کد خبر:
24659
نظر روحانی درباره بهشتی، طالقانی و…
شهید بهشتی، روحانی دوراندیشی که دین، سیاست و جهان مدرن را خوب می شناخت.
هفته نامه « چلچراغ» در گفت وگویی با حسن روحانی که هفته گذشته منتشر کرد، نظر رئیس جمهور منتخب را درباره برخی چهره های تاریخی و فرهنگی جویا شد و از او خواست با یک کلمه احساسش را دربارۀ آن ها بگوید.
بخش های دیگری از این گفت وگو که از دکتر روحانی درباره سرود « ای ایران» و دکتر بهشتی پرسیده شده است نیز در ادامه می آید:
امام خمینی (ره) : میراث او یعنی جمهوریت و اسلامیت را باید به یک اندازه پاس داشت.
آیت الله طالقانی: کاش همگان به اندازه او اهل تساهل و مدارا بودند.
مهندس بازرگان: مسلمان متخصص که همواره در مسیر اعتدال بود.
شهید چمران: کسی که معتقد بود تقوی مهم تر از تخصص است، اما آن کس که تخصص نداشته باشد و کاری را بپذیرید، بی تقواست.
شهید مطهری: کاش امروز بود تا از آزادی اندیشه منتقد و مخالف دفاع می کرد.
شهید همت: سرمایه ای برای ملت ایران که متعلق به هیچ جناحی نیست.
دکتر شریعتی: او از امام حسین (ع) آموخته بود که آزادگی مقدمه دین داری است.
دکتر بهشتی: روحانی دوراندیشی که دین، سیاست و جهان مدرن را خوب می شناخت.
اصغر فرهادی: سینماگر جامعه شناس، که نامش در تاریخ مشاهیر ایران می ماند.
علی کریمی: طغیان تکنیک که رفتارهای اخلاقی اش هم به یادگار می ماند.
سهراب سپهری: او قطاری می دید که سیاست می برد و چه خالی می رفت.
امیرکبیر: اسطوره سیاست ورزی در چارچوب منافع و دنبال کردن اقتدار ملی است.
علی حاتمی: دیالوگ های فیلم « حاجی واشنگتن» او بازنمایی برهه هایی از سیاست داخلی و خارجی ماست.
تخت جمشید: ذخیره ای ماندگار برای افتخار کردن و فرصتی برای توسعه توریسم و رساندن پیام عظمت ما به دنیاست.
دماوند: این غول سفید پای در بند، نشان آن است که در پس هر فراز و فرودی، می توانیم به قله های بلند نظر داشته باشیم.
مشهد: جایگاه تجلی کردن عمق احساس مذهبی و روحیات معنوی ایرانیان است.
دریاچه ارومیه: نگین آبی آذربایجان که با بی تدبیری، از فرصت به تهدید تبدیل شده و باید نجاتش داد.
خلیج فارس: یکی از بزرگترین فرصت های استراتژیک ایران و شناسنامه حضور تاریخی ما در جهان است.
حافظ: عارف است، اما این شعر که « آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است/ با دوستان مروت با دشمنان مدارا» می تواند سرلوحه سیاست ورزی باشد.
فردوسی: هویت ایرانی را زنده نگه داشت.
سرود « ای ایران» : مدتی است می بینیم و از دوستان هم شنیده ام که در مراسم مختلف، حتی مراسم عروسی، سرود « ای ایران» خوانده می شود. حس من موقع شنیدن کلمه ایران، مانند حس همان آدم هایی است که در یک حرکت جمعی هماهنگ نشده، خواندن و شنیدن سرود « ای ایران» را دوست دارند. حس غریبی است، مثل اینکه یک باره چند میلیون ایرانی به فکر مظلومیت وطن افتاده اند و از آنچه بر سرش می آید ناراضی اند. گویی غرور و افتخار را طلب می کنند. نمادهای غرور ملی و فرهنگ ایرانی را باید از دست تخریب ها دور داشت. اگر این ها بناهای معماری هستند، باید حفظ کرد. اگر دانش و ادبیات است، باید آموخت و گسترش داد؛ و باید به یاد داشت که سرمایه غرور و فرهنگ یک ملت اگر به شیوه درست استفاده شود، هر قدر بیشتر استفاده شود، زاینده تر و اثربخش تر می شود.
