آقای وزیر ظریف به سرنوشت بنی صدر و وثوق الدوله دچار نشوید؟!

به گزارش لرستان خبر، آورده اند مردی عزم خرید نموده و بدین منظور راهی دکان محل شده بود، از قضا مرد را طفلکی جسور بود که در هنگام مبایعت پدر، بی ترس و و واهمه و حتی اندکی ملاحضه، در نهایت گستاخی موزهای چیده بر طبق را کاملا اتفاقی با ترتیب و توالی، روانه حلقوم مبارک می نمود، پدر که خود را مخاطب خطاب خشم آلود فروشنده نگون بخت می دید، در جواب آورده بود که خرده نگیر، طفلک ناقص العقل است، نمی فهمد، و فروشنده در پاسخی منطقی و دندان شکن گفته بود: اگر نمی فهمد چرا کاملا اتفاقی پیازها را بر نمی دارد و نمی خورد؟!

در طول تاریخ معاصر ایران کمتر حادثه ناملایم ملی را می توان به یاد آورد که دست خبیث استکبار جهانی در وقوع آن دیده نشود، هر جا ترور و کودتا و جنگ و حمله ای اعم از سخت و نرم بوده، آمریکای وحشی و بی منطق و متکبر و مستکبر، نهایت پشتیبانی را به عمل آورده است.

به یاد آورید حمایت از صدام ضد اسلام، حمله به هواپیمای مسافربری و هجمه به بنیان های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی این مملکت و در گویاترین و واضح ترین مورد، برنامه ریزی ده ساله و تلاش همه جانبه برای براندازی نظام جمهوری اسلامی و کمک بی مضایقه به عناصر خود فروخته داخلی در جریان فتنه هشتاد و هشت، لازم به توضیح نیست که هنوز هم تقلاهای نظام سلطه برای نفوذ در ارکان نظام ادامه دارد.

فارغ از اینکه غیرت ملی و عزت دینی ایجاب می نمود، رئیس محترم جمهور از سفر نیویورک دل بکند و قید تخت های نرم هتل های آمریکایی را بزند و فارغ از اینکه انتظار آن بود در نطق مجمع عمومی دقایقی لبخند را کنار گذاشته و لحظه ای ابروان مبارک را در هم نهد تا رژیم متحجر و عقب افتاده سعودی به خود اجازه گستاخی بیشتر ندهد و فارغ از بسیاری گفتنی های دیگر، اقدام بسیار نابجای وزیر امور خارجه در دست دادن به رئیس جمهور آمریکا با آن جنایات گفته و ناگفته و آن خیانت های گذشته و حال و آینده، به هیچ عنوان قابل پذیرش و حتی اغماض نیست؛ اقدامی که دولت سراسیمه و مظطرب و به اقرار تلویحی به نابجا بودن آن، آن را اتفاقی و غیر قابل برنامه ریزی عنوان نمود، که باید گفت اگر بالفرض محال، وزیر ظریف ما کاملا اتفاقی از ده ها حلقه امنیتی اطراف اوباما عبور کرده و کاملا اتفاقی با آن قبله غرب زدگان روبرو گردیده و اگر مثلا آن مکار متفرعن، بر خلاف تمام اصول دیپلماتیک، کاملا اتفاقی گرهگی به ابرو اندازد، لبخند را به گوشه ای بیفکند و فریاد بر آورد که شما همان فلان هایید با همان خبائث ها، وزیر امور خارجه ی ما جنایت ها و خیانت ها را از یاد برده بود یا دلخوش به تغییر و توبه آن گرگ باران دیده بود و یا خدای نکرده...؟ و اگر بنا به اقوال دولتمردان توجیه گر، عمدی در این کار نبوده چرا وزیر محترم خارجه موز را خورده و پیاز را نهاده؟!

دل بستن به کدخدای بدعهد مستکبر استعمارگر بیراهه ای است پر فریب و دامی است برای انقلابی های نجیب و سرنوشتی ندارد جز سرنوشت وثوق الدوله و  بنی صدر و مهاجرانی و رجوی و گنجی خبیث که ذلت و سرافکنی سرانجام مختوم تمام نمک خوران نمک دان شکن است.

نویسنده: سعیدی