خود زنی فرهنگی مدیران علاقمند به بهارستان

جشنواره تئاتر فجر به عنوان اصلی ترین گردهمایی هنرمندان هنر نمایش بعد از انقلاب اسلامی ایران به شمار می آید. جشنواره ای که به محلی برای ارائه خروجی هنر تئاتر انقلاب همواره مورد توجه هنرمندان قرار گرفته است.
اگرچه در سال های اخیر این ویترین هنر انقلاب به دلایل گوناگون از دوران اوج خود فاصله گرفته است اما آنچه بیش از هر مسئله دیگری به این رویداد فرهنگی هنری ضربه زده است جناح بندی های مدیران علاقه مند به قدرت و هنرمندان هم مسیر آنها است.
اگر در روند برگزاری این جشنواره و مدیرانی که دبیری این رویداد را بر عهده داشته اند، تاملی کنیم متوجه خواهیم شد که جشنواره تئاتر فجر در مقاطع گذشته و سال های دورتر سکویی برای اوج گرفتن مدیران نوپا بوده است. حسین مسافرآستانه، محمد حیدری، حسین پارسایی، مجید سرسنگی، سعید کشن فلاح، رحمت امینی و .... از جمله افرادی بودند به فجر آمدند و حال جایگاهی ویژه ای در حوزه مدیریتی فرهنگ کشور دارند.
در واقع نظام جمهوری اسلامی روی این مدیران جوان دیروز سرمایه گذاری کرد تا بتواند فرهنگ و هنری ایرانی اسلامی که مورد توجه نظام نیز هست را به نقطه هدف برساند. اما متاسفانه تمرکز زیاد بعضی مدیران بر جناح بندی ها باعث شده تا فراموش کنند که برای چه آمدند و قرار است زیر  پرچم کدام کشور خدمت کنند؟!
از سوی دیگر به تازگی مجید سرسنگی مدیرعامل خانه هنرمندان، معاون فرهنگی دانشگاه تهران و مشاور شهردار تهران در خصوص جشنواره تئاتر فجر نظری خاص داد و گفت که «جشنواره تئاتر فجر نه ربطی به انقلاب دارد و نه به نظام».


 

جالب است بدانید این مدیر منتقد به سیستم فرهنگی هنری کشور خود دبیری جشنواره بیست و ششم فجر را بر عهده داشته و در ادوار مختلف به عنوان داور و اعضای ستاد برگزاری فعال بوده است. از قضا همین دوره ها نیز از ادوار پرحاشیه جشنواره بودند.
البته این برای نخستین بار نیست که این مدیر فرهنگی دستاوردهای انقلاب اسلامی در حوزه فرهنگ و هنر را زیر سوال می برد. سرسنگی حدود دو سال پیش نیز در نشست پژوهشی ویژه برنامه‌های روز هنر انقلاب اسلامی با موضوع هنرهای نمایش و انقلاب اسلامی که با حضور علی منتظری نخستین مدیر مرکز هنرهای نمایشی ایران و رحمت امینی مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری سعی کرد تا هنر انقلاب را با نگاهی به ظاهر منتقدانه اما در باطن تخریب کننده زیر سوال ببرد.
سرسنگی در این نشست معتقد بود که در هنرهای نمایشی ما نشانی از هویت اسلامی و شیعی دیده نمی‌شود و در ادامه بیان کرد: تئاتر قبل و بعد از انقلاب روند خود را طی کرده است و تنها تغییری که ایجاد شده ممیزی‌ها و حجاب بانوان روی صحنه‌های نمایشی است. مهمترین دلیل این اتفاق نیز این بوده است که زیربنای فکری برای تئاتر بعد از انقلاب صورت نگرفته است.
او حتی به این هم بسنده نکرد و به سعید کشن فلاح که از مدیران فرهنگی کشور است که نقش بسزایی در ارتقا وضعیت مدیریتی وی داشته است نیز حمله ور شد.
که این صحبت های تند سرسنگی با واکنش علی منتظری مواجه شد.
منتظری در مورد صحبت های سرسنگی مبنی بر اینکه انقلاب هیچ تاثیری بر تئاتر نداشته است، گفت: اگر انقلاب نشده بود قطعا پدر و مادر شما اجازه تحصیل و ورود به تئاتر را به شما نمی‌داد زیرا قبل از انقلاب، تئاتر در نزد خانواده‌ها به عنوان رقاصی و غیره دیده می‌شد، حتی بعد از انقلاب نیز این سؤال مطرح بود که آیا ضرورت دارد که تئاتر عمومی شود؛ زیرا تئاتر قبل از انقلاب برای بخش خاصی به نمایش در می‌آمد. اگر انقلاب نشده بود مطمئنم که افرادی مثل شما نمی‌توانست در تئاتر تحصیل کند.

 

منتظری دربخش دیگری گفت: اگر جشنواره‌ها نبودند شما هم نبودید، این قدر در مورد جشنواره‌ها صحبت نکنید. هر گاه این حرف‌ها را می‌شنوم تنم می‌لرزد؛ تا کمیت نباشد که کیفیتی وجود ندارد، اگر جشنواره‌های تئاتر نبود تئاتری وجود نداشت. به هر حال باید از جایی شروع کنیم تا به یک هدف برسیم اگر دست بر روی دست بگذاریم انحرافات ایجاد می‌شود حوزه هنری روزگاری با حضور هنرمندانی همچون مجید مجیدی، سعید کشن فلاح و غیره نقطه امید هنرمندان انقلابی در حوزه هنرهای نمایشی بود اما بین آنها اختلاف انداختند و تشکل آن‌ها از بین رفت اما حال بار دیگر نیاز است تا چنین تشکلی صورت بگیرد ما نیاز به سازمان و ساختار در تئاتر داریم.

 با این اوصاف نه تنها نمی شود که تعابیر مناسبی برای این گونه از موضع گیری ها و اظهارنظرها که "جشنواره تئاتر نه ربطی به انقلاب دارد و نه به نظام " پیدا کرد که حتی شک اهالی هنر به این گونه موضع گیری ها در مقاطع خاصی مانند نزدیکی انتخابات مجلس شورای اسلامی بیشتر و بیشتر خواهد شد. منبع: مشرق