طرح رانای دونیرو کلید خورد
قطعات مربوط به رانای دونیرو – هیبرید – در مرکز تحقیقات موتور ایران خودرو طراحی و ساخته شده و در حال نصب بر روی خودرو است.
به گزارش ایکو پرس طرح رانای دونیرو که در قالب" طرح ملی خودروی دو نیرو" با حمایت سازمان گسترش و معاونت فناوری ریاست جمهوری در مرکز تحقیقات موتور ایران خودرو اجرا می شود، می تواند راه حل مناسبی برای رفع معضل آلودگی هوا در شهرهای بزرگ باشد که البته اجرایی شدن آن منوط به اختصاص یارانه خرید خودرو است.
قوای محرکه دونیروی کامل (full Hybrid) شامل دونوع شارژی و غیرشارژی است که تنها سیستم شارژی قابلیت پیمایش خالص برقی به مدت طولانی را دارد که در این حالت موتور احتراقی خاموش است ؛ زیرا باتری قبلا از طریق اتصال به جایگاه برق شارژ شده است.
آزمون های میدانی این خودرو که برای استفاده درون شهری و رسیدن به آلودگی صفر عرضه می شود، تابستان سال آینده در داخل تهران انجام می شود.
رانای دونیرو از نوع" سری قابل شارژ" است و باتری آن با اتصال به پریز برق در ایستگاه های مخصوص شارژ که در دنیا رایج است و در ایران هم باید ایجاد شود، شارژ می شود. خودروی دو نیروی سری، پیش تر توسط بعضی خودروسازان بزرگ دنیا از جمله شرکت جی. ام (مدل ولت) به تولید انبوه رسیده است.
این خودرو یک موتور احتراقی هم دارد، اما عملا موتور برقی به چرخ های آن وصل می شود و کار موتور احتراقی، صرفا شارژ باتری در زمان عدم دسترسی به ایستگاه شارژ است.
موتور احتراقی به کار رفته در این خودرو، یک موتور کوچک است که در انواع سه سیلندر و چهار سیلندر وجود دارد. از آن جاکه حتی کوچک ترین موتور ایران خودرو یعنی تی. یو. ۳. برای این منظور بزرگ بوده به همین دلیل موتور دیگری برای رانای دونیرو انتخاب شده که در ایران تولید می شود.
دراین خودرو موتور احتراقی در درون شهر به ندرت روشن می شود و رانای دونیرو می تواند فقط با استفاده از برق، ۷۰ تا ۸۰ کیلومتر پیمایش داشته باشد که نقش مهمی در کاهش آلودگی هوای شهر دارد.
حداکثر سرعت رانای دونیرو ۱۲۰ کیلومتر در ساعت است که با هدف جلوگیری از هدر رفتن برق در سرعت های بالا، حداکثر سرعت به این میزان محدود شده و این خودرو را به نمونه مطلوبی برای ترافیک شهری تبدیل کرده است. بنابراین تاکسی های درون شهری نخستین گزینه برای رانای دونیرو است.
با هر بار شارژ کامل باتری، آلایندگی این خودرو در یک پیمایش ۷۰ تا ۸۰ کیلومتری، صفر است. بنابراین در صورت جایگزینی ناوگان تاکسی رانی با این خودرو، با یک بار شارژ مجدد باتری در میانه روز (به مدت دو تا سه ساعت در ایستگاه شارژ) ، هر تاکسی می تواند ۱۵۰ تا ۱۶۰ کیلومتر در روز بدون استفاده از سوخت فسیلی پیمایش داشته باشد.
با این وصف به نظر می رسد بهره گیری از این نوع فناوری همزمان با از رده خارج کردن خودروهای فرسوده مهم ترین راه های کاهش آلایندگی هوای شهرهای بزرگ باشد.
به دلیل الزام این طرح، فرمان رانا نیز که به صورت هیدرولیک بود، برقی شده که در جای خود یک حرکت جدید است و با استفاده از این فناوری در سایر خودروها نیز می توان مصرف سوخت را کاهش داد.
قوای محرکه دونیروی کامل (full Hybrid) شامل دونوع شارژی و غیرشارژی است که تنها سیستم شارژی قابلیت پیمایش خالص برقی به مدت طولانی را دارد که در این حالت موتور احتراقی خاموش است ؛ زیرا باتری قبلا از طریق اتصال به جایگاه برق شارژ شده است.
آزمون های میدانی این خودرو که برای استفاده درون شهری و رسیدن به آلودگی صفر عرضه می شود، تابستان سال آینده در داخل تهران انجام می شود.
رانای دونیرو از نوع" سری قابل شارژ" است و باتری آن با اتصال به پریز برق در ایستگاه های مخصوص شارژ که در دنیا رایج است و در ایران هم باید ایجاد شود، شارژ می شود. خودروی دو نیروی سری، پیش تر توسط بعضی خودروسازان بزرگ دنیا از جمله شرکت جی. ام (مدل ولت) به تولید انبوه رسیده است.
این خودرو یک موتور احتراقی هم دارد، اما عملا موتور برقی به چرخ های آن وصل می شود و کار موتور احتراقی، صرفا شارژ باتری در زمان عدم دسترسی به ایستگاه شارژ است.
موتور احتراقی به کار رفته در این خودرو، یک موتور کوچک است که در انواع سه سیلندر و چهار سیلندر وجود دارد. از آن جاکه حتی کوچک ترین موتور ایران خودرو یعنی تی. یو. ۳. برای این منظور بزرگ بوده به همین دلیل موتور دیگری برای رانای دونیرو انتخاب شده که در ایران تولید می شود.
دراین خودرو موتور احتراقی در درون شهر به ندرت روشن می شود و رانای دونیرو می تواند فقط با استفاده از برق، ۷۰ تا ۸۰ کیلومتر پیمایش داشته باشد که نقش مهمی در کاهش آلودگی هوای شهر دارد.
حداکثر سرعت رانای دونیرو ۱۲۰ کیلومتر در ساعت است که با هدف جلوگیری از هدر رفتن برق در سرعت های بالا، حداکثر سرعت به این میزان محدود شده و این خودرو را به نمونه مطلوبی برای ترافیک شهری تبدیل کرده است. بنابراین تاکسی های درون شهری نخستین گزینه برای رانای دونیرو است.
با هر بار شارژ کامل باتری، آلایندگی این خودرو در یک پیمایش ۷۰ تا ۸۰ کیلومتری، صفر است. بنابراین در صورت جایگزینی ناوگان تاکسی رانی با این خودرو، با یک بار شارژ مجدد باتری در میانه روز (به مدت دو تا سه ساعت در ایستگاه شارژ) ، هر تاکسی می تواند ۱۵۰ تا ۱۶۰ کیلومتر در روز بدون استفاده از سوخت فسیلی پیمایش داشته باشد.
با این وصف به نظر می رسد بهره گیری از این نوع فناوری همزمان با از رده خارج کردن خودروهای فرسوده مهم ترین راه های کاهش آلایندگی هوای شهرهای بزرگ باشد.
به دلیل الزام این طرح، فرمان رانا نیز که به صورت هیدرولیک بود، برقی شده که در جای خود یک حرکت جدید است و با استفاده از این فناوری در سایر خودروها نیز می توان مصرف سوخت را کاهش داد.
