ایرانی ها دشمنی عمیق ما را فراموش نخواهند کرد

به گزارش افکارنیوز ، رایان کراکر سفیر سابق آمریکا در عراق و افغانستان در نیویورک تایمز نوشت: ماه گذشته زمانی که باراک اوباما و حسن روحانی برای نخستین بار با یکدیگر مکالمه تلفنی انجام دادند، سطح انتظارها از روابط دوجانبه بالا رفت. آنهایی که به راه حل دیپلماتیک برای بن بست هسته ای امیدوار بودند، از اینکه یک معامله بزرگ در پیش است به هیجان آمدند.

هر چند ناظران بین المللی امیدوار بودند که در ملاقات مقامات تهران و واشنگتن، یک توافق نسبی رقم بخورد، اما این اتفاق نیفتاد و نمایندگان ایران و آمریکا در حاشیه اجلاس ژنو بدون اینکه توافقی را امضاء کنند با یکدیگر دیدار کردند. برای اواخر هفته جاری نیز یک نشست هسته ای دیگر در ژنو برنامه ریزی شده است.

وی می افزاید: «به رغم سه دهه روابط خصمانه، شاید اغلب آمریکایی ها از این نکته آگاه نباشند که مذاکرات در گذشته با ایران موفق بوده و می تواند بار دیگر نیز موفق شود. بلافاصله پس از حادثه تروریستی ۱۱ سپتامبر - زمانی که من در وزارت خارجه حضور داشتم - من با دیپلمات های ایرانی در مورد گام های آتی در افغانستان مذاکره کردم. در آن زمان ما دشمن مشترکی به نام القاعده و طالبان داشتیم و دو دولت می خواستند شانس خود را در همکاری با یکدیگر امتحان کنند. دیپلمات های ایرانی رویکرد سازنده، پراگماتیک و متمرکزی در این مورد داشتند و یک نقشه ارزشمند در اختیار ما قرار دادند که نشان می داد طالبان دستور اقدام علیه آمریکا را پیش از آغاز عملیات نظامی ایالات متحده صادر کرده است. آنها همچنین از حامیان اقدام در افغانستان بودند.

ما در ماه های پایانی سال ۲۰۰۱، در مکان های مختلفی با یکدیگر دیدار کردیم و یک توافقنامه ایرانی - آمریکایی در کنفرانس بن که با دستور کار افغانستان برگزار شده بود، بین ما شکل گرفت» .

کراکر در عین حال نوشت: زمانی که برای بازگشایی سفارت آمریکا در افغانستان به کابل رفتم، به گفت وگو با ایرانیان ادامه دادم. ما توافقنامه های متعددی در زمینه های امنیتی و بازسازی عراق امضا کردیم همین طور پیش می رفتیم تا اینکه جورج بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا نطق مشهور خود را در مورد محور شرارت در اوایل سال ۲۰۰۲، ایراد کرد. حکومت ایران با وجود همکاری با آمریکا در حل مساله افغانستان، در این فهرست قرار گرفته بود، و ایالات متحده نشان داد به طور عمیقی با ایران دشمنی دارد.

همکاری های واقعی ایران و آمریکا پس از اظهارات بوش متوقف شد. در آن زمان ما و ایرانیان در حال مذاکره برای انتقال گلبدین حکمتیار، از بازداشت خانگی در ایران به افغانستان بودیم. اما با توجه به اقدام بوش، ایرانیان به جای انتقال محرمانه وی به افغانستان، حملاتی علیه ائتلاف حمله به افغانستان انجام دادند.

من یک دور مذاکره دیگر نیز با ایرانیان داشتم. سال ۲۰۰۷، زمانی که سفیر آمریکا در عراق بودم با دیپلمات های ایرانی پای میز مذاکره نشستم تا آنها را به قطع حمایت ها از گروه هایی مانند ارتش مهدی، تحت رهبری مقتدی صدر، متقاعد کنم. اما برخلاف مذاکرات افغانستان، این گفت وگو ها که با پوشش وسیع رسانه ها همراه بود، راه به جایی نبرد.

دیپلمات آمریکایی می نویسد: جمهوری اسلامی ایران، به طور روشن دشمن آمریکا به شمار می رود اما در عین حال یک بازیگر مهم محسوب می شود و مانند تمامی حکومت ها می تواند زمانی که پای منافعش در میان باشد، پراگماتیک و منعطف باشد. در صورتی که دولت اوباما از درس مذاکرات سال ۲۰۰۱ با ایران استفاده کند، می تواند بار دیگر یک موفقیت را در مذاکره با ایران به ثبت برساند.

کراکر معتقد است: آمریکایی ها باید برای مذاکره درخصوص موضوعاتی فراتر از پرونده هسته ای آمادگی داشته باشند. من ماه گذشته این موضوع را به مقامات ایرانی نیز یادآوری کردم. من در جریان ملاقات با مقامات ایرانی در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک در این زمینه صحبت کردم و از امکان گفت وگو در مورد مسائلی نظیر افغانستان و سوریه سخن گفتم و آنها نیز رویکرد مثبتی داشتند.

وی می افزاید: در نهایت، آمریکا باید به طور صریح اعلام کند به دنبال تغییر رژیم در ایران نیست. نگرانی ایرانیان در این زمینه نامحدود و قابل درک است. در سال ۱۹۵۳، سرویس های جاسوسی آمریکا و انگلیس به کودتا علیه دولت محمد مصدق کمک کردند.

این تصویری است که کمتر آمریکایی ها آن را به یاد دارند؛ اما ایرانیان به خوبی آن را به یاد می آورند و فراموش نخواهند کرد.
کراکر در عین حال به سبک تمام مستکبران آمریکایی عنوان کرد: ایران باید در مذاکرات گام اول را بردارد.