیسیون وجود داشت که با افزایش تعداد اعضای شورا از ۱۵ به ۳۱ نفر باید دستخوش تغییراتی می شد بنابراین ۱۹ روز بعد از آغاز به کار شورای شهر در ۳۱ شهریور بالاخره افزایش کمیسیون ها از ۳ به ۶ نیز به تصویب رسید که البته انتقاداتی را به همراه داشت ولی جدی گرفته نشد.
اما شورای ۳۱ نفره شهر تهران که باید به سرعت به تعیین کمیسیون ها و اعضای آن می پرداخت تا هرچه سریع تر رسیدگی به مشکلات شهر و شهروندان آغاز شود و مسائل مربوطه را در دستور کارشان قرار گیرد با روندی کند این مراحل را طی کرد و بالاخره با گذشت ۱۴ روز از تعیین کمیسیون ها در چهاردهم مهر اعضای آن با ترکیبی نامتناسب تعیین شد به گونه ای که کمیسیون فرهنگی و اجتماعی با ۹ عضو، کمیسیون معماری و شهرسازی با ۳ عضو و سایر کمیسیون ها با ۴ و ۵ عضو شکل گرفتند.
با تعیین اعضای کمیسیون ها گام بزرگی برداشته شد اما مهم تر از این بخش، تعیین هیئت رئیسه کمیسیون ها بود که با انجام آن روند از سرگیری امور مربوط به کمیسیون ها تسریع بخشیده می شد. نخستین کمیسیونی که در کمترین فوت وقت نسبت به تعیین هیئت رئیسه خود اقدام کرد کمیسیون عمران و حمل و نقل بود که صبح روز سه شنبه ۱۶ مهر اعضای آن، احمد دنیا مالی را به عنوان رئیس، اسماعیل دوستی را به عنوان نایب رئیس و ابوالفضل قناعتی را به عنوان مخبر کمیسیون برگزیدند.
هیئت رئیسه کمیسیون نظارت و حقوقی و همچنین کمیسیون سلامت شورای شهر تهران نیز بعدازظهر همان روز و رئیس و نایب رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی نیز صبح روز بعد تعیین شدند که این امر نوید بخش آغازی پرشتاب امیدبخش برای شورای دوره چهارم است. کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورا نیز با قدری تأخیر اعضای هیئت رئیسه خود را برگزید. در این بین کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر که اهمیت وظایف آن روشن است تنها کمیسیونی بوده که هنوز برای تعیین هیئت رئیسه خود به نتیجه نرسیده و اعضای آن همچنان اندر خم یک کوچه اند.
با تعیین رئیس کمیسیون وظایف و دستوراتی برای اعضای کمیسیون تعریف می شود و آنها ملزم به پیگیری و بررسی امور مربوط به کمیسیون خواهند شد در حالی که کمیسیون بدون رئیس، کمیسیونی بدون برنامه است که اعضای آن نمی توانند کاری از پیش ببرند؛ در واقع می توان گفت یک کمیسیون بدون داشتن رئیس کارایی نخواهد داشت. حال سوال اینجاست که چرا تعیین هیئت رئیسه کمیسیون برنامه و بودجه بعد از این مدت طولانی هنوز تعیین نشده در حالی که اعضای آن به خوبی می دانند انجام این امر به نوعی تسریع در انجام اموری است که در نهایت به رفاه حال شهروندان منتهی می شود.
آیا انتخاب فردی شایسته و توانمند از میان ۵ عضو کمیسیون امری دشوار است؟ ! اگر اینگونه است چرا سایر کمیسیون ها توانستند در کمترین زمان بر این این فائق آیند؟ اگر در این خصوص بحث بر سر کارآمدی و شایسته بودن افراد نباشد این بیم وجود دارد که علت تأخیر در تصمیم گیری اعضای کمیسیون مذکور این باشد که تصمیم آن ها با افکاری آغشته شده که رنگ و بویی جز اخلاص و در نظر گرفتن وظیفه اصلی شورایی، را داشته باشد.
به هر ترتیب مردمی که اعضای شورای شهر را به عنوان نمایندگان خود بر کرسی شورا نشانده اند بدون شک دلشان نمی خواهد، تصمیماتی که اخذ می شود نیتی جز خدمت به آنها را در بر داشته باشد. اعضای شورا باید این نکته را به خاطر داشته باشند که مردم آنها را برای چه راهی شورا کرده اند، یادشان باشد حرف ها و وعده هایی که پیش و پس از انتخابات با رسانه ها در میان گذاشتند و در آن بر پرهیز از سیاسی کاری را تأکید کردند، یادشان باشد رفتارهای سیاسی آنها اعتماد مردم را نشانه می گیرد.
