خیالبافی بی بخاران در «بخارا» … !
مجله بخارا که چندی قبل با چاپ شعری از حجاب، نماد عفاف و حجاب را به سخره گرفته بود این بار با چاپ مقاله ای از داریوش شایگان از سردبیران فصلنامه «ایران نامه» (ارگان اشرف پهلوی) چاپ خارج در آخرین شماره فصلنامه بخارا با عنوان «سفر من در قرن پانزدهم میلادی» به دفاع از ارتداد پرداخت.
به گزارش افکارنیوز ، داریوش شایگان در این مقاله آورده است: «تصور کنید اگر با آگاهی امروز به قرن پانزدهم باز می گشتیم، چه می شد؟ شاید در گذر از سطوح فرهنگی گوناگون، به جرم بت پرستی و الحاد، نفی و طرد و تکفیرشان نمی کردیم، بلکه خود را با پیام پنهانشان هم نوا می ساختیم و به سخنانشان گوش جان می سپردیم. »
شایگان در ادامه این مقاله پایبندی به دین و هویت اسلامی- ایرانی را امری متعلق به جهان قدیم و کهنه می داند که برای رسیدن به «هویت مدرن» باید از قید دین و رسوبات باستانی خلاص شد. وی می نویسد: «انسان شرقی بدون جذب سراسر تاریخ پنج قرن اخیر] پس از رنسانس [، که خود تجسم آن است، بدون فراگیری هویت مدرن که با رسوبات باستانی او سر سازگاری ندارد، هرگز انسان زمان خود نخواهد شد. »
تئوریسین بنیاد فرح پهلوی در ادامه جدیدترین نظریه پردازی های خود تکلیف انسان شرقی را نیز برای «رهایی از دین» و «مدرن شدن» مشخص کرده و ادامه می دهد: «تکلیف او خلاف تکلیف انسان غربی است. او باید خود را از تعبیر بازمانده جهان مندرس خلاص سازد و زمینه را برای فهم این گسستی که پیامدهایش را در ناخودآگاه خود بر دوش می کشد، آماده کند. »
شایگان «دین» ، «سنت» و «هویت تاریخی» را موانع مدرن شدن فرض می کند و غرب را به دلیل دریدن این پرده ها می ستاید: «این پرده برای انسان غربی دیر زمانی است که دریده شده، برای انسان شرقی هنوز به کلی پس نرفته است. »
شایگان پس از فروپاشی رژیم طاغوت و تغییر سیاست های آمریکا در ایران، با حلقه شاگردانش مانند رامین جهانبگلو به ترویج گفتمان های سکولار و «هویت زدا» روی آوردند تا جایی که روابط مخفی شایگان و رامین جهانبگلو با سفارتخانه های اروپایی- آمریکایی در تهران واکنش های منفی ای حتی در محافل روشنفکری برانگیخت و «فرج سرکوهی» (سردبیر سابق ماهنامه آدینه و از تحلیلگران فعلی رادیو فردا) در دهه ۱۳۷۰ در مقاله ای به انتقاد از این روابط مخفی پرداخت.
وی چند سال سردبیر فصلنامه «ایران نامه» ارگان مطبوعاتی «بنیاد مطالعات ایران» (به ریاست اشرف پهلوی) در واشنگتن را عهده دار بود و با نشریات اصلاح طلبان در داخل کشور از جمله ماهنامه بخارا همکاری نزدیکی داشت.
فعالیت های داریوش شایگان در دوران حاکمیت حزب کارگزاران اوج گرفت تا جایی که وی به همراه جمعی از همفکرانش نشر «فرزان روز» را راه انداخت و جایزه ناشر برگزیده را از مهاجرانی دریافت کرد. شایگان در ماجرای محاکمه غلامحسین کرباسچی به دفاع و قهرمان سازی از شهردار وقت تهران پرداخت و او را بزرگترین شهردار خاورمیانه نامید.
