مخالفت با نامگذاری معابر و میادین شهر،به نام شهدا ریشه در جهل یا نفاق دارد/ دلایل قرانی برای نامگذاری معابر به اسم شهدا

لرستان خبر: نویسنده دکتر مهرداد ویسکرمی: یکی از مباحثی که هر از چندگاهی ذهن مردم ما را مشغول می دارد،نامگذاری معابر،خیابان ها و میادین است.در این میان گروهی،با نامگذاری های شرعی و ارزشی مخالفت می ورزند و دسته ای دیگر بر این امر اصرار دارند .

این جانب در قالب چند نکته کوتاه،به بیان این مطلب خواهم پرداخت.چرا که معتقدم،هیچ کسی که ذره ای ایمان یا آزادگی داشته باشد،از نقش شهدا در عزت این مرز و بوم،تردید ندارد.اما چون ممکن است برای برخی از برادران و خواهران دینی،تردید هایی در این زمینه وجود داشته باشد،در چند قسمت،به این مطلب خواهم پرداخت:

1-فلسفه نامگذاری یک موجود-اعم از جاندار یا بی جان- چیست؟

نامگذاری یک موجود به یک یا چند دلیل از دلایل زیر برمی گردد:

 الف- برای شرافت بخشیدن به مسماست؛مانند نامگذاری یک مسجد به نام مسجد النبی(ص)،

ب-برای معرفی  خصوصیات مسماست؛مانند نامگذاری مسجدی به نام مسجد ضرار یا اشخاصی به نام ابوجهل وابولهب در بعد منفی .یا نام سنگ نوشته یا قلعه فلک الافلاک در شهر خرم آباد از بعد مثبت آن.

ج- گاهی نام شخصی را  بر پدیده ای -مادی  یا معنوی-می گذارند که آن نام در تاریخ گم نشود:مانند این که مسجدی را به نام شخص معمولی نامگذاری کنند.چرا که آن شخص در حالت عادی در اذهان نمی ماند و کمالی ندارد. در اینجا عیب کار این است که مثلا با کنده شدن یک کاشی آن نام باز هم گم می شود.

ج-نامگذاری ها نماد فرهنگ و ارزش های یک جامعه است.مانند نامگذاری بازاری در مکه به نام ابوسفیان که نماد تفکر وهابی است.یا مدینه النبی که متبرک به نام مبارک رسول خداست.

2- یکی از تصورات غلطی که در ذهن برخی افراد وجود دارد،این است که شهادت را مرگ معمولی و شهدا را با سایر مردگان مقایسه می کنند در حالی که قرآن کریم بر این تصور جاهلی،مهر بطلان می زند:" وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ. (آل‏عمران ، 169 ). قرآن می فرماید نه تنها نگویید (بقره/154) بلکه نپندارید که شهیدان،مرده اند.کسی که نامگذاری معابر و میادین  شهررا به نام شهدا، با قبرستان مقایسه می کند،تصور غلطی از شهادت دارد که در حالت خوشبینانه،از جهل  و بی اطلاعی و در حالت بدبینانه از نفاق وی، حکایت دارد.(نساء/72)

3-قرآن کریم،ما را از  اسماء بیهوده ای که ساخته توهم ماست بر حذر می دارد و ما را به بندگی خداوند فرا می خواند:" قالَ قَدْ وَقَعَ عَلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُمْ رِجْسٌ وَ غَضَبٌ أَ تُجادِلُونَنی‏ فی‏ أَسْماءٍ سَمَّیْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُکُمْ ما نَزَّلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرینَ گفت: «پلیدى و غضب پروردگارتان، شما را فرا گرفته است! آیا با من در مورد نامهایى مجادله مى‏کنید که شما و پدرانتان 0 بعنوان معبود و خدا، بر بتها) گذارده‏اید، در حالى که خداوند هیچ دلیلى درباره آن نازل نکرده است؟! پس شما منتظر باشید، من هم با شما انتظار مى‏کشم! (شما انتظار شکست من، و من انتظار عذاب الهى براى شما!)» (71)."(أعراف / 71 ) .

نکته. آیه بالا در جواب کسانی نازل شده که به جای بندگی خداوند، بر سنتهای جاهلی پدرانشان تعصب دارند:"قالُوا أَ جِئْتَنا لِنَعْبُدَ اللَّهَ وَحْدَهُ وَ نَذَرَ ما کانَ یَعْبُدُ آباؤُنا فَأْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقینَ ":"گفتند: «آیا به سراغ ما آمده‏اى که تنها خداى یگانه را بپرستیم، و آنچه را پدران ما مى‏پرستند، رها کنیم؟! پس اگر راست مى‏گویى آنچه را (از بلا و عذاب الهى) به ما وعده مى‏دهى، بیاور»! (أعراف / 70)

حال سوال این است که آیا تعصب بر مظاهر دینی-مانند زرتشت- که آموزه ای بیش از "گفتار نیک،پندار نیک و گفتار نیک" از آن بر جا نمانده و بین تاریخ تولد پیامبر آن، شش هزار سال،میان مورخان ادیان،اختلاف نظر وجود دارد،چیزی غیر از بازگشت به جاهلیت است؟! (به کتاب ادیان بزرگ از حسین توفیقی ص 57 و نیز فصلنامه هفت آسمان مراجعه فرمایید).  

4-  در امروز و فردای تاریخ،دفاع از اسلام ناب علوی، در مقابل نسخه اسلام آمریکایی و  نیز دفاع از حرم اهل بیت،مایه افتخار همه اقوام و استانهای ایران اسلامی خواهد بود.اگر امروزه نام شهدای مدافع حرم  بومی را گرامی نداریم، در فردای تاریخ ایران،همانند تاریخ دفاع مقدس،نام مردم لرستان،کمرنگ تر از واقعیت آن خواهد بود.

این که نام سرداران لرستانی در کشور،کمتر مطرح است به همین کوتاهی ها در معرفی شهدایمان برمی گردد و گرنه کیست که  لا اقل ،رشادت های جوانان لرستان را در دوران دفاع مقدس نشنیده باشد؟! جهاد و شهادت،افتخاری است که ما را در تاریخ ایران اسلامی سربلند خواهد ساخت. یکی از این راهها،این است که پیشانی شهرمان مزین به نام این شهدا باشد.بگذارید ما را به دفاع از حریم اهل بیت بشناسند.

نتیجه

مخالفت با نامگذاری معابر و میادین شهر،به نام شهدا،از جانب هر فرد یا گروهی که باشد،ریشه در جهل یا نفاق دارد و بر عکس،بزرگداشت نام شهدا، برآمده از فرهنگ قرآنی  و برای تبرک بخشیدن به شهر از طریق نام مقدس شهدا و نیز معرفی رشادت های مردان و زنان لرستانی در دفاع از حریم اهل بیت و ثبت ما در زمره زمینه سازان ظهور امام زمان(عج) است.

همانگونه که افتخار می کنیم که  تعداد زیادی از منتقمان  شهدای کربلا در لشکر مختار ثقفی، ایرانی بودند. به تعبیر امیر بیان علی (ع)،"ارزش و قیمت هر کس به چیزی است که آن را ارزشمند می شمارد"(نهج البلاغه/حکمت 73) و چه نام و افتخاری بهتر از جهاد و شهادت. الهی تقبل منی! تیرماه 1395

شرمنده شهدا و ارادتمند رزمندگان اسلام  و بالاخص مدافعان حرم  اهل بیت. مهرداد ویس کرمی