روایتی ازخوب، بد و زشت تحصن در بروجرد+ تصاویر

به گزارش لرستان خبر، مشکلات عدیده واحدهای تولیدی و صنعتی موضوع تازه ای در شهرستان بروجرد نیست، حال آنکه مشکلات کارخانه سامان کاشی بروجرد از ابتدای سال جاری به واسطه مسائل حاشیه ای دیگر خبری شده و علاوه بر انعکاس در شبکه های خبری داخلی، در برخی شبکه های فارسی زبان خارج از کشور و معاند نظام جمهوری اسلامی ایران پخش شد.

سامان کاشی به عنوان یک برند معتبر در داخل و خارج از کشور از سابقه چندین ساله فعالیت برخوردار است که از  سال گذشته با کمبود شدید نقدینگی مواجه شد به طوریکه علاوه بر حقوق عقب افتاده چند ماهه کارگران آن، تولید این کارخانه نیز با درصد افت محسوس به ظرفیت تقریبی 30 درصدی رسید.

از سویی برخی زمزمه های دیگر مبنی بر مدیریت ناصحیح مدیرعامل این کارخانه که در این مجال در خصوص صحت یا سقم آن بحث نمی شود، به حاشیه ها دامن زده است.

اینها همه در حالی است که مدیر عامل سامان کاشی مجموع بدهی های این کارخانه را 34 میلیارد تومان برآورد کرده است که از این میزان قریب به 4 میلیارد تومان مربوط به مطالبات کارگران در حوزه های مختلف است.

شاید بی تفاوتی...شاید

به نظر می رسد برخی بی تفاوتی های مسئولان ارشد دولتی شهرستانی و استانی در زمینه رسیدگی زودهنگام به مشکلات کارگران سامان کاشی، در به درازا کشیده شدن تحصن ها نقشی غیرقابل انکار ایفا می کرد.

این در حالی است که در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران که ارکان آن بر مبنای اصول اسلام ناب محمدی تدوین و همه گیر شده است، ارج نهادن به مقام کارگران و تجلیل از خدمات ارزشمند آنها ضرورتی مهم به شمار رفته است، همان اصل به ظاهر فراموش شده ای که در مدت تحصن بارها و بارها به عنوان خواسته به حق کارگران شعار داده شد.

تحصن کارگران

چالش این کارخانه تا جایی پیش رفت که کارگران آن بیش از 15 روز دست به تحصن زده و در مقابل فرمانداری این شهرستان گرد هم آمدند.

این تحصن ها در مواقعی با بیان شعارهایی نظیر "عرق کارگران کمتر از خون شهید نیست"، "7 ماه بدون حقوق"، "مسئولین محترم،حمایت حمایت"، "حمایت از کارگر، حمایت از تولید است" همراه بود.

در برخی روزهای دیگر شاهد پهن شدن سفره خالی کارگران در محل تحصن و یا اعتراض هایی مبنی بر ایجاد اختلاف خانوادگی چندین خانواده از کارگران این کارخانه بودیم که بعضاً منجر به طلاق شده بود.

به نظر می رسد پاسخگو نبودن مسئولان و نادیده انگاشتن مطالبات کارگران یکی از عوامل ادامه این رویه بود به طوریکه کارگران معتقد بودند مسئولان این شهرستان مشکلات آنها را لمس نکرده و نشناخته اند.

کارگران همچنین دل پری از مدیرعامل این کارخانه داشته و بعضاً ادعاهایی مبنی بر صرف درآمدهای ناشی از فعالیت سامان کاشی در بخش های دیگری به گوش می رسید که در این گزارش با توجه به نبود سند مستدل در خصوص آنها بحث نمی شود.

از تحصن تا راهپیمایی

ماجرا تا آنجا به پیش رفت که دیگر کاسه صبر کارگران لبریز شده و از سویی به گمان می رسد با توجه به اینکه کارگران می پنداشتند قرار نیست حرکتی موثر از سوی مسئولان برای رفع مشکل آنها انجام شده و شاید مسئولان به مشاهده روزانه کارگران در جلو فرمانداری این شهرستان عادت کرده اند، زمزمه راهپیمایی شکل گرفت.