به گفته برخی کارشناسان ریشه دفاع شایگان از کرباسچی، روابط پنهان این عامل ضدانقلاب و سلطنت طلب با شهرداری تهران و در اختیار گرفتن انحصار بخشی از پروژه های اقتصادی بود. گفتنی است در سالهای موسوم به اصلاحات در جلد ۸ مجموعه کتاب های تاریخی «نیمه پنهان» دفتر پژوهش های موسسه کیهان به کارنامه و زندگی نامه داریوش شایگان پرداخته شده است.
شایگان در ادامه این مقاله پایبندی به دین و هویت اسلامی- ایرانی را امری متعلق به جهان قدیم و کهنه می داند که برای رسیدن به «هویت مدرن» باید از قید دین و رسوبات باستانی خلاص شد. وی می نویسد: «انسان شرقی بدون جذب سراسر تاریخ پنج قرن اخیر] پس از رنسانس [، که خود تجسم آن است، بدون فراگیری هویت مدرن که با رسوبات باستانی او سر سازگاری ندارد، هرگز انسان زمان خود نخواهد شد. »
تئوریسین بنیاد فرح پهلوی در ادامه جدیدترین نظریه پردازی های خود تکلیف انسان شرقی را نیز برای «رهایی از دین» و «مدرن شدن» مشخص کرده و ادامه می دهد: «تکلیف او خلاف تکلیف انسان غربی است. او باید خود را از تعبیر بازمانده جهان مندرس خلاص سازد و زمینه را برای فهم این گسستی که پیامدهایش را در ناخودآگاه خود بر دوش می کشد، آماده کند. »
شایگان «دین» ، «سنت» و «هویت تاریخی» را موانع مدرن شدن فرض می کند و غرب را به دلیل دریدن این پرده ها می ستاید: «این پرده برای انسان غربی دیر زمانی است که دریده شده، برای انسان شرقی هنوز به کلی پس نرفته است. »
شایگان پس از فروپاشی رژیم طاغوت و تغییر سیاست های آمریکا در ایران، با حلقه شاگردانش مانند رامین جهانبگلو به ترویج گفتمان های سکولار و «هویت زدا» روی آوردند تا جایی که روابط مخفی شایگان و رامین جهانبگلو با سفارتخانه های اروپایی- آمریکایی در تهران واکنش های منفی ای حتی در محافل روشنفکری برانگیخت و «فرج سرکوهی» (سردبیر سابق ماهنامه آدینه و از تحلیلگران فعلی رادیو فردا) در دهه ۱۳۷۰ در مقاله ای به انتقاد از این روابط مخفی پرداخت.
وی چند سال سردبیر فصلنامه «ایران نامه» ارگان مطبوعاتی «بنیاد مطالعات ایران» (به ریاست اشرف پهلوی) در واشنگتن را عهده دار بود و با نشریات اصلاح طلبان در داخل کشور از جمله ماهنامه بخارا همکاری نزدیکی داشت.
فعالیت های داریوش شایگان در دوران حاکمیت حزب کارگزاران اوج گرفت تا جایی که وی به همراه جمعی از همفکرانش نشر «فرزان روز» را راه انداخت و جایزه ناشر برگزیده را از مهاجرانی دریافت کرد. شایگان در ماجرای محاکمه غلامحسین کرباسچی به دفاع و قهرمان سازی از شهردار وقت تهران پرداخت و او را بزرگترین شهردار خاورمیانه نامید.
به گفته برخی کارشناسان ریشه دفاع شایگان از کرباسچی، روابط پنهان این عامل ضدانقلاب و سلطنت طلب با شهرداری تهران و در اختیار گرفتن انحصار بخشی از پروژه های اقتصادی بود. گفتنی است در سالهای موسوم به اصلاحات در جلد ۸ مجموعه کتاب های تاریخی «نیمه پنهان» دفتر پژوهش های موسسه کیهان به کارنامه و زندگی نامه داریوش شایگان پرداخته شده است.
