پرسپولیس، قربانی یک انتقام گیری سیاسی
دون تردید، پرسپولیس، به لحاظ تزلزل در ارکان مدیریتی، از رکوردداران سالهای اخیر باشگاهداری در کشورمان محسوب می شود. به طوری که هر شخصی که سکان هدایت این تیم را به دست می گیرد، به یک سال نرسیده صندلی اش را به فرد دیگری تحویل می دهد.
دون تردید، پرسپولیس، به لحاظ تزلزل در ارکان مدیریتی، از رکوردداران سالهای اخیر باشگاهداری در کشورمان محسوب می شود. به طوری که هر شخصی که سکان هدایت این تیم را به دست می گیرد، به یک سال نرسیده صندلی اش را به فرد دیگری تحویل می دهد.
هدف این نوشتار، مناقشه در کوتاه بودن عمر مدیریتی این باشگاه نیست، بلکه نگاهی انتقادی به تصمیماتی است که اصولا ورزشی نیستند. البته این همه ماجرا نیست و ای کاش فقط تغییرات مکرر دراین باشگاه اتفاق می افتاد. گاهی پشت پرده سیاسی این تصمیمات چنان باورنکردنی و حیرت انگیز است که مخاطب را کاملا شوکه می کند.
حتما یادتان هست که در دوران اول مدیریت حبیب کاشانی در پرسپولیس، این باشگاه با یک قهرمانی به یادماندنی در مسیر بازگشت به روزهای خوب گذشته اش قرار گرفت، اما جدایی عجیب حاج حبیب از این تیم در پایان فصل و آغاز حضور چهره های امتحان پس داده در مدیریت این باشگاه، بخشی از کابوس وارترین ایام تاریخ سرخپوشان را رقم زد. شاید برای تان باورنکردنی باشد که همه آن مشکلات و بی پولی ها، جنبه سیاسی و انتقامجویانه داشته است. مستند این موضوع هم کتاب « نفحات نفت» نوشته رضا امیرخانی است.
این نقل به مضمون شرحی است که نویسنده کتاب از تحولات آن روز قرمزها ارایه می دهد: بعد از قهرمانی دراماتیک پرسپولیس در سال ۱۳۸۷ در زمان مدیریت کاشانی و ریاست محمد علی آبادی بر سازمان تربیت بدنی که ریاست مجمع باشگاه پرسپولیس را نیز بر عهده داشت، حاج حبیب نماینده مردم تهران در شورای شهر بود و انتخاب شهردار تهران نیز به دستان پرکفایت (! ) ایشان و نمایندگان دیگر شورا باید صورت می گرفت. کاشانی با وجود توصیه رئیس دولت نهم برای رای دادن به علی آبادی، به نامزد مورد علاقه ایشان رای نمی دهد و فرد دیگری شهردار تهران می شود… رئیس فعلی کمیته ملی المپیک نیز به تلافی این اقدام مدیر وقت باشگاه پرسپولیس، از پرداخت بودجه و کمکهای مالی به این باشگاه خودداری می نماید.
در نتیجه حاج حبیب هم از سمتش استعفا می دهد و صندلی اش را به داریوش مصطفوی واگذار می کند؛ مدیری که بلافاصله افشین قطبی را به ایران آورده و یک قراداد ترکمانچای در تاریخ ورزش ایران با ایشان امضاء می کند و به همین راحتی به دلیل یک رای نامربوط سیاسی به شهردار، پرسپولیس اسیر یک سری بحران عجیب می شود و دست کم سی میلیون هوادار هم محلی از اعراب ندارند! از این تصمیمات مطمئنا، کم در پرسپولیس اتفاق نیفتاده و بدون شک، آخرینش هم نخواهد بود.
هدف این نوشتار، مناقشه در کوتاه بودن عمر مدیریتی این باشگاه نیست، بلکه نگاهی انتقادی به تصمیماتی است که اصولا ورزشی نیستند. البته این همه ماجرا نیست و ای کاش فقط تغییرات مکرر دراین باشگاه اتفاق می افتاد. گاهی پشت پرده سیاسی این تصمیمات چنان باورنکردنی و حیرت انگیز است که مخاطب را کاملا شوکه می کند.
حتما یادتان هست که در دوران اول مدیریت حبیب کاشانی در پرسپولیس، این باشگاه با یک قهرمانی به یادماندنی در مسیر بازگشت به روزهای خوب گذشته اش قرار گرفت، اما جدایی عجیب حاج حبیب از این تیم در پایان فصل و آغاز حضور چهره های امتحان پس داده در مدیریت این باشگاه، بخشی از کابوس وارترین ایام تاریخ سرخپوشان را رقم زد. شاید برای تان باورنکردنی باشد که همه آن مشکلات و بی پولی ها، جنبه سیاسی و انتقامجویانه داشته است. مستند این موضوع هم کتاب « نفحات نفت» نوشته رضا امیرخانی است.
این نقل به مضمون شرحی است که نویسنده کتاب از تحولات آن روز قرمزها ارایه می دهد: بعد از قهرمانی دراماتیک پرسپولیس در سال ۱۳۸۷ در زمان مدیریت کاشانی و ریاست محمد علی آبادی بر سازمان تربیت بدنی که ریاست مجمع باشگاه پرسپولیس را نیز بر عهده داشت، حاج حبیب نماینده مردم تهران در شورای شهر بود و انتخاب شهردار تهران نیز به دستان پرکفایت (! ) ایشان و نمایندگان دیگر شورا باید صورت می گرفت. کاشانی با وجود توصیه رئیس دولت نهم برای رای دادن به علی آبادی، به نامزد مورد علاقه ایشان رای نمی دهد و فرد دیگری شهردار تهران می شود… رئیس فعلی کمیته ملی المپیک نیز به تلافی این اقدام مدیر وقت باشگاه پرسپولیس، از پرداخت بودجه و کمکهای مالی به این باشگاه خودداری می نماید.
در نتیجه حاج حبیب هم از سمتش استعفا می دهد و صندلی اش را به داریوش مصطفوی واگذار می کند؛ مدیری که بلافاصله افشین قطبی را به ایران آورده و یک قراداد ترکمانچای در تاریخ ورزش ایران با ایشان امضاء می کند و به همین راحتی به دلیل یک رای نامربوط سیاسی به شهردار، پرسپولیس اسیر یک سری بحران عجیب می شود و دست کم سی میلیون هوادار هم محلی از اعراب ندارند! از این تصمیمات مطمئنا، کم در پرسپولیس اتفاق نیفتاده و بدون شک، آخرینش هم نخواهد بود.
