شهید بهشتی، روحانی دوراندیشی که دین، سیاست و جهان مدرن را خوب می شناخت.

هفته نامه « چلچراغ» در گفت وگویی با حسن روحانی که هفته گذشته منتشر کرد، نظر رئیس جمهور منتخب را درباره برخی چهره های تاریخی و فرهنگی جویا شد و از او خواست با یک کلمه احساسش را دربارۀ آن ها بگوید.

بخش های دیگری از این گفت وگو که از دکتر روحانی درباره سرود « ای ایران» و دکتر بهشتی پرسیده شده است نیز در ادامه می آید:



امام خمینی (ره) :
میراث او یعنی جمهوریت و اسلامیت را باید به یک اندازه پاس داشت.



آیت الله طالقانی: کاش همگان به اندازه او اهل تساهل و مدارا بودند.



مهندس بازرگان: مسلمان متخصص که همواره در مسیر اعتدال بود.



شهید چمران: کسی که معتقد بود تقوی مهم تر از تخصص است، اما آن کس که تخصص نداشته باشد و کاری را بپذیرید، بی تقواست.



شهید مطهری:
کاش امروز بود تا از آزادی اندیشه منتقد و مخالف دفاع می کرد.



شهید همت: سرمایه ای برای ملت ایران که متعلق به هیچ جناحی نیست.



دکتر شریعتی: او از امام حسین (ع) آموخته بود که آزادگی مقدمه دین داری است.



دکتر بهشتی: روحانی دوراندیشی که دین، سیاست و جهان مدرن را خوب می شناخت.



اصغر فرهادی: سینماگر جامعه شناس، که نامش در تاریخ مشاهیر ایران می ماند.



علی کریمی: طغیان تکنیک که رفتارهای اخلاقی اش هم به یادگار می ماند.



سهراب سپهری: او قطاری می دید که سیاست می برد و چه خالی می رفت.



امیرکبیر: اسطوره سیاست ورزی در چارچوب منافع و دنبال کردن اقتدار ملی است.



علی حاتمی: دیالوگ های فیلم « حاجی واشنگتن» او بازنمایی برهه هایی از سیاست داخلی و خارجی ماست.



تخت جمشید: ذخیره ای ماندگار برای افتخار کردن و فرصتی برای توسعه توریسم و رساندن پیام عظمت ما به دنیاست.



دماوند: این غول سفید پای در بند، نشان آن است که در پس هر فراز و فرودی، می توانیم به قله های بلند نظر داشته باشیم.



مشهد: جایگاه تجلی کردن عمق احساس مذهبی و روحیات معنوی ایرانیان است.



دریاچه ارومیه: نگین آبی آذربایجان که با بی تدبیری، از فرصت به تهدید تبدیل شده و باید نجاتش داد.



خلیج فارس: یکی از بزرگترین فرصت های استراتژیک ایران و شناسنامه حضور تاریخی ما در جهان است.



حافظ: عارف است، اما این شعر که « آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است/ با دوستان مروت با دشمنان مدارا» می تواند سرلوحه سیاست ورزی باشد.



فردوسی:
هویت ایرانی را زنده نگه داشت.



سرود « ای ایران» :
مدتی است می بینیم و از دوستان هم شنیده ام که در مراسم مختلف، حتی مراسم عروسی، سرود « ای ایران» خوانده می شود. حس من موقع شنیدن کلمه ایران، مانند حس همان آدم هایی است که در یک حرکت جمعی هماهنگ نشده، خواندن و شنیدن سرود « ای ایران» را دوست دارند. حس غریبی است، مثل اینکه یک باره چند میلیون ایرانی به فکر مظلومیت وطن افتاده اند و از آنچه بر سرش می آید ناراضی اند. گویی غرور و افتخار را طلب می کنند. نمادهای غرور ملی و فرهنگ ایرانی را باید از دست تخریب ها دور داشت. اگر این ها بناهای معماری هستند، باید حفظ کرد. اگر دانش و ادبیات است، باید آموخت و گسترش داد؛ و باید به یاد داشت که سرمایه غرور و فرهنگ یک ملت اگر به شیوه درست استفاده شود، هر قدر بیشتر استفاده شود، زاینده تر و اثربخش تر می شود.
در کانال تلگرام لرستان خبر عضو شوید

نظرات