چتر دائمی بی اعتمادی بر سر ازدواج در چت روم ها
ازدواج اینترنتی همیشه ترس و سؤالی را در دل زوجین باقی می گذارد و آن هم این است که: «آیا همسرم با دیگری هم برای ازدواج چت کرده است؟ »
به گزارش افکارنیوز ، واقعیت این است که ورود اینترنت به جوامع در حال توسعه مانند ایران در کنار تمام محاسن و نوآوری هایی که به دنبال داشته است دارای جوانب منفی و آثار سویی نیز بر فرهنگ کشورمان بوده است. تغییرات در شیوه ازدواج جوانان یکی از تبعات ورود این فناوری در ایران است که به «ازدواج های اینترنتی» موسومند اما مساله مهم این است که آیا می توان اشتراک سلیقه افراد در «چت روم» را نخستین گام برای ازدواج دانست؟
هرچند ضرورت ازدواج به هنگام از جمله موضوعاتی است که تاکیدات قرآنی متعددی درباره آن وجود دارد اما در کنار این موضوع، احکام اسلامی همواره بر این ضرورت تاکید دارند که تشکیل خانواده باید با درایت و آگاهی صورت گیرد چرا که بی توجهی به این امر از قوام این نهاد که اساس جامعه را تشکیل می دهد می کاهد و زمینه ساز بروز مشکلات متعددی می شود.
بی اعتمادی، عمده ترین آسیب ازدواج اینترنتی
بی اعتمادی یکی از عمده ترین آسیب هایی است که زندگی زوجینی را که به واسطه آشنایی در فضای مجازی با یکدیگر ازدواج می کنند، تهدید می کند چراکه همواره این دغدغه با آنهاست که «آیا همسرشان با افراد دیگری هم چت می کند؟ » آشنایی در فضای چت روم ها، بعدها آثار عمیقی بر روابط زوج ها می گذارد چراکه آنها در مرحله نخست برای برقراری ارتباط با یکدیگر ناگزیرند در برخی موارد خود را بسیار ایده آل معرفی کنند. این نوع ارتباط زمانی می تواند به یک آشنایی سالم تبدیل شود که با بلوغ هیجانی هر دو فرد، نظارت موسسات ذی صلاح در این امر و مشاوره متخصصان فضای مجازی همراه شود.
اگر والدین از دریچه منع به این وسیله ارتباطی نگاه کنند قطعا فرزندانشان به شکل دیگری آسیب خواهند دید چراکه اینترنت واقعیت روز جامعه ماست و نمی توانیم این واقعیت را انکار کنیم اما این گفته به آن معنا نیست که فرزندمان را در برابر ابزارهای جدید تنها رها کنیم. بنابراین والدین مسئول، کسانی هستند که علاوه بر دلسوزی با بصیرت به این فناوری و خدمات آن نگاه کنند.
نگاه پسران به همسریابی اینترنتی از نوع «سرگرمی» است
نگاه پسران به مقوله همسریابی اینترنتی صرفا نوعی سرگرمی است. دختران بیشتر از شیوه همسریابی اینترنتی استفاده می کنند. در حالی که پسران بیشتر با نگرش سرگرمی وارد «چت روم» می شوند. شاید بتوان ادعا کرد که آشنایی در چت روم ها بتواند به کاهش سن ازدواج کمک کند اما نمی توان توقع داشت این الگو در جامعه ما نیز جوابگو باشد چون بیشتر تعاملات جوانان در فضای مجازی انتزاعی و دور از واقعیت است و همین موضوع زمینه ای برای افزایش مشکلات و آسیب های همسریابی اینترنتی در جامعه ماست. مشکل کنونی ما این است که پسران حاضر به قبول مسئولیت ازدواج نیستند و در نهایت این جامعه زنان هستند که از این شیوه ازدواج آسیب می بینند.
بهترین راهکار، فرهنگسازی است به این معنی که مسئولان فرهنگی جامعه با ارائه مشاوره به والدین و همچنین تولید برنامه های مختلف به آموزش خانواده ها و جوانان نسبت به نقاط قوت و ضعف استفاده از اینترنت و خدمات آن بپردازند.
ازدواج های موفق که ریشه در آشنایی اینترنتی دارد نیز توسط افرادی صورت گرفته است که از شخصیت های پخته ای برخوردار بوده اند به این معنی که به طور تصادفی با هم در اینترنت آشنا شده اند نه اینکه از این طریق با هم ازدواج کنند.
