فروش اقامتگاه دو میلیون دلاری سفیر ایران + تصاویر
اقامتگاه سفیر ایران در بلاروس به قیمت دو میلیون و صد هزار دلار به فروش گذاشته شده است.
به گزارش افکارنیوز ، این اقامتگاه که چند سال پیش با پول هنگفتی از بیت المال در کشور بلاروس جهت رفاه حال سفیر و خانواده ایشان خریداری شده است و صد ها هزار دلار صرف مرمت و بازسانی آن در حد کاخ های اشرافی شده است، اینک با تغییر دولت برای فروش به مزایده گذاشته شده است.
در این ملک تمامی امکانات رفاهی از جمله استخر، سونا، جکوزی، سیستم های پیشرفته صوتی وتصویری و آکواریمی با ماهی های چند هزار دلاری تعبیه شده است. این اقامتگاه در حالی خریداری شد که همزمان سفارت ایران اقامتگاه دیگری به ارزش یک میلیون دلار دارد که در شهر مینسک بلااستفاده مانده است. خرید این ملک در زمانی خرصورت گرفت که دولت وقت شعار سازده زیستی و صرفه جویی سر می داد و همواره تلاش داشت تا مدیران و مقامات دولتی زندگی ساده و بی آلایشی داشته باشد اما سوال اینجاست که چرا باید از پول بیت المال برای خرید چنین ملکی هزینه شود؟ ؟ ؟ .
آمار رسمی نشان می دهد که روابط ایران و بلاروس در زمینه های مختلف نه تنها در چند سال گذشته بهبود نیافته بلکه کاهش نیز یافته است. علی رغم تصمیم روسای جمهور ایران و بلاروس بر مروادت اقتصادی سالانه یک میلیارد دلاری، به سختی این رقم به صد میلیون دلار در سال می رسد. به دلیل نبود نهاد های قانومند در بلاروس، بسیاری از سرمایه گذاران ایرانی در حال خروج از بلاروس هستند و یا پروژه های آنها نیمه تمام مانده است.
کارخانه سمند بلاروس پس از هفت سال تعطیل شد، کارخانه تولید مفتول مسی که در اقدامی نمادین و رسانه ای برای یک روز در بلاروس افتتاح شد هیچگاه به مرحله تولید نرسید و سرمایه ها و وام های اعطایی ایران، توسط مدیران نالایق آن که تابعیتی دوگانه داشتند به جیب دولت اوکراین و منافع شخصی آنان رسید. پروژه های سرمایه گذاری در زمینه تولید فرآورده های دامی و گوشتی در بلاروس متوقف شد، بانکهای ایرانی در بلاروس یکی پس از دیگری تحریم و سپس تعطیل شدند و برخی از سهام داران و مدیران فاسد آن با استفاده از رانتهای دریافتی اقدام به تاسیس بانکهای خصوصی برای خود در این کشور کردند و سرمایه های ملی ایران را به یغما بردند.
اما رویه دولت بلاروس در قبال ایران نیز سختگیرانه تر شده و این کشور نه تنها به صورت جدی از مواضع کشورمان در عرصه بین المللی دفاع نمی کند حتی برای اتباع ایرانی که قصد سفر به این کشور را دارند نیز به سختی و با اشکال تراشی های زیادی اقدام به دادن ویزا می کند و این موارد شامل خانواده های دیپلماتهای ایرانی در بلاروس نیز شده است.
سفارت بلاروس در تهران به بهانه های مختلف همچون قطعی اینترنت و یا مشکلات اداری، ماه ها از دادن روادید ورودی خودداری می کند و پاسخگو هم نیست. در کنار همه این مسائل، سوال اصلی اینجاست که چرا باید هزینه های دولتی و بیت المال به این شیوه در کشوری که هیچ منافع بلندمدتی برای مردم ایران ندارد، حیف و میل شود؟ چرا نهادهای نظارتی این موضوع را بررسی نمی کنند که به جای صرف هزینه های گزاف و بی مورد، زمینه حضوری تاثیر گذار را در کشورهای مهم فراهم کنند تا به نفع کشور و اعتلای نظام حفظ شود.
در این ملک تمامی امکانات رفاهی از جمله استخر، سونا، جکوزی، سیستم های پیشرفته صوتی وتصویری و آکواریمی با ماهی های چند هزار دلاری تعبیه شده است. این اقامتگاه در حالی خریداری شد که همزمان سفارت ایران اقامتگاه دیگری به ارزش یک میلیون دلار دارد که در شهر مینسک بلااستفاده مانده است. خرید این ملک در زمانی خرصورت گرفت که دولت وقت شعار سازده زیستی و صرفه جویی سر می داد و همواره تلاش داشت تا مدیران و مقامات دولتی زندگی ساده و بی آلایشی داشته باشد اما سوال اینجاست که چرا باید از پول بیت المال برای خرید چنین ملکی هزینه شود؟ ؟ ؟ .
آمار رسمی نشان می دهد که روابط ایران و بلاروس در زمینه های مختلف نه تنها در چند سال گذشته بهبود نیافته بلکه کاهش نیز یافته است. علی رغم تصمیم روسای جمهور ایران و بلاروس بر مروادت اقتصادی سالانه یک میلیارد دلاری، به سختی این رقم به صد میلیون دلار در سال می رسد. به دلیل نبود نهاد های قانومند در بلاروس، بسیاری از سرمایه گذاران ایرانی در حال خروج از بلاروس هستند و یا پروژه های آنها نیمه تمام مانده است.
کارخانه سمند بلاروس پس از هفت سال تعطیل شد، کارخانه تولید مفتول مسی که در اقدامی نمادین و رسانه ای برای یک روز در بلاروس افتتاح شد هیچگاه به مرحله تولید نرسید و سرمایه ها و وام های اعطایی ایران، توسط مدیران نالایق آن که تابعیتی دوگانه داشتند به جیب دولت اوکراین و منافع شخصی آنان رسید. پروژه های سرمایه گذاری در زمینه تولید فرآورده های دامی و گوشتی در بلاروس متوقف شد، بانکهای ایرانی در بلاروس یکی پس از دیگری تحریم و سپس تعطیل شدند و برخی از سهام داران و مدیران فاسد آن با استفاده از رانتهای دریافتی اقدام به تاسیس بانکهای خصوصی برای خود در این کشور کردند و سرمایه های ملی ایران را به یغما بردند.
اما رویه دولت بلاروس در قبال ایران نیز سختگیرانه تر شده و این کشور نه تنها به صورت جدی از مواضع کشورمان در عرصه بین المللی دفاع نمی کند حتی برای اتباع ایرانی که قصد سفر به این کشور را دارند نیز به سختی و با اشکال تراشی های زیادی اقدام به دادن ویزا می کند و این موارد شامل خانواده های دیپلماتهای ایرانی در بلاروس نیز شده است.
سفارت بلاروس در تهران به بهانه های مختلف همچون قطعی اینترنت و یا مشکلات اداری، ماه ها از دادن روادید ورودی خودداری می کند و پاسخگو هم نیست. در کنار همه این مسائل، سوال اصلی اینجاست که چرا باید هزینه های دولتی و بیت المال به این شیوه در کشوری که هیچ منافع بلندمدتی برای مردم ایران ندارد، حیف و میل شود؟ چرا نهادهای نظارتی این موضوع را بررسی نمی کنند که به جای صرف هزینه های گزاف و بی مورد، زمینه حضوری تاثیر گذار را در کشورهای مهم فراهم کنند تا به نفع کشور و اعتلای نظام حفظ شود.
