در روزهای اخیر یعنی در ایام منتهی به تاسوعا و عاشورا، اخبار و تصاویری منتشر شد که نشان می داد محمود احمدی نژاد در مراسم عزاداری اباعبدالله (ع) حضور یافته است. تا اینجای کار اتفاق غریبی به حساب نمی آید. زیرا بسیاری از فعالان سیاسی و مقامات فعلی و پیشین کشور نیز همچون بقیه مردم ایران در مراسمی مشابه شرکت کردند. اما آنچه که باعث تفاوت این ها با هم شد، نحوه حضور احمدی نژاد در این مراسم در مقایسه با سایر چهره های سیاسی کشور است.

به گزارش افکارنیوز ، در تصاویری که سایتهای نزدیک به دولت از این مراسم منتشر کرده اند، پوسترهای متعددی دیده می شود که در ابعاد بزرگ بر در و دیوار منطقه ای که میزبان احمدی نژاد بود، نصب شده و مردم را دعوت به حضور در مراسم عزاداری می کرد.

در این پوسترها بیش از آنکه برگزاری مراسم عزاداری سالار شهیدان برجسته شده باشد، عکس محمود احمدی نژاد مورد توجه خاص قرار گرفته بود؛ گویی که محوریت گردهمایی عزاداران نه مناسبت مذهبی واقعه کربلا بلکه شخص احمدی نژاد است.

از همین منظر است که بقیه تصاویر نیز نشان می دهند برخی از مردمی که به آن هیات رفته اند بیشتر در پی دیدن احمدی نژاد و مطرح کردن مشکلات خود با وی هستند! سایتهای حامی احمدی نژاد نیز به شکل وسیعی این تصاویر را انعکاس داده و با افتخار درباره حواشی این مراسم نوشتند، حواشی ای مانند زنی که به پای احمدی نژاد افتاده و قصد بوسیدن پای وی را دارد!

دیدن این تصاویر البته برای احمدی نژاد و یارانش باعث شده تا دلشان اصطلاحا غنج برود. چون به آنان می گوید به هدفی که مد نظرشان بوده است، نزدیک شده اند. اما این هدف چیست؟ به عبارت دیگر چرا احمدی نژاد همچنان تمایل دارد مورد توجه باشد و در تیررس دوربین عکاسان و خبرنگاران قرار بگیرد؟

تمایل وی به ادامه رفتارهایی که در دوره مسوولیتش بروز می داد، از چه ناشی می شود؟ قطعا از ابعاد مختلفی می توان به تبیین این مساله پرداخت که در این نوشتار فرصت پرداختن به آنها نیست، برای همین بیشتر به بررسی دلایل سیاسی اتخاذ چنین رویکردی در تیم رییس دولتهای نهم و دهم پرداخته می شود.

مناسک سیاسی یکی از ابزارهای مهم در عرصه سیاست به شمار می آیند که هم می توانند در جهت تقویت اجتماعات و همبستگی ملی به کار روند و هم در راستای ایجاد و نشان دادن تعارضات و منازعات. همچنین ایدئولوژی های سیاسی به مشروع سازی داعیه های خود از طریق هویت یابی با روح درونی گروه همفکر خود می پردازند.

به همین خاطر است که محمود احمدی نژاد و همفکرانش به مناسبتهای مختلف سعی دارند تا با برپایی مراسم هایی، به زعم خود قدرتشان را به نمایش بگذارند، قدرتی که نه ساختار بلکه اجتماعات به آنان می دهد. برای همین است که احمدی نژاد با اینکه دیگر رییس دولت نیست و مسوولیتی اجرایی بر عهده ندارد، همچنان از اینکه مورد توجه جماعتی قرار بگیرد، خوشحال است زیرا می داند که از این طریق پیامی دال بر پایگاه اجتماعی خود صادر می کند.

از سوی دیگر در کنار ابراز وفاداری هایی که به احمدی نژاد و در حاشیه برگزاری این گونه مراسم ها می شود، یک عده و گروهی تمایل دارند با ویترین احمدی نژاد در صحنه باشند؛ فعالیت کرده و به امید اینکه در روزگاری نه چندان دور، بار دیگر به قدرت بازگشته و مجددا مناصب سیاسی را اشغال کنند.

البته باید خاطرنشان شد که هرگاه امر سیاسی، مناسکی و آیینی شود، احتمال وقوع خطرات زیادی وجود دارد. به همین خاطر باید مراقب بود که لااقل آیین های مذهبی آلوده به امر سیاسی نشوند. زیرا در آن صورت آیین های مذهبی به جای آنکه فرصتی برای همبستگی مردم شوند، باعث بروز اختلافاتی خواهند شد که در قالب امر سیاسی، باورهای مذهبی آنان را نشانه گرفته است.
در کانال تلگرام لرستان خبر عضو شوید

نظرات