دیگر عوامل احتمالی دست به دست هم داد تا روز پنجشنبه 24 اردیبهشت ماه 1394 تحصن کارگران سامان کاشی به راهپیمایی تبدیل شده و جمعیت تقریبی 450 نفری که با مشارکت و مشایعت تعدادی از خانواده های آنها همراه بود، از محل فرمانداری به راه افتاده و تا دفتر امام جمعه این شهرستان به پیش رفت.

از سویی اگرچه خواسته کارگران سامان کاشی به حق و البته ضرورتی اولویت دار بود، اما به نظر می رسد به راه انداختن راهپیمایی که اگرچه آرام و با اکتفا به دادن شعارهایی در قالب استیفای حقوق آنها همراه بود، اقدامی شایسته نبود.

نباید این نکته مهم را از نظر دور داشت که این احتمال وجود داشت که برخی افراد مغرض و معاند با نظام جمهوری اسلامی ایران به فتنه گری پرداخته و با دست زدن به اقداماتی هرچند کوچک شرایط را به بحران بکشانند.

از دیگر سو اینگونه اقدامات که در نوع خود در شهرستان بروجرد تازگی داشت، در شاًن مردم فهیم و ولایی این شهرستان نبود، بر این اساس بسیاری از شهروندان بروجردی این اقدام کارگران سامان کاشی را نقد کرده و آن را به چالش کشیدند.

استنباط افراد مخالف با این اقدام که البته با تاکید بر ضرورت پرداخت حقوق معوقه 7 ماهه کارگران سامان کاشی همراه بود، این بود که راهپیمایی می توانست زمینه را برای موج سواری شبکه های خارجی معاند نظام فراهم کند تا شاید آنها بتوانند از این آب گل آلود شاه ماهی بگیرند.

مانعی که می رفت تا دردسرساز شود

در حالی راهپیمایی در حال برگزاری بود که راهپیمایان بدون ایجاد مزاحمت برای دیگر شهروندان و صرفاً با اکتفا به دادن شعارهایی در راستای استیفای مطالبات به حق خود مسیر را برای رسیدن به دفتر امام جمعه این شهرستان طی می کردند که با ممانعت ماًموران نیروی انتظامی می رفت تا به جد رنگ و بوی خشونت به خود گیرد.

در این روند به نظر می رسد ممانعت از این حرکت از سوی ماًموران نیروی انتظامی شرایطی را به گونه ای رقم زده بود که شاید می توانست آرامش را از راهپیمایان سلب کرده و با تقویت این باور که دولت با ملت همدل و همزبان نیست، جرقه های خشونت را در بین راهپیمایان برانگیزد و یا شاید، البته شاید این احساس را در بین راهپیمایی کنندگان و افراد نظاره گر ایجاد کند که آنها می خواهند با توسل به هر شیوه ای سدی نفوذناپذیر را در نیل به مقصود کارگران و راهپیمایی کنندگان(درد دل با امام جمعه) ایجاد کنند.

حاشیه هایی که به متن ماجرا الصاق شد

از چند و چون بایدها و نبایدهای راهپیمایی که بگذریم، نحوه برخورد و رفتار ماًموران نیروی انتظامی با خبرنگاران این شهرستان در جای خود تامل برانگیز و البته بسیار ناشایست بود.

ماجرا از این قرار بود که برخی خبرنگاران رسمی جراید و خبرگزاری های این شهرستان که التزام آنها به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران ثابت شده است، در حال عکسبرداری از تحصن آرام راهپیمایان بودند که با مداخله نیروهای انتظامی می رفت تا این جو آرام به ناآرامی بدل شود.

