انجمن صنفی نه؛ پاتوق آشوب طلب ها!
عضو هیئت مدیره انجمن منحله صنفی روزنامه نگاران می گوید دستگاه های دولتی ذی ربط مقدمات بازگشایی این انجمن را انجام داده اند.
به گزارش افکارنیوز ، بهروز گرانپایه از متهمان پرونده جعل نظرسنجی به نفع آمریکا در ازای دریافت پول - در کنار برخی عناصر فراری نظیرحسین قاضیان - است که مدتی نیز در سال ۸۱ در بازداشت به سر برد.
وی در مصاحبه با سایت تدبیر درباره آخرین اقدامات انجام گرفته گفته است: وزارت ارشاد، وزارت کار و وزارت اطلاعات به صورت هماهنگ و براساس دستور شخص رئیس جمهور، مقدمات بازگشایی انجمن را انجام داده اند.
موانعی که به لحاظ حقوقی برای بازگشایی انجمن وجود داشت در حال رفع شدن است. دفتر انجمن به درخواست وزارت اطلاعات در سال ۸۸ پلمب شد، در حال حاضر از جمله کارهایی که باید صورت پذیرد این است که درخواست فک پلمب از طرف وزارت اطلاعات به دادگستری داده شود تا پس از حذف شکایت، دفتر انجمن فک پلمب شود.
اما هفته گذشته آقای اژه ای دادستان کل کشور نکته ای را مطرح کرده اند مبنی بر این که انجمن نهادی سیاسی بوده است، بنابراین باید تغییراتی در اساسنامه و هیئت مدیره صورت پذیرد تا امکان فعالیت داشته باشند.
وی ابراز امیدواری کرده این انجمن تا دهه فجر یا حتی زودتر راه اندازی شود.
گفتنی است برخی از اعضای هیئت مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران نظیر رجب مزروعی و حسین باستانی و… هم اکنون متواری اند و در انگلیس و بلژیک و فرانسه به سر می برند.
اعضای هیئت مدیره آخرین در دولت خاتمی به بالا کشیدن یک میلیون دلار اختصاص یافته از سوی دولت برای تهیه و توزیع لب تاپ میان خبرنگاران متهم شدند. باستانی (بولتن نویس حزب مشارکت در دفتر رئیس جمهور وقت) پس از فرار از کشور در سال ۸۳ گفته بود به شرف روزنامه نگاری ام سوگند در اسرع وقت به کشور برمی گردم و فرار نکرده ام! او هم اکنون در خدمت شبکه دولتی انگلیس قرار دارد.
دست اندرکاران انجمن صنفی روزنامه نگاران از این نهاد صنفی به عنوان پوششی برای انواع رفتارهای ساختارشکنانه و فتنه انگیز استفاده کردند و جرایم امنیتی ارتکابی از سوی آنان طبیعتا با جابه جایی مدیران در وزارت ارشاد یا وزارت اطلاعات قابل توجیه و تأویل و کتمان نیست.
پیش از این- مهر ۱۳۸۹- ژیلا بنی یعقوب از همکاران نشریات زنجیره ای در واکنش به ژست روزنامه نگاران از سوی کسانی چون مزروعی و… تصریح کرده بود: ما سالهاست با این موضوع برخورد می کنیم که کسانی با نوشتن یک مقاله خود را روزنامه نگار معرفی می کنند.
مثلا وقتی چند نفر از نمایندگان مجلس ششم عضو هیئت مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران شدند، کسانی بارها اعتراض کردند که مگر اینها روزنامه نگارند؟ الان نیستند و قبلا هم نبودند. مدیر اجرایی بودند و حالا نماینده مجلس. و پاسخ می شنیدیم که گاهی مقاله ای می نویسند.
همچنین نیک آهنگ کوثر از اعضای متواری هیئت مدیره انجمن صنفی آبان امسال ضمن مرور خاطرات خود از انجمن نوشت: ممکن است دوستان خوب من هزاران بار قسم بخورند که انجمن صنفی روزنامه نگاران به هیچ عنوان اهل سیاسی کاری و بازی های سیاسی نبوده است.
ممکن است بگویند دغدغه آنها، کاملا حرفه ای بوده و غیرسیاسی… اما تجربه من از ۳ سال حضور در جلسات هیئت مدیره به عنوان بازرس، غیر از این را می گوید. روزی که پرونده ها را بازگشایی کردم و بررسی مجدد نحوه عضویت در انجمن آغاز شد، با ده ها مورد برخورد کردم که افرادی، تنها و تنها برای گرفتن امکاناتی حداقلی، برخلاف اساسنامه عضو انجمن شده بودند و وقتی خط قرمز روی نام تعدادی کشیده شد، با اعتراض هایی روبه رو شدم؛ نه از اعضای عادی البته.
گاهی وقت ها که جلسات هیئت مدیره تمام می شد و دوستان از محل انجمن برای بحث درباره بیانیه های حزبی استفاده می کردند، وقتی مدیر بخشی از حزب مشارکت در محل انجمن، از افراد مختلف برای عضویت در حزب مورد نظرش دعوت به عمل می آورد و… اسمش را چه می توان گذاشت؟ ممکن است بگویند از وقت جلسه استفاده نمی شده. اما آنجا که محل نوشتن چرک نویس بیانیه این جبهه و آن سازمان نبود که!
