لرستان خبر گزارش می دهد؛
سیاه مشق آرزوها؛ آشغال هایی که کودکی را حراج می کند
کودکان آشغال جمع کن، کیسه بزرگی که معمولاً از الیاف پلاستیک است را روی شانه هایشان می اندازند. برای آن ها فرق دارد که کسی آن ها را ببیند یا نه.
به گزارش لرستان خبر، به نقل از آسوبان، میانگین سنشان به 15 نمی‌رسد.گاری کوچکی دارند و هر کدام به نوبت گاری را هل می دهند. دست های سهیل آغشته به روغن سیاه است. دستش را که روی صورتش می برد؛ صورتش سیاه می شود. سهیل یکی از کودکان کاری است که در پس کوچه های شهر، آشغال جمع می کند.«اگر گاری مال خودم بود؛ نانم توی روغن بود.»
سهیل به همراه سه کودک دیگر از ساعت پنج و نیم صبح بیدار می شوند و خیابان ها را پرسه می زنند. کودکان آشغال جمع کن، کیسه بزرگی که معمولاً از الیاف پلاستیک است را روی شانه هایشان می اندازند. برای آن ها فرق دارد که کسی آن ها را ببیند یا نه.«ساعت 5 بیرون می آییم تا همکلاسی هایمان ما را نبینند. ما برای خودمان آبرو داریم.» برای محمد، آبرو مهم تر از پولی است که از فروش آشغال ها به دست می آورند.
سهیل و محمد و سه کودک دیگر لباس کهنه، بطری‌های نوشابه و ظرف‌های پلاستیکی را جدا می‌کنند و ظرف‌های فلزی را هم جدا. دست هایشان گاهی خم می شود و روی کودکی شان سایه می اندازد. ساعت 7 می شود؛ کودکان دست های سیاهشان را به پارک شهر می برند و چرکاب روی برگ های پاییز می ریزد.
این کودکان زباله‌های خشک را کیلویی 500 تومان می‌فروشند. با کیلویی 500 تومان برای خودشان توپ پلاستیکی می خرند و برای جمعه قرار یک مسابقه ی فوتبال می گذارند. برای سهیل و محمد، فوتبال تنها دنیایی است که آن ها را مرد حساب می کند. «ما دست هایمان سیاه است و توی مدرسه کتاب هایمان سیاه می شود. همکلاسی هایم می خندند و می گویند سهیل شلخته.»
قد سهیل از سطل آشغال‌ها کوتاه‌تر است؛ سطل هایی که باید آشغال ها را داخل آن بیندازند و با دست های سیاه شان آن را به قیمت کودکی شان بفروشند. کودکی ای که میان آشغال ها سیاه می شود و نه اسباب بازی دارد و نه هیچ یک از آرزوهای کوچک و دور.
سرانه تولید روزانه زباله در جهان 250 تا 300 گرم است. این عدد در ایران 600 گرم است. ایران با تولید حدود 700 گرم سرانه تولید زباله در ردیف کشورهای اول جهان است. میزان تولید زباله در جهان برای هر نفر حدود 300 تا 400گرم برآورد می‌شود و این یعنی میانگین تولید زباله در ایران 2 برابر نرخ جهانی است.
براساس آمارها، میزان تولید زباله در ایران 18میلیون تن در سال است که با توجه به جمعیت ایران، 3 برابر تولید زباله چین را تشکیل می‌دهد.
سهیل و کودکان همراهش زباله ها را جمع می کنند و کودکان کار شناخته می شوند. این در حالی است که آماری رسمی از کودکان کار منتشر نشده است. "فاطمه آلیا"، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در مورد اینکه چرا آمار رسمی در این زمینه گرفته نمی‌شود تا ابعاد و مختصات حقیقی پدیده ی کودک کار در کشور مشخص شود؛ گفت: پدیده‌ای به نام کودک کار به شکل رسمی و تایید شده در کشور ما وجود ندارد. به همین دلیل نیز آمارهای رسمی در این زمینه وجود ندارد.
.jpg)
این پدیده در کشور ما بسیار محدود و مقطعی است برای نمونه در برخی از روستا‌ها کودکان در تابستان که به مدرسه نمی‌روند به والدین خود درکشاورزی کمک می‌کنند که نمی‌توان از این مساله به عنوان کودک کار اسم برد.(خبرگزاری ایلنا/ 25/11/92)
تاکنون ده‌ها NGO در حوزه کودکان کار مانند جمعیت امام علی (ع)؛ جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان، جمعیت حمایت از حقوق کودکان؛ خانه کودک روزانه با صد‌ها تن از این کودکان سر و کار دارند؛ کودکانی که گاهی میان آشغال ها، زندگیشان را و آرزوهایشان را سیاه مشق می کنند.
انتهای پیام/
