آسیب‌های اجتماعی در بافت‌های آسیب‌پذیر

وقتی امور اجتماعی یعنی موقعیت عینی و تفسیر ذهنی اجتماع انکار یا پرده پوشی می‌شود، خراش‌هایی بر پیکر جامعه وارد می‌آید و همان ها تاول هایی چرکین می‌شوند که برای رهایی از آن‌ها باید قربانی بی شماری داد. بیکاری، اعتیاد، طلاق، بزهکاری و... نمونه هایی از آسیب های اجتماعی جامعه ماست که رفع یا درمان آنها مرهمی خاص می‌طلبد. این آسیب‌ها در برخی مناطق و محله‌ها که تحت عنوان مناطق و آسیب پذیر از آن‌ها یاد می‌شود، نمود بیشتری دارد و نیازمند مراقبت‌های بیشتر است. مناطق آسیب‌پذیر همیشه در معرض مشکلات و چالش های اجتماعی هستند. در این بافت‌ها مهاجرانی سکونت دارند که به امید تحصیل و اشتغال روانه شهر یا مراکز استان شده اند. این جمعیت انبوه به دلیل ارزانی مسکن، روانه حاشیه‌های شهر می‌شوند و چهاردیواری‌هایی غیر استاندارد ایجاد می‌کنند. سطح معیشت و تحصیل ساکنان این مناطق به دلیل ساختار فرهنگی و اجتماعی و بنیۀ اقتصادی پایین‌ است و مشاغل کاذب رواج دارد. تراکم جمعیت و امکانات خدماتی و رفاهی نسبت به سایر نقاط شهر در این مناطق پایین است. مشکلات اقتصادی و نبود زیرساخت های فرهنگی زمینه‌ساز آسیب در این مناطق ناکارآمد است در نتیجه مشکلاتی روی می‌دهد که به سرعت تبدیل به بحران می‌شود. مشکلات در مناطق آسیب پذیر که اغلب همان حاشیه شهرها یا سکونتگاه‌های رسمی و شاید به اجبار رسمی شده هستند علاوه بر اینکه در بعد عمرانی، اقتصادی، رفاهی و آموزشی مشاهده می شود در حوزه فرهنگی و اجتماعی نیز نمود دارد. پدیده حاشیه‌نشینی از آسیب‌های اجتماعی است که در صورت بی‌توجهی و نبود برنامه‌ریزی مناسب پیامدهای نامطلوبی را به بار می‌آورد. در خرم آباد حاشیه نشینی معضلی جدی است. وجود مشکلات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی این مناطق موجب شده است ساکنان آن از بسیاری از زیرساخت‌ها محروم باشند. بنا بر آمار رسمی، حدود یک پنجم جمعیت شهر را ساکنان مناطق حاشیه‌نشین تشکیل می‌دهند و این آمار باید مورد توجه متولیان امر قرار بگیرد.11  منطقه حاشیه نشین در خرم آباد شناسایی شده که مساحت این مناطق 219 هکتار است. جمعیت مناطق حاشیه نشین خرم آباد بنابر سرشماری صورت گرفته 45 هزار نفر است. ساکنان این مناطق به دلیل برخوردار نبودن از زیرساخت‌های لازم، کمبود سرانه، شبکه شریانی نامناسب و ... در شرایط سختی زندگی می‌کنند. نکته دیگر قرار گرفتن بخش زیادی از مناطق حاشیه نشین در ورودی شهرهاست که نقش مهمی در تغییر ذهنیت مسافران و گردشگران دارد. ساکنان مناطق حاشیه نشین شغل پایداری ندارند و به طور معمول به شغل‌های کاذب و خلاف روی می‌آورند که موجب می‌شود این مناطق به کانون بزه‌های اجتماعی تبدیل شود. از سوی دیگر مناطق حاشیه نشین بنا بر چهارچوب و ضوابط شهری ساخته نشده‌اند و عوارض یا مالیات شامل آنها نمی‌شود. بنابراین شهرداری در ارائه خدمات به این نقاط محدودیت دارد.متولیان امر باید شرایط را برای بهسازی و نوسازی خانه‌های مناطق حاشیه‌نشین و ارتقای کیفیت زندگی ساکنان با ایجاد شغل پایدار فراهم کنند.
اردشیر دریکوندی

انتهای پیام/

منبع: همشهری