سفر 9 مسئول ملی در 48 ساعت!
سفر وزراء و مسوولین به لرستان و دردهای بی درمان
در خبر داشتیم که در ۴۸ ساعت گذشته ۹ وزیر، معاون وزیر و مدیر کشوری به لرستان سفر کرده‌اند.
همچنین شنیده می‌شود طی روزهای آینده چندی دیگر از مسئولان کشوری به لرستان سفر خواهند کرد. هدف این‌گونه سفرها مشخص است: بررسی معضلات و مشکلات مردم از نزدیک و دستور حل آن‌ها و خدمت‌رسانی به مردم
این‌گونه سفرها را باید به فال نیک گرفت و فرصت مناسبی است که مسئولین و مدیران با ارائه طرح‌ها و برنامه و درخواست‌های خود، از وزرا و معاونین آن‌ها دستور تصویب و رفع مشکلات این استان را بگیرند اما آنچه در این میان مهم می‌باشد خروجی این جلسات و به نتیجه رسیدن مصوبات آن‌ها می‌باشد.
بارها خبر سفر وزرا و مسئولان ملی به لرستان را شنیده‌ایم و در کنار این همه آمدن و رفتن‌ها، سؤال مردم بی‌پاسخ مانده است: نتیجه این همه سفر به لرستان چه بود؟
وزرا و مسئولان ملی به لرستان می‌آیند و یک راست به کشت و صنعت می‌روند، در جلساتی شرکت می‌کنند که جز سخنرانی‌های روتین اداری، کمتر دستاوردی برای مردم دیار محروم لرستان داشته است.
طی چند سال اخیر ده‌ها نفر از وزرا و مسئولان ملی به لرستان سفر کردند اما برخی صنایع همچون پارسیلون و چرم و پوست و … همچنان ورشکسته هستند، برخی صنایع‌ها به مرحله تعطیلی رسیده‌اند، کلنگ برخی پروژه‌ها همچو پالایشگاه پل‌دختر بعد از ۸ سال همچنان بر زمین مانده است و برخی پروژه‌ها و صنایع فعال در قرق نیروهای غیربومی قرار گرفته است.
به‌راستی هزینه سفر این تعداد مسئول ملی به لرستان چقدر بوده و صرف این هزینه‌ها چه سودی به حال لرستان داشته است؟
آیا مسئولان استانی به گوش وزرا و معاونین آن‌ها رسانده‌اند که جوانان و تحصیل‌کردگان این دیار آوارگی را برای لقمه‌ای روزی حلال انتخاب کرده‌اند؟ به گوش مسئولان رسانده‌اند جوانانی بودند که مادر، همسر و فرزندان خود را برای لقمه روزی حلال رها کرده و در بیشتر مواقع خبر مرگ آن‌ها مژدگانی مادران و همسران از بازگشت آن‌هاست و مادران در غم از دست دادن فرزند خود گیسوان بریده‌اند. چرا باید چنین باشد؟ تا کی ما باید شاهد مرگ جوانان و بی‌خانمانی آن‌ها در استان‌ها و شهرهای مختلف برای لقمه‌ای نان باشیم؟
جوانان نجیب لرستان برای کسب لقمه‌ای حلال آواره سرزمین‌های غربت شده‌اند و در مشاغل کارگری در تهران و دیگر استان‌های کشور مشغول بکار شده‌اند اما هرگز نخواهند بخشید کسانی که با آمار سازی های کذایی سعی دارند نشان دهند نرخ بیکاری در لرستان کاهش‌یافته و از نظر نرخ بیکاری به میانگین کشور رسیده است. امروزه بیکاری جوانان ما را افسرده و پژمرده کرده است. کدام کارخانه و صنایع در لرستان افتتاح شده است که نرخ بیکاری کاهش پیدا کرده است؟ مگر با مصاحبه تلویزیونی می‌شود نرخ بیکاری را کاهش داد؟
این چه نوع کاهش بیکاری است که در بین اقوام و دوستان و همچنین سایرینی که ما می‌شناسیم، هنوز کسی از جوانان بیکارشان دارای شغل نشده است؟ این‌گونه آمار سازی در حوزه اشتغال، برای مردم لرستان توجیح ندارد!
امروز مردم لرستان حق‌دارند از مسئولان بپرسند که برای رفع بیکاری و فقر مردم این استان چه کرده‌اند که نرخ بیکاری در این استان به میانگین کشوری رسیده است؟
سال گذشته لرستان به‌عنوان پایلوت اقتصاد مقاومتی انتخاب شد و هر هفته فرودگاه خرم‌آباد میزبان یکی از مسئولان کشوری بود تا از طرح‌ها و پروژه‌های در دست احداث بازدید به عمل آورند. در این سفرها پروژه‌هایی همچو راه، طرح‌های کشاورزی، سد و آب‌رسانی، گازرسانی، برق‌رسانی و … به بهره‌برداری رسید اما متأسفانه وعده‌هایی داده شد که مردم هنوز منتظر کلنگ زنی آن‌ها هستند، کلنگ‌هایی زده‌شده که هنوز منتظر قیچی و روبان افتتاحیه هستند و یا هنوز کلنگ آن‌ها بر زمین مانده است.
سال گذشته لرستان به عنوان پایلوت اقتصاد مقاومتی انتخاب شد و امسال لرستان به عنوان پایلوت کارآفرینی اما به‌راستی چه خیری از پایلوت اقتصاد مقاومتی شدن، نصیب لرستان شده است؟ انتخاب لرستان به عنوان پایلوت اقتصاد مقاومتی و کارآفرینی کدام گره از مشکلات مردم این استان را باز نموده است؟
کدام مشکل این دیار رفع شده است؟ چه مقدار اشتغال در استان ایجاد شده است و چند نفر مشغول بکار شده‌اند؟ پایلوت اقتصاد مقاومتی شدن از کوچ چند نفر از نخبگان این دیار جلوگیری کرده است؟ مردم باید فرق پایلوت بودن و پایلوت نبودن استان ما را در بحث اقتصاد مقاومتی لمس کنند. استان ما به عنوان پایلوت اقتصاد مقاومتی انتخاب شده است و در این مدت برنامه‌های زیادی مطرح کرده‌اند اما باید این برنامه‌ها عملی بشود. در برخی شهرها همچون،دلفان، پل‌دختر اقتصاد مقاومتی فقط اسمش نصیب شهرستان شده و عملاً کار خاصی انجام نگرفته است.
خبر: مجتبی پسند – پایگاه خبری یافته
