خون احمدی نژاد در رگهای اصلاح طلبان!
لجبازی، اتهام زنی، عدم تحمل نظر مخالف، لجاجتهای کودکانه و. . اینها کلید واژه های آشنایی است که چند سال گذشته مورد مذمت همه علی الخصوص جریان اصلاح طلب قرار گرفت
سرانجام پس از ۸ سال انتظار اصلاح طلبان تقریباً موفق شدند در یکی دو انتخابات رای لازم را برای حضور در قدرت بدست بیاورند البته تقریباً، زیرا چنانکه می دانیم دولت روحانی را از هیچ زاویه ای نمی توان دولت اصلاح طلبان دانست هرچند از اصولگرایان به رییس جمهور نزدیک تر باشد و در شوراهای شهر نیز در بهترین حالت ممکن می توان گفت قدرت را با رقبای اصولگرا و مستقل خود شریک شده اند.
اصلاح طلبان از زمان ورود به عرصه قدرت برخلاف انتظار عمومی به جای آنکه از عاقبت برخی تند روی ها و تک روی های دولت احمدی نژاد درس عبرت بگیرند، سرمست از چند پیروزی بدست آمده اینک خود را یکه تاز میدان دانشته و خود اسیر اقداماتی شدند که زمانی آن را نکوهش می کردند.
مورد الهه راستگو و رایی که برخلاف نظرشان به قالیباف داد نمونه بارزی از رواج اقتدار گرایی و سهم خواهی مطلق در میان این گروه سیاسی است، در عین حال اخبار رسیده از درون دولت روحانی هم حاکی از این است که اصلاح طلبان نفوذ کرده به دولت به محض ورود به قلع و قمع مدیران سابق پرداخته هیچ سلیقه ای در مخالفت با خود را تحمل نکرده اند.
اینک با شروع به کار شوراهای شهر و روستا انتظار می رود رویه های سیاسی و رقابتی جای خود را به رویکردهای فن سالارانه و تخصص گرایانه بدهد چرا که در شرایط خطیر کنونی هر نوع سهم خواهی از قدرت و اختلافات داخلی می تواند به سرعت به دلسردی مردم تبدیل شود و آنان را از مسئولان ناامید کند.
انتخاب اعضای کمیسیون های شوراهای شهر و روستا یکی از انتخابات حساسی است که به هیچ عنوان نمی توان سلیقه های شخصی را در آن دخیل کرد چرا که ضرر تصمیم و انتخاب اشتباه در مرحله نخست گریبان شهروندان را خواهد گرفت و آنان را از روند انتخابات در ایران مایوس خواهد کرد.
اصولگرایان از ابتدا برای انتخاب رییس شورا و نیز شهردار تهران بر اتخاذ رویکرد غیر سیاسی تاکید کردند اما اصلاح طلبان با انتخاب محسن هاشمی نشان دادند تنها به دنبال نیل به اهداف خود به شورا آمده و حاضر نیستند رویه غیر سیاسی را بپذیرند.
رویه ای که در ۴ سال دوم دولت احمدی نژاد نیز از وی بروز کرد و باعث ضرر و زیان فراوان مردم شد. اما نکته جالب توجه اینجاست که اصلاح طلبان که در آن زمان به شدت منتقد همین سیاستهای احمدی نژاد بودند، حال باید منتظر ماند و دید اصلاح طلبان پس از ۸ سال دوری از قدرت از عاقبت احمدی نژاد درس عبرت گرفته اند و یا همچنان اصرار دارند آزموده را بیازمایند و سرنوشت شورای شهر چهارم را نیز به اسلاف نخستین و دومینش دچار کنند.
اصلاح طلبان از زمان ورود به عرصه قدرت برخلاف انتظار عمومی به جای آنکه از عاقبت برخی تند روی ها و تک روی های دولت احمدی نژاد درس عبرت بگیرند، سرمست از چند پیروزی بدست آمده اینک خود را یکه تاز میدان دانشته و خود اسیر اقداماتی شدند که زمانی آن را نکوهش می کردند.
مورد الهه راستگو و رایی که برخلاف نظرشان به قالیباف داد نمونه بارزی از رواج اقتدار گرایی و سهم خواهی مطلق در میان این گروه سیاسی است، در عین حال اخبار رسیده از درون دولت روحانی هم حاکی از این است که اصلاح طلبان نفوذ کرده به دولت به محض ورود به قلع و قمع مدیران سابق پرداخته هیچ سلیقه ای در مخالفت با خود را تحمل نکرده اند.
اینک با شروع به کار شوراهای شهر و روستا انتظار می رود رویه های سیاسی و رقابتی جای خود را به رویکردهای فن سالارانه و تخصص گرایانه بدهد چرا که در شرایط خطیر کنونی هر نوع سهم خواهی از قدرت و اختلافات داخلی می تواند به سرعت به دلسردی مردم تبدیل شود و آنان را از مسئولان ناامید کند.
انتخاب اعضای کمیسیون های شوراهای شهر و روستا یکی از انتخابات حساسی است که به هیچ عنوان نمی توان سلیقه های شخصی را در آن دخیل کرد چرا که ضرر تصمیم و انتخاب اشتباه در مرحله نخست گریبان شهروندان را خواهد گرفت و آنان را از روند انتخابات در ایران مایوس خواهد کرد.
اصولگرایان از ابتدا برای انتخاب رییس شورا و نیز شهردار تهران بر اتخاذ رویکرد غیر سیاسی تاکید کردند اما اصلاح طلبان با انتخاب محسن هاشمی نشان دادند تنها به دنبال نیل به اهداف خود به شورا آمده و حاضر نیستند رویه غیر سیاسی را بپذیرند.
رویه ای که در ۴ سال دوم دولت احمدی نژاد نیز از وی بروز کرد و باعث ضرر و زیان فراوان مردم شد. اما نکته جالب توجه اینجاست که اصلاح طلبان که در آن زمان به شدت منتقد همین سیاستهای احمدی نژاد بودند، حال باید منتظر ماند و دید اصلاح طلبان پس از ۸ سال دوری از قدرت از عاقبت احمدی نژاد درس عبرت گرفته اند و یا همچنان اصرار دارند آزموده را بیازمایند و سرنوشت شورای شهر چهارم را نیز به اسلاف نخستین و دومینش دچار کنند.
