سرپرست دانشگاه علوم پزشکی تهران می گوید: دانشگاه ها باید استقلال داشته باشند اما همه دانشگاه ها زیر نظر وزارت بهداشت یا وزارت علوم هستند و باید تابع دستورات آنها باشند حتی اگر این تصمیمات به ضرر دانشگاه باشد.

به گزارش افکارنیوز، جعفریان، رئیس جدید دانشگاه علوم پزشکی تهران است این مدیر ۴۸ ساله ۱۴ سالی است که به عنوان عضو هیئت علمی در دانشگاه علوم پزشکی تهران فعال است و خیلی ها او را در پیوند کبد به عنوان فردی متبحر می شناسند. او خودش را فردی معتقد به مشورت و نظر جمعی معرفی می کند و سعی دارد از روسای قبلی چون دکتر ظفرقندی و باقر لاریجانی در مقام مشاور بهره برد اما در عین حال انتقادهایی به اتفاقات گذشته دارد و معتقد است می شد بهتر از اینها سکان هدایت علوم پزشکی تهران را در دست گرفت.

با او در طبقه هشتم ساختمان دانشگاه علوم پزشکی تهران به گفت و گو نشستیم.

شما در صحبت هایتان اشاره کرده اید که مدیریت در دوره های قبل عاری از مشکل نبوده، این مشکلات چه بوده و آیا اکنون قابل حل است؟

جعفریان: دانشگاه علوم پزشکی تهران به دلیل موقعیت خاصی که دارد و به نوعی دانشگاه مادر محسوب می شود در دوران های قبل دستخوش مسائل سیاسی هم شده است.

مثلاً مطرح می شود که دانشگاه ها باید استقلال داشته باشند اما همه دانشگاه زیر نظر وزارت علوم یا وزارت بهداشت فعالیت می کنند و باید مجری تصمیمات وزارتخانه باشند اگر بخواهند تصمیمی بگیرند من در دانشگاه باید تابع آن باشم، خواه این تصمیم به نفع باشد یا خلاف. این خود به خود به استقلال دانشگاه ها ضربه می زند.

در عین حال همیشه به دلیل موقعیت استراتژیک دانشگاه علوم پزشکی تهران نگاه سیاسی خاص هم به آن حاکم است و اگر ۵ دانشجوی این دانشگاه نسبت به یک موضوع اعتراض کنند یا تجمع، بیشتر دیده می شود تا ۵۰ دانشجوی یک دانشگاه دیگر.

در دوره دوم آقای دکتر ظفرقندی که بحث تمام وقت شدن اعضای هیئت علمی پیش آمد، اثرهایی در بین هیئت علمی گذاشت. همچنین ارتباط بین هیئت علمی با دانشگاه در اواخر آن دوران کمرنگ شد.

در دوران آقای دکتر لاریجانی هم که بحث ادغام علوم پزشکی تهران و ایران پیش آمد عملاً چالش بزرگی به وجود آمد که جنبه سیاسی هم پیدا کرد. در دوران آقای دکتر منصوری علاوه بر چالش تغییر ناگهانی رئیس دانشگاه، موضوع انتزاع علوم پزشکی ایران مسئله بسیار بزرگی بود که انرژی بسیاری از دانشگاه گرفت. قاعدتاً بعد از پایان دوره مسئولیت بنده هم مواردی از این دست وجود خواهد داشت.

البته ناگفته نماند که روحیه دوستی در بین روسای قبلی با هم و بنده بسیار قوی است و همه این بزرگان نسبت به هم ارادت ویژه ای دارند. من هم از گذشته در کنار دکتر ظفرقندی، دکتر لاریجانی یا دکتر منصوری به عنوان های مختلف حضور داشته و همکاری کرده ام.

دو هفته قبل ساعت ۹ شب وقتی از دفتر کار خارج می شدم دکتر منصوری (سرپرست سابق علوم پزشکی تهران) با من تماس گرفت تا حال مرا جویا شود و گفت صرفاً برای احوالپرسی تماس گرفته است. طی این مدت کاری این شیرین ترین تماسی بود که با من گرفته شد.

