محققان دریافتند:
تأثیر نوازش ملایم بر ایجاد حس مالکیت بدنی
نوازش ملایم و کند کودک می تواند توانایی مغز او را برای ساختن حس مالکیت بدنی را افزایش داده و این امر به نوبه خود، نقش مهمی را در ایجاد و حفظ حس سالم از خود ایفا می کند.
به گزارش افکارنیوز ، در این مطالعه که در دانشگاه هرتفوردشایر انگلستان انجام شد، ۵۲ فرد بزرگسال و سالم از تکنیک آزمایشگاهی معمولی به نام «توهم دست نوازش کننده» استفاده کردند که در آن مغزهای شرکت کنندگان این اعتقاد را پیدا می کرد که دست نوازش کننده مال خود آنهاست.
زمانی که آن ها به این دست نوازش کننده استراتژیک نگاه می کردند که در هماهنگی با دست خود آن ها نوارش می شد، فکر می کردند که دست جعلی به خود آن ها تعلق دارد.
این تکنیک ماهیت قابل تغییر درک مغز از بدن را نشان می دهد.
لمس کردن اثرگذار که شامل تحریک لامسه با سرعت کند پوست است (بین یک تا ۱۰ سانتی متر در ثانیه) ، پیش تر با احساسات خوشایند مرتبط شده بود و این که چنین اثری علائم اضطراب و دیگر علائم عاطفی را در گروه های خاصی از بزرگسالان و نوزادان کاهش می دهد.
تیم دانشگاه هرتفوردشایر به دنبال آزمایش این نکته بود که آیا «لمس اثرگذار» بر درک مغز از بدن و مالکیت بدنی تاثیر گذار است یا خیر.
تیم علمی از تکنیک دست لمس کننده برای واردکردن چهار نوع حس لامسه مختلف استفاده کرد.
این لمس ها شامل لمس موثر، کند و همزمان و غیرهمزمان و همچنین لمس خنثی سریع در الگوهای همزمان و غیرهمزمان بود.
همچنین از شرکت کنندگان خواسته شد پرسش نامه" تجسم" استانداردشده ای را برای اندازه گیری تجربه ذهنی شان در طول آزمایش تکمیل کنند.
نتایج حاصل، یافته های پیشین را تایید کرد که بر اساس آن ها، لمس آرام و ملایم خوشایندتر از لمس سریع است.
این مطالعه نشان داد که تحریک لامسه کند شرکت کنندگان را بیشتر به اعتقاد به این نکته وامی داشت که دست نوازش کننده به خود آن ها تعلق داشت، اما این موضوع در خصوص لمس سریع تر و خنثی صادق نبود.
درک لمس اثرگذار در مغز یکی از سیگنال هایی است که به انسان در نظارت بر فرایند homeostasis کمک می کند.
این مطالعه شواهد جدیدی را برای پشتیبانی از داده های موجود ارائه می دهد، مبنی بر این که سیگنال های interoceptive مانند لمس اثرگذار، نقش مهمی را در چگونگی یادگیری مغز برای ایجاد تصویر ذهنی و درک از بدن بازی می کند. این درک در نهایت به خلق حسی منسجم از خود می انجامد.
حساسیت کاهش یافته در خصوص آگاهی از سیگنال های interoceptive مانند لمس اثرگذار، با مشکلات تصویر از بدن، درد بدون توضیح و شرایط anorexia nervosa و bulimia مرتبط است.
گام بعدی تیم علمی آزمودن این موضوع است که آیا محروم شدن از سیگنال های اجتماعی مانند لمس اثرگذار از والدین در طول رشد اولیه می تواند به بروز ناهنجاری هایی در شکل گیری تصویر بدنی سالم و یک حس سالم از خود به ویژه در بیماران مبتلا به اختلالات غذاخوردن مانند anorexia nervos بینجامد.
شکوفاکردن هوشیاری و حس فرد از مالکیت بدنی خود می تواند نقش مهمی را توسعه درمان های آتی برای تعدادی از این شرایط ایفا کند.
جزئیات این مطالعه در Frontiers of Psychology منتشر شده است.
زمانی که آن ها به این دست نوازش کننده استراتژیک نگاه می کردند که در هماهنگی با دست خود آن ها نوارش می شد، فکر می کردند که دست جعلی به خود آن ها تعلق دارد.
این تکنیک ماهیت قابل تغییر درک مغز از بدن را نشان می دهد.
لمس کردن اثرگذار که شامل تحریک لامسه با سرعت کند پوست است (بین یک تا ۱۰ سانتی متر در ثانیه) ، پیش تر با احساسات خوشایند مرتبط شده بود و این که چنین اثری علائم اضطراب و دیگر علائم عاطفی را در گروه های خاصی از بزرگسالان و نوزادان کاهش می دهد.
تیم دانشگاه هرتفوردشایر به دنبال آزمایش این نکته بود که آیا «لمس اثرگذار» بر درک مغز از بدن و مالکیت بدنی تاثیر گذار است یا خیر.
تیم علمی از تکنیک دست لمس کننده برای واردکردن چهار نوع حس لامسه مختلف استفاده کرد.
این لمس ها شامل لمس موثر، کند و همزمان و غیرهمزمان و همچنین لمس خنثی سریع در الگوهای همزمان و غیرهمزمان بود.
همچنین از شرکت کنندگان خواسته شد پرسش نامه" تجسم" استانداردشده ای را برای اندازه گیری تجربه ذهنی شان در طول آزمایش تکمیل کنند.
نتایج حاصل، یافته های پیشین را تایید کرد که بر اساس آن ها، لمس آرام و ملایم خوشایندتر از لمس سریع است.
این مطالعه نشان داد که تحریک لامسه کند شرکت کنندگان را بیشتر به اعتقاد به این نکته وامی داشت که دست نوازش کننده به خود آن ها تعلق داشت، اما این موضوع در خصوص لمس سریع تر و خنثی صادق نبود.
درک لمس اثرگذار در مغز یکی از سیگنال هایی است که به انسان در نظارت بر فرایند homeostasis کمک می کند.
این مطالعه شواهد جدیدی را برای پشتیبانی از داده های موجود ارائه می دهد، مبنی بر این که سیگنال های interoceptive مانند لمس اثرگذار، نقش مهمی را در چگونگی یادگیری مغز برای ایجاد تصویر ذهنی و درک از بدن بازی می کند. این درک در نهایت به خلق حسی منسجم از خود می انجامد.
حساسیت کاهش یافته در خصوص آگاهی از سیگنال های interoceptive مانند لمس اثرگذار، با مشکلات تصویر از بدن، درد بدون توضیح و شرایط anorexia nervosa و bulimia مرتبط است.
گام بعدی تیم علمی آزمودن این موضوع است که آیا محروم شدن از سیگنال های اجتماعی مانند لمس اثرگذار از والدین در طول رشد اولیه می تواند به بروز ناهنجاری هایی در شکل گیری تصویر بدنی سالم و یک حس سالم از خود به ویژه در بیماران مبتلا به اختلالات غذاخوردن مانند anorexia nervos بینجامد.
شکوفاکردن هوشیاری و حس فرد از مالکیت بدنی خود می تواند نقش مهمی را توسعه درمان های آتی برای تعدادی از این شرایط ایفا کند.
جزئیات این مطالعه در Frontiers of Psychology منتشر شده است.