بخش های دیگری از این گفت وگو که از دکتر روحانی درباره سرود « ای ایران» و دکتر بهشتی پرسیده شده است نیز در ادامه می آید:
امام خمینی (ره) : میراث او یعنی جمهوریت و اسلامیت را باید به یک اندازه پاس داشت.
آیت الله طالقانی: کاش همگان به اندازه او اهل تساهل و مدارا بودند.
مهندس بازرگان: مسلمان متخصص که همواره در مسیر اعتدال بود.
شهید چمران: کسی که معتقد بود تقوی مهم تر از تخصص است، اما آن کس که تخصص نداشته باشد و کاری را بپذیرید، بی تقواست.
شهید مطهری: کاش امروز بود تا از آزادی اندیشه منتقد و مخالف دفاع می کرد.
شهید همت: سرمایه ای برای ملت ایران که متعلق به هیچ جناحی نیست.
دکتر شریعتی: او از امام حسین (ع) آموخته بود که آزادگی مقدمه دین داری است.
دکتر بهشتی: روحانی دوراندیشی که دین، سیاست و جهان مدرن را خوب می شناخت.
اصغر فرهادی: سینماگر جامعه شناس، که نامش در تاریخ مشاهیر ایران می ماند.
علی کریمی: طغیان تکنیک که رفتارهای اخلاقی اش هم به یادگار می ماند.
سهراب سپهری: او قطاری می دید که سیاست می برد و چه خالی می رفت.
امیرکبیر: اسطوره سیاست ورزی در چارچوب منافع و دنبال کردن اقتدار ملی است.
علی حاتمی: دیالوگ های فیلم « حاجی واشنگتن» او بازنمایی برهه هایی از سیاست داخلی و خارجی ماست.
تخت جمشید: ذخیره ای ماندگار برای افتخار کردن و فرصتی برای توسعه توریسم و رساندن پیام عظمت ما به دنیاست.
دماوند: این غول سفید پای در بند، نشان آن است که در پس هر فراز و فرودی، می توانیم به قله های بلند نظر داشته باشیم.
مشهد: جایگاه تجلی کردن عمق احساس مذهبی و روحیات معنوی ایرانیان است.
دریاچه ارومیه: نگین آبی آذربایجان که با بی تدبیری، از فرصت به تهدید تبدیل شده و باید نجاتش داد.
خلیج فارس: یکی از بزرگترین فرصت های استراتژیک ایران و شناسنامه حضور تاریخی ما در جهان است.
حافظ: عارف است، اما این شعر که « آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است/ با دوستان مروت با دشمنان مدارا» می تواند سرلوحه سیاست ورزی باشد.
فردوسی: هویت ایرانی را زنده نگه داشت.
سرود « ای ایران» : مدتی است می بینیم و از دوستان هم شنیده ام که در مراسم مختلف، حتی مراسم عروسی، سرود « ای ایران» خوانده می شود. حس من موقع شنیدن کلمه ایران، مانند حس همان آدم هایی است که در یک حرکت جمعی هماهنگ نشده، خواندن و شنیدن سرود « ای ایران» را دوست دارند. حس غریبی است، مثل اینکه یک باره چند میلیون ایرانی به فکر مظلومیت وطن افتاده اند و از آنچه بر سرش می آید ناراضی اند. گویی غرور و افتخار را طلب می کنند. نمادهای غرور ملی و فرهنگ ایرانی را باید از دست تخریب ها دور داشت. اگر این ها بناهای معماری هستند، باید حفظ کرد. اگر دانش و ادبیات است، باید آموخت و گسترش داد؛ و باید به یاد داشت که سرمایه غرور و فرهنگ یک ملت اگر به شیوه درست استفاده شود، هر قدر بیشتر استفاده شود، زاینده تر و اثربخش تر می شود.