نظر شما در مورد ادغام یا انتزاع دانشگاه علوم پزشکی ایران و تهران چیست؟ به اذعان وزیر بهداشت وقت دکتر دستجردی علت این ادغام را جدا شدن بخشی از دانشگاه علوم ایران و پیوستن به علوم پزشکی کرج بود. همچنین یکپارچه کردن دانشگاه های علوم پزشکی در تهران که سیاست های یکسانی داشته باشند. نظر شما در این مورد چیست؟

جعفریان: من در آن زمان از نزدیک شاهد یکسری وقایع پس از ادغام بودم. به نظر من اصل ادغام شاید کار بدی نبود ولی روش اجرای آن شتابزده بود که منجر به عوارض زیادی هم شد. اگر بستر مناسبی برای این کار ایجاد می شد شاید نتیجه بهتری داشت.

برخی بر این باور بودند که برند دانشگاه علوم پزشکی تهران سبب شده که دانشجویان بیشتر مایل به ادغام باشند تا انتزاع؟

جعفریان: نه اینگونه نیست که فقط برخی دانشجویان چنین نظری داشته باشند. . به عنوان مثال برخی اعضای هیئت علمی دانشکده پرستاری تمایل به انتزاع نداشتند، چرا که کاملاً یکپارچه شده اند. از طرفی اساتید بعضی دانشکده ها هم از ابتدا با ادغام مخالف بودند و اکنون مایل به انتزاع هستند. البته انتزاع اکنون یک کار قانونی و طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی است و همه ما آن را به نحو احسن اجرا خواهیم کرد.

آیا همدلی و سیاست یکپارچه برای کلانشهری مثل تهران بین سه دانشگاه علوم پزشکی پایتخت وجود دارد؟

جعفریان: به هر حال مسائل را به مرور با همراهی روسای سه دانشگاه حل می کنیم و اکنون هر دو هفته روسای سه دانشگاه علوم پزشکی تهران، شهید بهشتی و ایران برای هماهنگی برنامه ها با هم جلسه داریم.

دانشگاه علوم پزشکی تهران یکی از دانشگاه های مادر است که پژوهش در آن به اذعان روسا از سال قبل با کمبود بودجه روبه رو بوده آیا برنامه ای برای این مسئله دارید؟

جعفریان: ما تا یک سال قبل همه بودجه ای که به بخش پژوهش دانشگاه اختصاصی می یافت اعتبار صرف پژوهشی می کردیم هیچ گاه نشده که بودجه پژوهشی را صرف کارهای دیگر کنیم. اما اگر سالانه ۵ میلیارد تومان به بخش پژوهشی اختصاص می یابد جا دارد که تا سه برابر این رقم صرف دانشگاهی مانند تهران شود که یا باید منتظر بودجه دولتی بمانیم یا ارتباط مان را با خارج از دانشگاه و شرکت های صنعتی قوی کنیم که متاسفانه رابطه ما با بخش صنعت ضعیف است.

در دوره دکتر لاریجانی توافق هایی با شرکت های دانش بنیان منعقد شد تا ارتباط بین پژوهش و صنعت قوی تر شود، این کار به کجا رسید؟

جعفریان: مشکلات حاشیه ای در دانشگاه علوم پزشکی تهران در یکسال اخیر به قدری بوده که عملاً این کار آن طور که باید پیش نرفته ولی امیدواریم بتوانیم این موافقتنامه ها را اجرایی کنیم تا از ظرفیت شرکت های دانش بنیان استفاده کنیم.