نمی توان گفت همه ازدواج هایی که از طریق اینترنت صورت گرفته، محکوم به جدایی است. آشنایی قبل از ازدواج، مهم ترین معیار تشکیل یک زندگی موفق است بنابراین صرفنظر از شیوه انتخاب همسر، جوانان باید مبنای خود برای آغاز زندگی مشترک را شناخت صحیح قرار دهند. فارغ از جنس متقاضیان، بیشترین افرادی که از طریق همسریابی اینترنتی مبادرت به آغاز آشنایی می کنند شامل گروه هایی هستند که محدودیت هایی دارند؛ این محدودیت ها ممکن است مربوط به مشکلات فردی، خانوادگی، ظاهری و فرهنگ حاکم بر محیط زندگی فرد باشد. در فضای مجازی تضمینی وجود ندارد که اطلاعات ارایه شده توسط کاربران تا چه حد صحت دارد زیرا چون در بسیاری از موارد افراد ایده آ ل های خود را به طرف مقابل منعکس می کنند. »
آشنایی خانواده ها با همسریابی اینترنتی، نیازمند زمان طولانی است البته درصورت فراگیری آن نیز فرهنگ حاکم بر جامعه ایران زمینه ای را فراهم می کند که خانواده ها از این شیوه استقبال نکنند و ترجیح دهند امر ازدواج را با شیوه سنتی آن پیگیری کنند. فضای مجازی مجال خوبی برای افرادی است که به دلایلی منزوی شده اند و قادر به برقراری ارتباط اجتماعی صحیحی نیستند. بسیاری از افراد در ارتباط چهره به چهره قادر به ارائه پرسش های خود نیستند از همین رو فضای مجازی در این زمینه نیز راهگشاست. البته این نقاط مثبت به دلیل بی برنامگی و نبود مدیریت به نقطه ضعف تبدیل شده است.
از آنجا که شناخت افراد در فضای مجازی نسبت به یکدیگر چهره به چهره نیست، بسیاری از کاربران درصدد فریب یکدیگر برمی آیند و به ارایه اطلاعات غیرواقعی می پردازند که این روند نه تنها به ازدواج منجر نمی شود بلکه تبدیل به موضوعی سرگرم کننده می شود که بی توجهی به آن آسیب های زیادی را به دنبال دارد.
ایجاد محدودیت در برخی سایت ها یکی از راهکارهای کاهش همسرگزینی به شیو ه اینترنتی است به این معنی که گزینه همسریابی در همه پایگاه های اینترنتی موجود نباشد و تنها برخی سایت های دینی و فرهنگی از این امکان برخوردار شوند. همچنین پرهیز از ارتباط مجازی طولانی مدت را نیز باید دیگر راهکار دانست به طوری که پس از آنکه کاربران اطلاعات مقدماتی را از یکدیگر کسب کردند، شرایط آشنایی چهره به چهره آنها تحت نظر خانواده فراهم شود تا رابطه مجازی محدود باشد.
آیا می دانید:
- در ایران از هر یکصد ازدواج ۲ مورد اینترنتی است و البته علت ۲۵ درصد طلاق ها همین نوع ازدواج ها و ازدواج های بعد از آشنایی های خیابانی است.
- در فضای مجازی، تضمینی برای ارائه اطلاعات صحیح وجود ندارد و شناخت اینترنتی از همسر آینده کافی نیست.
- ازدواج اینترنتی همیشه ترس و سؤالی را در دل زوجین باقی می گذارد و آن هم این است که: " آیا همسرم با دیگری هم برای ازدواج چت کرده است؟ "
- یکی از آسیب های ازدواج اینترنتی، پایین بودن درصد اعتماد زوجین به یکدیگر است. این موضوع در زندگی مشترک با توجه به علاقه زوجین به حضور در اتاق های چت و جست و جو در اینترنت عامل شک و تردید همسران نسبت به یکدیگر خواهد شد
- نگاه پسران به مقوله همسریابی اینترنتی صرفاً سرگرمی است.
- آشنایی قبل از ازدواج، معیار مهم زندگی مشترک است و اینترنت هم یکی از راه های آشنایی است ولی از راه اینترنت نمی توان زیربنای زندگی مشترک را بدون اما و اگر ساخت.
- بی توجهی به معیارهای اصلی زندگی مشترک در ارتباط های اینترنتی یک آسیب دیگر است.
- قول و قرارهای اینترنتی کوچکترین تضمینی ندارند.
- ازدواج و تعیین سرنوشت از پشت سیم ها معمولاً عاقبت خوشی ندارند.