وی خاطر نشان می کند: اگر کسی به من بگوید که فعالیت انجمن سیاسی نبوده، من قبول نمی کنم! وقتی محسن آرمین گفت نمی خواهد مجدداً کاندیدای عضویت در هیئت مدیره شود، فکر می کنید چه کسی را به عنوان نامزد جانشین پیشنهاد کردند؟ هم حزبی دیگر محسن آرمین را! چطور می توان کسی را روزنامه نگار دانست که در سال، کمتر از ۱۰ مطلب نوشته اما در ۱۰۰ جلسه سیاسی شرکت کرده و نقشی سیاسی بازی کرده است؟
وی در مصاحبه با سایت تدبیر درباره آخرین اقدامات انجام گرفته گفته است: وزارت ارشاد، وزارت کار و وزارت اطلاعات به صورت هماهنگ و براساس دستور شخص رئیس جمهور، مقدمات بازگشایی انجمن را انجام داده اند.
موانعی که به لحاظ حقوقی برای بازگشایی انجمن وجود داشت در حال رفع شدن است. دفتر انجمن به درخواست وزارت اطلاعات در سال ۸۸ پلمب شد، در حال حاضر از جمله کارهایی که باید صورت پذیرد این است که درخواست فک پلمب از طرف وزارت اطلاعات به دادگستری داده شود تا پس از حذف شکایت، دفتر انجمن فک پلمب شود.
اما هفته گذشته آقای اژه ای دادستان کل کشور نکته ای را مطرح کرده اند مبنی بر این که انجمن نهادی سیاسی بوده است، بنابراین باید تغییراتی در اساسنامه و هیئت مدیره صورت پذیرد تا امکان فعالیت داشته باشند.
وی ابراز امیدواری کرده این انجمن تا دهه فجر یا حتی زودتر راه اندازی شود.
گفتنی است برخی از اعضای هیئت مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران نظیر رجب مزروعی و حسین باستانی و… هم اکنون متواری اند و در انگلیس و بلژیک و فرانسه به سر می برند.
اعضای هیئت مدیره آخرین در دولت خاتمی به بالا کشیدن یک میلیون دلار اختصاص یافته از سوی دولت برای تهیه و توزیع لب تاپ میان خبرنگاران متهم شدند. باستانی (بولتن نویس حزب مشارکت در دفتر رئیس جمهور وقت) پس از فرار از کشور در سال ۸۳ گفته بود به شرف روزنامه نگاری ام سوگند در اسرع وقت به کشور برمی گردم و فرار نکرده ام! او هم اکنون در خدمت شبکه دولتی انگلیس قرار دارد.
دست اندرکاران انجمن صنفی روزنامه نگاران از این نهاد صنفی به عنوان پوششی برای انواع رفتارهای ساختارشکنانه و فتنه انگیز استفاده کردند و جرایم امنیتی ارتکابی از سوی آنان طبیعتا با جابه جایی مدیران در وزارت ارشاد یا وزارت اطلاعات قابل توجیه و تأویل و کتمان نیست.
پیش از این- مهر ۱۳۸۹- ژیلا بنی یعقوب از همکاران نشریات زنجیره ای در واکنش به ژست روزنامه نگاران از سوی کسانی چون مزروعی و… تصریح کرده بود: ما سالهاست با این موضوع برخورد می کنیم که کسانی با نوشتن یک مقاله خود را روزنامه نگار معرفی می کنند.
مثلا وقتی چند نفر از نمایندگان مجلس ششم عضو هیئت مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران شدند، کسانی بارها اعتراض کردند که مگر اینها روزنامه نگارند؟ الان نیستند و قبلا هم نبودند. مدیر اجرایی بودند و حالا نماینده مجلس. و پاسخ می شنیدیم که گاهی مقاله ای می نویسند.
همچنین نیک آهنگ کوثر از اعضای متواری هیئت مدیره انجمن صنفی آبان امسال ضمن مرور خاطرات خود از انجمن نوشت: ممکن است دوستان خوب من هزاران بار قسم بخورند که انجمن صنفی روزنامه نگاران به هیچ عنوان اهل سیاسی کاری و بازی های سیاسی نبوده است.
ممکن است بگویند دغدغه آنها، کاملا حرفه ای بوده و غیرسیاسی… اما تجربه من از ۳ سال حضور در جلسات هیئت مدیره به عنوان بازرس، غیر از این را می گوید. روزی که پرونده ها را بازگشایی کردم و بررسی مجدد نحوه عضویت در انجمن آغاز شد، با ده ها مورد برخورد کردم که افرادی، تنها و تنها برای گرفتن امکاناتی حداقلی، برخلاف اساسنامه عضو انجمن شده بودند و وقتی خط قرمز روی نام تعدادی کشیده شد، با اعتراض هایی روبه رو شدم؛ نه از اعضای عادی البته.
گاهی وقت ها که جلسات هیئت مدیره تمام می شد و دوستان از محل انجمن برای بحث درباره بیانیه های حزبی استفاده می کردند، وقتی مدیر بخشی از حزب مشارکت در محل انجمن، از افراد مختلف برای عضویت در حزب مورد نظرش دعوت به عمل می آورد و… اسمش را چه می توان گذاشت؟ ممکن است بگویند از وقت جلسه استفاده نمی شده. اما آنجا که محل نوشتن چرک نویس بیانیه این جبهه و آن سازمان نبود که!
وی خاطر نشان می کند: اگر کسی به من بگوید که فعالیت انجمن سیاسی نبوده، من قبول نمی کنم! وقتی محسن آرمین گفت نمی خواهد مجدداً کاندیدای عضویت در هیئت مدیره شود، فکر می کنید چه کسی را به عنوان نامزد جانشین پیشنهاد کردند؟ هم حزبی دیگر محسن آرمین را! چطور می توان کسی را روزنامه نگار دانست که در سال، کمتر از ۱۰ مطلب نوشته اما در ۱۰۰ جلسه سیاسی شرکت کرده و نقشی سیاسی بازی کرده است؟
