بداقبالی ژنو ۲ با حذف ایران
سفیر سابق آمریکا در سازمان ناتو اذعان کرد عدم حضور ایران در نشست ژنو ۲، این نشست را پیشاپیش دچار بدشانسی کرد.
به گزارش افکارنیوز ، رابرت هانتر در وبسایت لوبلاگ نوشت: نشست ژنو ۲ از همان ابتدا به خاطر حذف نام ایران با بداقبالی مواجه شد. بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد، از ایران برای شرکت در این نشست دعوت کرد.
این دعوت، با توجه به موقعیت و نقش ایران در منطقه و در قبال سوریه، اقدامی منطقی و لازم به نظر می رسید اما پس از آن، بان کی مون دعوت خود از ایران را پس گرفت. علت- یا، به تعبیر برخی، بهانه - او برای پس گرفتن این دعوت، این بوده که جمهوری اسلامی به مولفه ای اساسی که پیش شرط مذاکرات نشست ژنو۲ تلقی می شود، قائل نیست، و آن، کناره گیری بشار اسد از قدرت است. به عنوان لازمه انجام مذاکرات برای پایان دادن به تنش در سوریه.
وی می نویسد: گزارش ها مبتنی بر آن است که فشار بر دبیر کل سازمان ملل برای پس گرفتن دعوت ایران، عمدتا از سوی بریتانیا و ایالات متحده اعمال شده است. عده ای از تحلیلگران سیاسی معتقدند که سبب اصلی موضعی که دولت اوباما در این خصوص اتخاذ کرده، در نظر گرفتن عاملی دیگر است؟
مذاکرات موازی پیرامون برنامه هسته ای ایران. این مذاکرات تا همین جا هم با گرفتاری و چالش مواجه بوده است و در میان مهمترین چالش های آن، مخالفت اسرائیل و کشورهای حاشیه خلیج فارس با توافق موقت با ایران بود و مخالفت بسیاری از نمایندگان کنگره آمریکا با عدم اعمال تحریم های تازه و شدیدتر علیه ایران.
هانتر معتقد است: بیم آن می رود که پس گرفته شدن دعوت شرکت ایران در نشست ژنو ۲ اثری منفی در ایران بگذارد و آنها را از رفتار «شیطان بزرگ» بیشتر به خشم آورد. اما مضمون این تناقض نما، عمیق تر از آن است که به نظر می رسد. باراک اوباما در راهبردش در قبال خاورمیانه، رویاروی دشواری های بزرگ است.
این دعوت، با توجه به موقعیت و نقش ایران در منطقه و در قبال سوریه، اقدامی منطقی و لازم به نظر می رسید اما پس از آن، بان کی مون دعوت خود از ایران را پس گرفت. علت- یا، به تعبیر برخی، بهانه - او برای پس گرفتن این دعوت، این بوده که جمهوری اسلامی به مولفه ای اساسی که پیش شرط مذاکرات نشست ژنو۲ تلقی می شود، قائل نیست، و آن، کناره گیری بشار اسد از قدرت است. به عنوان لازمه انجام مذاکرات برای پایان دادن به تنش در سوریه.
وی می نویسد: گزارش ها مبتنی بر آن است که فشار بر دبیر کل سازمان ملل برای پس گرفتن دعوت ایران، عمدتا از سوی بریتانیا و ایالات متحده اعمال شده است. عده ای از تحلیلگران سیاسی معتقدند که سبب اصلی موضعی که دولت اوباما در این خصوص اتخاذ کرده، در نظر گرفتن عاملی دیگر است؟
مذاکرات موازی پیرامون برنامه هسته ای ایران. این مذاکرات تا همین جا هم با گرفتاری و چالش مواجه بوده است و در میان مهمترین چالش های آن، مخالفت اسرائیل و کشورهای حاشیه خلیج فارس با توافق موقت با ایران بود و مخالفت بسیاری از نمایندگان کنگره آمریکا با عدم اعمال تحریم های تازه و شدیدتر علیه ایران.
هانتر معتقد است: بیم آن می رود که پس گرفته شدن دعوت شرکت ایران در نشست ژنو ۲ اثری منفی در ایران بگذارد و آنها را از رفتار «شیطان بزرگ» بیشتر به خشم آورد. اما مضمون این تناقض نما، عمیق تر از آن است که به نظر می رسد. باراک اوباما در راهبردش در قبال خاورمیانه، رویاروی دشواری های بزرگ است.