ضبط دوربین، رکوردر و دیگر ابزار کار خبرنگاران در حالی صورت گرفت که این افراد در حال انجام رسالت و وظایف خواسته شده از سوی مسئولان بالا دستی خود بودند که اگر قرار بود خبر آن هم گزارش شود، بی شک در باکس محرمانه و ویژه و بدون امکان مشاهده افراد غیر کار می شد.

از سویی مگر نه اینکه مجموعه خبرگزاری ها و جراید محلی این شهرستان همواره خود را مقید و ملزم به بولد کردن اقدامات و فعالیت های دولت های مختلف و به تبع آن مسئولان ارشد و غیرارشد شهرستانی و استانی کرده اند؟

به نظر می رسد پاشنه آشیل این برخورد ناشایست نیروهای انتظامی را شاید بتوان در ذهنیت ناصواب برخی مسئولان شهرستان بروجرد جستجو کرد که می پندارند خبرنگاران را آفریده اند تا صرفاً صمُ بکم در جلسات خبری حضور یافته و تنها به بیان گفته های مسئولان اکتفا کرده و گاه با افزودن ادویه های طعم دهنده و جاذب در راستای حمایت از مسئولی چاشنی غلو را به آن افزوده و آمارهای مثبت را آنقدر غلوآمیز جلوه دهند که خنده دار به نظر برسد.

شاید برخی مسئولان به واقع فراموش کرده اند خداوند خبرنگاران را برای ترفیع رتبه و درجه آنها نیافریده است، بلکه خبرنگاری حرفه ای مقدس و در عین حال خطیر است که وظیفه آن انعکاس صحیح همه رخدادهای جامعه است و اگر از این اصل عدول کند، دیگر خبرنگار نبوده و شایسته این نام نیست.

اینها همه در حالی است که برخی شهروندان در حال عبور از مسیر راهپیمایی این کارگران اقدام به تهیه عکس و فیلم از طریق گوشی های تلفن همراه خود کرده و آن را از زاویه دلخواه ضبط و در شبکه های به ظاهر اجتماعی به اشتراک گذاشته اند.

با این تفاسیر به نظر می رسد این بار هم همچون بسیاری از موارد دیگر دیوار خبرنگاران رسمی از هر قشر و صنفی دیگر کوتاه تر بوده است به طوریکه آنها را در تشدید و یا بروز برخی ناآرامی ها مقصر دانسته اند.

بازگشت آرامش به جامعه کارگری سامان کاشی

پس از رسیدن صفوف راهپیمایی کنندگان به بیت امام جمعه بروجرد و برگزاری نشستی صمیمی بین آن دو که با بیان ریز و درشت مشکلات کارگران همراه بود، حجت الاسلام ترابی با درایت آگاهانه خود ضمن ابراز همدلی با کارگران معترض با آنها به گفت و شنود پرداخت.

شاید اگر نقش هدایتگری امام جمعه بروجرد در این میان وجود نداشت، انبار اعتراض کارگران با جرقه ای به شعله کشیده شده و معلوم نبود عواقب آن تا کجا پیش می رفت.

در این جلسه حجت الاسلام ترابی با اشاره به ادامه پیگیری ها در راستای رفع مشکلات سامان کاشی، وصول مطالبات و بازگشت مجدد کارگران به محیط کار، آنها را به شکیبایی دعوت کرد.

امام جمعه بروجرد با آگاهی از مشکلات سامان کاشی، در جریان روند رسیدگی به آن بوده و اطلاعات به دست آمده در این باره را به گوش کارگران رسانده و آنها را بار دیگر به آرامش فرا خواند.

زمزمه هایی مبنی بر برخی تصمیم گیری ها

با سفر مدیرعامل بانک ملی مرکزی ایران به شهرستان بروجرد و بازدید از کارخانه سامان کاشی گویی وعده هایی مبنی بر اختصاص تسهیلات 25 میلیارد تومانی به این کارخانه داده شده است

اخبار مرتبط

نان شب کارگران بروجردی آجر «ویلاهای شمال» شد؛ تجمع کارگرانی که 6 ماه حقوق نگرفتند