یکی از نقاط ضعف دانشگاه زیر ساخت مستهلک فیزیکی بیمارستانها برای ارائه خدمات درمانی است و از سویی گفته می شود بازسازی بیمارستانها دو برابر ساخت آن هزینه در بر درد آیا شما برنامه ای برای بیمارستانهای زیر مجموعه خود دارید؟

جعفریان: خوب ما چند بیمارستان مانند مجتمع بیمارستان امام خمینی (ره) که عمر ۷۰ ساله دارد یا بیمارستان سینا که عمری ۱۲۰ ساله دارد در اختیار داریم. در کنار بیمارستان جامع زنان بیمارستانی در دست ساخت داریم و کار در حال پیشرفت است. بیمارستان بزرگ دیگری در داخل بیمارستان قدیمی سینا در دست نوسازی است و احتمال می رود که تا پایان سال بخشی اعظمی از آن به بهره برداری برسد. در مجتمع درمانی امام خمینی (ره) ساخت بیمارستانی به نام مهدی کلینیک توسط خیرین از سال گذشته آغاز شده و کار به صورت مداوم در حال پیشرفت است. پروژه انستیتو کانسر به دلیل کمبود بودجه پیشرفت خوبی ندارد.

در عین حال بنا داریم تا در بیمارستان شریعتی نیز بخش جدیدی احداث کنیم که در مرحله طرح و برنامه ریزی است.

قرار بود یک بیمارستان سوختگی هم در شمال تهران منطقه کن ایجاد شود چرا که بیمارستان شهید مطهری جوابگوی نیاز بیماران سوختگی به عنوان بیمارستان مرجع در تهران نیست طرح آن به کجا رسید؟

جعفریان: حقیقتاً با این ادغام و انتزاعی که بین دانشگاه ها صورت گرفته الان اصلاً نمی دانم که این بیمارستان زیر مجموعه کاری ماست یا باید آن را در علوم پزشکی ایران پیگیری کرد.

در عین حال همه اینها بودجه عمرانی خود را می خواهد و اگر مسئولان بالادستی بودجه سلامت را از اولویت های شانزدهم، هفدهم به پنج اولویت اول ارتقا دهند بالطبع نتیجه آن به همه بخش ها تعمیم می یابد.

در انتخاب مدیران زیر مجموعه خود به ویژه روسای دانشکده ها نظر سایر اساتید را جویا شده اید آیا دلیل خاصی دارد؟

جعفریان: بله این روشی است که به این صورت شاید برای اولین بار در دانشگاه های علوم پزشکی کشور اجرا شده است. در این روش ضمن استفاده از نظرات مشورتی تمام اعضای هیئت علمی دانشکده ها، هماهنگی افراد پیشنهادی با برنامه های دانشگاه از طریق اخذ برنامه از داوطلبان و انجام مصاحبه با آنان بررسی شد و در نهایت انتخاب توسط رئیس دانشگاه صورت گرفت. این روش در حال تکمیل است و امیدوارم با جلب همراهی و توجه همکاران باعث نشاط و مشارکت بیشتر آنان شود.

چقدر خط مشی های سیاسی را در انتخاب همکاران خود دخیل می کنید؟

جعفریان: خط مشی سیاسی موضوعی فردی است که به نظر من ربطی به عملکرد دانشگاهی افراد ندارد. وظیفه دانشگاه آموزش و پژوهش است و این موضوع اصلی ماست. به نظر من هر فرد متدینی که در چارچوب قانون عمل کند و برای پیشرفت کشور تلاش کند یک فرد ارزشی است و باید از توان او استفاده کرد. انتصابات جدید و همکارانی که از دوره قبل با من کار می کنند به خوبی نشان دهنده این نگاه من است.

از نظر شما اولین تغییری که باید در سطح علوم پزشکی تهران اتفاق بیفتد چیست؟

جعفریان: اولین و مهمترین تغییر لازم در دانشگاه ما و شاید جامعه دانشگاهی این است که افراد خود را صاحب دانشگاه بدانند و با احساس تعلق خاطر در آن فعالیت نمایند. اگر این اتفاق در همه سطوح بیفتد و فاصله بین اساتید، کارکنان و دانشجویان با دانشگاه کم شود، مطمئناً جهش جدیدی در عرصه دانش رخ خواهد داد. من تردید ندارم که پتانسیل موجود در نیروی انسانی ما بسیار بیش از آن چیزی است که در حال حاضر مشاهده می شود و مهم ترین کار فعال کردن این پتانسیل است.
در کانال تلگرام لرستان خبر عضو شوید

نظرات