با انتخاب هیئت رئیسه و شهردار نوبت به تعیین کمیسیون ها رسید؛ در سه دوره قبلی شورای شهر ۳ کمیسیون وجود داشت که با افزایش تعداد اعضای شورا از ۱۵ به ۳۱ نفر باید دستخوش تغییراتی می شد بنابراین ۱۹ روز بعد از آغاز به کار شورای شهر در ۳۱ شهریور بالاخره افزایش کمیسیون ها از ۳ به ۶ نیز به تصویب رسید که البته انتقاداتی را به همراه داشت ولی جدی گرفته نشد.
اما شورای ۳۱ نفره شهر تهران که باید به سرعت به تعیین کمیسیون ها و اعضای آن می پرداخت تا هرچه سریع تر رسیدگی به مشکلات شهر و شهروندان آغاز شود و مسائل مربوطه را در دستور کارشان قرار گیرد با روندی کند این مراحل را طی کرد و بالاخره با گذشت ۱۴ روز از تعیین کمیسیون ها در چهاردهم مهر اعضای آن با ترکیبی نامتناسب تعیین شد به گونه ای که کمیسیون فرهنگی و اجتماعی با ۹ عضو، کمیسیون معماری و شهرسازی با ۳ عضو و سایر کمیسیون ها با ۴ و ۵ عضو شکل گرفتند.
با تعیین اعضای کمیسیون ها گام بزرگی برداشته شد اما مهم تر از این بخش، تعیین هیئت رئیسه کمیسیون ها بود که با انجام آن روند از سرگیری امور مربوط به کمیسیون ها تسریع بخشیده می شد. نخستین کمیسیونی که در کمترین فوت وقت نسبت به تعیین هیئت رئیسه خود اقدام کرد کمیسیون عمران و حمل و نقل بود که صبح روز سه شنبه ۱۶ مهر اعضای آن، احمد دنیا مالی را به عنوان رئیس، اسماعیل دوستی را به عنوان نایب رئیس و ابوالفضل قناعتی را به عنوان مخبر کمیسیون برگزیدند.
هیئت رئیسه کمیسیون نظارت و حقوقی و همچنین کمیسیون سلامت شورای شهر تهران نیز بعدازظهر همان روز و رئیس و نایب رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی نیز صبح روز بعد تعیین شدند که این امر نوید بخش آغازی پرشتاب امیدبخش برای شورای دوره چهارم است. کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورا نیز با قدری تأخیر اعضای هیئت رئیسه خود را برگزید. در این بین کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر که اهمیت وظایف آن روشن است تنها کمیسیونی بوده که هنوز برای تعیین هیئت رئیسه خود به نتیجه نرسیده و اعضای آن همچنان اندر خم یک کوچه اند.
با تعیین رئیس کمیسیون وظایف و دستوراتی برای اعضای کمیسیون تعریف می شود و آنها ملزم به پیگیری و بررسی امور مربوط به کمیسیون خواهند شد در حالی که کمیسیون بدون رئیس، کمیسیونی بدون برنامه است که اعضای آن نمی توانند کاری از پیش ببرند؛ در واقع می توان گفت یک کمیسیون بدون داشتن رئیس کارایی نخواهد داشت. حال سوال اینجاست که چرا تعیین هیئت رئیسه کمیسیون برنامه و بودجه بعد از این مدت طولانی هنوز تعیین نشده در حالی که اعضای آن به خوبی می دانند انجام این امر به نوعی تسریع در انجام اموری است که در نهایت به رفاه حال شهروندان منتهی می شود.
آیا انتخاب فردی شایسته و توانمند از میان ۵ عضو کمیسیون امری دشوار است؟ ! اگر اینگونه است چرا سایر کمیسیون ها توانستند در کمترین زمان بر این این فائق آیند؟ اگر در این خصوص بحث بر سر کارآمدی و شایسته بودن افراد نباشد این بیم وجود دارد که علت تأخیر در تصمیم گیری اعضای کمیسیون مذکور این باشد که تصمیم آن ها با افکاری آغشته شده که رنگ و بویی جز اخلاص و در نظر گرفتن وظیفه اصلی شورایی، را داشته باشد.
به هر ترتیب مردمی که اعضای شورای شهر را به عنوان نمایندگان خود بر کرسی شورا نشانده اند بدون شک دلشان نمی خواهد، تصمیماتی که اخذ می شود نیتی جز خدمت به آنها را در بر داشته باشد. اعضای شورا باید این نکته را به خاطر داشته باشند که مردم آنها را برای چه راهی شورا کرده اند، یادشان باشد حرف ها و وعده هایی که پیش و پس از انتخابات با رسانه ها در میان گذاشتند و در آن بر پرهیز از سیاسی کاری را تأکید کردند، یادشان باشد رفتارهای سیاسی آنها اعتماد مردم را نشانه می گیرد.