- ازدواج های اینترنتی معمولاً بر اساس ساده انگاری، خوش بینی و هیجانات جوانی صورت می گیرد. تبعات جدایی در ازدواج های اینترنتی برای طرفین شدید تر از جدایی های عادی است چون در بیشتر ازدواج های اینترنتی، از تجربه های والدین استفاده نمی شود و این موضوع باعث می شود زوجین علاوه بر اینکه فشارهای عاطفی ناشی از طلاق را تحمل می کنند باید جوابگوی فشارهای کلامی اطرافیان خود هم باشند.
هرچند ضرورت ازدواج به هنگام از جمله موضوعاتی است که تاکیدات قرآنی متعددی درباره آن وجود دارد اما در کنار این موضوع، احکام اسلامی همواره بر این ضرورت تاکید دارند که تشکیل خانواده باید با درایت و آگاهی صورت گیرد چرا که بی توجهی به این امر از قوام این نهاد که اساس جامعه را تشکیل می دهد می کاهد و زمینه ساز بروز مشکلات متعددی می شود.
بی اعتمادی، عمده ترین آسیب ازدواج اینترنتی
بی اعتمادی یکی از عمده ترین آسیب هایی است که زندگی زوجینی را که به واسطه آشنایی در فضای مجازی با یکدیگر ازدواج می کنند، تهدید می کند چراکه همواره این دغدغه با آنهاست که «آیا همسرشان با افراد دیگری هم چت می کند؟ » آشنایی در فضای چت روم ها، بعدها آثار عمیقی بر روابط زوج ها می گذارد چراکه آنها در مرحله نخست برای برقراری ارتباط با یکدیگر ناگزیرند در برخی موارد خود را بسیار ایده آل معرفی کنند. این نوع ارتباط زمانی می تواند به یک آشنایی سالم تبدیل شود که با بلوغ هیجانی هر دو فرد، نظارت موسسات ذی صلاح در این امر و مشاوره متخصصان فضای مجازی همراه شود.
اگر والدین از دریچه منع به این وسیله ارتباطی نگاه کنند قطعا فرزندانشان به شکل دیگری آسیب خواهند دید چراکه اینترنت واقعیت روز جامعه ماست و نمی توانیم این واقعیت را انکار کنیم اما این گفته به آن معنا نیست که فرزندمان را در برابر ابزارهای جدید تنها رها کنیم. بنابراین والدین مسئول، کسانی هستند که علاوه بر دلسوزی با بصیرت به این فناوری و خدمات آن نگاه کنند.
نگاه پسران به همسریابی اینترنتی از نوع «سرگرمی» است
نگاه پسران به مقوله همسریابی اینترنتی صرفا نوعی سرگرمی است. دختران بیشتر از شیوه همسریابی اینترنتی استفاده می کنند. در حالی که پسران بیشتر با نگرش سرگرمی وارد «چت روم» می شوند. شاید بتوان ادعا کرد که آشنایی در چت روم ها بتواند به کاهش سن ازدواج کمک کند اما نمی توان توقع داشت این الگو در جامعه ما نیز جوابگو باشد چون بیشتر تعاملات جوانان در فضای مجازی انتزاعی و دور از واقعیت است و همین موضوع زمینه ای برای افزایش مشکلات و آسیب های همسریابی اینترنتی در جامعه ماست. مشکل کنونی ما این است که پسران حاضر به قبول مسئولیت ازدواج نیستند و در نهایت این جامعه زنان هستند که از این شیوه ازدواج آسیب می بینند.
بهترین راهکار، فرهنگسازی است به این معنی که مسئولان فرهنگی جامعه با ارائه مشاوره به والدین و همچنین تولید برنامه های مختلف به آموزش خانواده ها و جوانان نسبت به نقاط قوت و ضعف استفاده از اینترنت و خدمات آن بپردازند.
ازدواج های موفق که ریشه در آشنایی اینترنتی دارد نیز توسط افرادی صورت گرفته است که از شخصیت های پخته ای برخوردار بوده اند به این معنی که به طور تصادفی با هم در اینترنت آشنا شده اند نه اینکه از این طریق با هم ازدواج کنند.
