فعال بودن در طول روز با سالمندی سالم ارتباط دارد

به گزارش رویترز پژوهشگران می گویند این بررسی که بر روی ۳۹۰۰ مرد و زن در سنین بالای ۶۰ در استکهلم انجام شد، شاهدی دیگر در تایید این نظر است که نشستن و فعال نبودن ممکن است سلامت را به خطر بیندازد.

الین اکبولم- باک از آزمایشگاه فیزیولوژی کار آستراند در دانشکده علوم ورزشی و بهداشتی سوئد در استکهلم، سرپرست این پژوهش، می گوید: " ۶۰ سال است که می دانسته ایم که فعالیت جسمی برای سلامت قلب مهم است. "

اما به گفته او تا همین اواخر پژوهش ها عمدتا بر ورزش متمرکز بود و توجهی به فعالیت پس زمینه ای که در حین زندگی روزانه انجام می دهیم، نداشت.

جدا از اینکه فردی به انجام ورزش های فعال و شدید بپردازد یا نه، چنین فعالیت هایی فقط بخش کوچکی از زمان روزانه را اشغال می کند. اما بقیه زمان روز را می توان بی حرکت نشست یا درگیر فعالیت های غیرورزشی مانند تعمیرات خانه، چمن زنی و باغبانی، سرویس ماشین، ماهیگیری یا شکار شد.

اکبولم- باک و همکارانش در" ژورنال پزشکی ورزشی بریتانیا" می نویسند برای افراد سالمندی که نسبت به جوان ترها کمتر تمایل دارند ورزش های شدید انجام دهند، صرف وقت بیشتر در انجام فعالیت های جسمی کم شدت می تواند مدت زمان نشستن بی حرکت را کاهش دهد.

در این بررسی که بیش از ۵۰۰۰ فرد در دهه ۶۰ زندگی در فاصله سال های ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۹ برای مشارکت در آن دعوت شدند با پاسخ دادن به پرسشنامه ای درباره سابقه سلامت، سبک زندگی و فعالیت های روزانه و نیز آزمایش ها و ارزیابی های پزشکی شروع می شد.

در آغاز این بررسی، افرادی که به طور روزانه از لحاظ جسمی فعال تر بودند، بدون توجه به میزان ورزش شان، دور کمر کوچکتر و میزان کلسترول طبیعی تر داشتند.

این افراد برای ۱۲.۵ سال بعدی مورد پیگیری قرار گرفتند. در طول این مدت حدود ۵۰۰ نفر از این افراد برای نخستین بار دچار حمله قلبی یا سکته مغزی شدند، و حدود ۴۰۰ نفر به علل گوناگون درگذشتند.

افرادی که میزان بالای فعالیت های جسمی غیرورزشی روزانه را گزارش کرده بودند نسبت به آنانی که کمترین میزان فعالیت جسمی را داشتند، با احتمال کمتری دچار مشکلات قلبی شده بودند و درگذشته بودند.

برای نمونه، در مقابل ۱۰۰ نفری با میزان کم فعالیت جسمی که دچار حمله قلبی یا سکته مغزی شده بودند، فقط ۷۳ فرد بسیار فعال دچار این عوارض شده بودند. همچنین به ازای هر ۱۰۰ فرد دارای کمترین فعالیت جسمی که درگذشته بودند، فقط ۷۰ نفر با بیشترین مزان فعالیت جسمی فوت کرده بودند.

تحقیقات پیشین، در جهت معکوس، نشان دهنده رابطه قوی میان نشستن بیش از حدو پیامدهای منجر به مرگ بوده اند. (ارتباط مستقیمی میان مدت زمان نشستن و انجام رفتارهای شامل فعالیت های جسمی غیرورزشی وجود دارد) .

هنگامی فرد در حالت نشسته قرار دارد، عضلات منقبض نمی شود و چریان خون کاهش می یابد و در نتیجه کارآیی بسیاری از فرآیندهای بدنی از جمله جذب قند از خون کاهش می یابد.

فعالیت های غیرورزشی احتمالا از این روند کاهنده مرتبط با نشستن جلوگیری می کنند.

در عین حال اکبولم- باک می گوید: " تشویق کردن افراد به انجام ورزش منظم همچنان اهمیت خود را دارد. ما مشاهده کردیم که افرادی که به طور منظم ورزش می کنند و زندگی روزانه فعالی از لحاظ جسمی هم دارند، با کمترین میزان خطر مواجهند. "

کارشناسان می گویند در شرایط ایدآل افراد باید آمیزه ای از همه میزان های فعالیت های جسمی را داشته باشند، اما جدا از آنکه فرد به طور منظم ورزش می کند یا نه، پیام جدید این است که در طول روز هر چه می توانید کمتر بنشینید و بیشتر حرکت کنید.