نمی توان گفت همه ازدواج هایی که از طریق اینترنت صورت گرفته، محکوم به جدایی است. آشنایی قبل از ازدواج، مهم ترین معیار تشکیل یک زندگی موفق است بنابراین صرفنظر از شیوه انتخاب همسر، جوانان باید مبنای خود برای آغاز زندگی مشترک را شناخت صحیح قرار دهند. فارغ از جنس متقاضیان، بیشترین افرادی که از طریق همسریابی اینترنتی مبادرت به آغاز آشنایی می کنند شامل گروه هایی هستند که محدودیت هایی دارند؛ این محدودیت ها ممکن است مربوط به مشکلات فردی، خانوادگی، ظاهری و فرهنگ حاکم بر محیط زندگی فرد باشد. در فضای مجازی تضمینی وجود ندارد که اطلاعات ارایه شده توسط کاربران تا چه حد صحت دارد زیرا چون در بسیاری از موارد افراد ایده آ ل های خود را به طرف مقابل منعکس می کنند. »
آشنایی خانواده ها با همسریابی اینترنتی، نیازمند زمان طولانی است البته درصورت فراگیری آن نیز فرهنگ حاکم بر جامعه ایران زمینه ای را فراهم می کند که خانواده ها از این شیوه استقبال نکنند و ترجیح دهند امر ازدواج را با شیوه سنتی آن پیگیری کنند. فضای مجازی مجال خوبی برای افرادی است که به دلایلی منزوی شده اند و قادر به برقراری ارتباط اجتماعی صحیحی نیستند. بسیاری از افراد در ارتباط چهره به چهره قادر به ارائه پرسش های خود نیستند از همین رو فضای مجازی در این زمینه نیز راهگشاست. البته این نقاط مثبت به دلیل بی برنامگی و نبود مدیریت به نقطه ضعف تبدیل شده است.
از آنجا که شناخت افراد در فضای مجازی نسبت به یکدیگر چهره به چهره نیست، بسیاری از کاربران درصدد فریب یکدیگر برمی آیند و به ارایه اطلاعات غیرواقعی می پردازند که این روند نه تنها به ازدواج منجر نمی شود بلکه تبدیل به موضوعی سرگرم کننده می شود که بی توجهی به آن آسیب های زیادی را به دنبال دارد.
ایجاد محدودیت در برخی سایت ها یکی از راهکارهای کاهش همسرگزینی به شیو ه اینترنتی است به این معنی که گزینه همسریابی در همه پایگاه های اینترنتی موجود نباشد و تنها برخی سایت های دینی و فرهنگی از این امکان برخوردار شوند. همچنین پرهیز از ارتباط مجازی طولانی مدت را نیز باید دیگر راهکار دانست به طوری که پس از آنکه کاربران اطلاعات مقدماتی را از یکدیگر کسب کردند، شرایط آشنایی چهره به چهره آنها تحت نظر خانواده فراهم شود تا رابطه مجازی محدود باشد.
آیا می دانید:
- در ایران از هر یکصد ازدواج ۲ مورد اینترنتی است و البته علت ۲۵ درصد طلاق ها همین نوع ازدواج ها و ازدواج های بعد از آشنایی های خیابانی است.
- در فضای مجازی، تضمینی برای ارائه اطلاعات صحیح وجود ندارد و شناخت اینترنتی از همسر آینده کافی نیست.
- ازدواج اینترنتی همیشه ترس و سؤالی را در دل زوجین باقی می گذارد و آن هم این است که: " آیا همسرم با دیگری هم برای ازدواج چت کرده است؟ "
- یکی از آسیب های ازدواج اینترنتی، پایین بودن درصد اعتماد زوجین به یکدیگر است. این موضوع در زندگی مشترک با توجه به علاقه زوجین به حضور در اتاق های چت و جست و جو در اینترنت عامل شک و تردید همسران نسبت به یکدیگر خواهد شد
- نگاه پسران به مقوله همسریابی اینترنتی صرفاً سرگرمی است.
- آشنایی قبل از ازدواج، معیار مهم زندگی مشترک است و اینترنت هم یکی از راه های آشنایی است ولی از راه اینترنت نمی توان زیربنای زندگی مشترک را بدون اما و اگر ساخت.
- بی توجهی به معیارهای اصلی زندگی مشترک در ارتباط های اینترنتی یک آسیب دیگر است.
- قول و قرارهای اینترنتی کوچکترین تضمینی ندارند.
- ازدواج و تعیین سرنوشت از پشت سیم ها معمولاً عاقبت خوشی ندارند.
- ازدواج های اینترنتی معمولاً بر اساس ساده انگاری، خوش بینی و هیجانات جوانی صورت می گیرد. تبعات جدایی در ازدواج های اینترنتی برای طرفین شدید تر از جدایی های عادی است چون در بیشتر ازدواج های اینترنتی، از تجربه های والدین استفاده نمی شود و این موضوع باعث می شود زوجین علاوه بر اینکه فشارهای عاطفی ناشی از طلاق را تحمل می کنند باید جوابگوی فشارهای کلامی اطرافیان خود هم باشند.
