حدود یک سال پیش بود که گفتند یک دروازه بان ایرانی در آلمان بازی می کند و به قول معروف ترکانده. گفتند نامش دانیال داوری است و نام تیمش هم آینتراخت برانشوایگ در لیگ دو آلمان یا همان اوبرلیگا. بحث حضور او در تیم ملی ایران، خیلی زودتر از حد تصور داغ شد.

به گزارش افکارنیوز ، او که با برانشوایگ در لیگ دو آلمان فوق العاده بازی می کرد کاندیدای حضور در تیم ملی شد. چشمان کارلوس کروش او را دید و فدراسیون از سرمربی ماموریت گرفت تا هر طور شده پای این دروازه بان را به تیم ملی باز کند.

داوری در برانشوایگ روزهای فوق العاده ای را سپری می کرد که به گوشش رسید تیم ملی ایران پیشنهادی برای او فرستاده. او که از پدری ایرانی و مادری لهستانی متولد شده بود به این پیشنهاد چراغ سبز نشان داد. پیشنهادی که او را به دروازه تیم ملی ایران می رساند.

داوری که فارسی بلد نبود و نمی توانست حتی ساده ترین حرف ها را به زبان بیاورد با اصرار پدرش تصمیم نهایی خود را گرفت. بازی در تیم ملی ایران، هدف داوری عنوان شد تا او با تمرکز کامل و اتخاذ تصمیمی منطقی، به حضوری موفق درون دروازه برانشوایگ ادامه دهد. اردوی کویت و بازی مقابل این تیم در دور مقدماتی جام ملتهای آسیا، اولین اردویی بود که داوری همراه تیم ملی ایران سپری اش کرد. هر چند داوری بازی نکرد اما همراه سایر بازیکنان بود و با آنها کمی هماهنگ تر شد.

این بار و برای بازی مقابل تایلند اما داوری برای اولین بار به ایران آمد. آن هم بعد از چندین سال دوری. او خیلی زود مورد توجه بازیکنان قرار گرفت. همه در اولین تمرین داوری به او خوشامد گفتند و البته در صحبتهای خودمانی، درباره او نظراتشان را گفتند.

داوری از همان روز اول سعی کرد ارتباط مناسبی با بازیکنان تیم ملی برقرار کند. به قول خودش، واکنش بازیکنان به حضورش فوق العاده بود و همگی او را به خوبی پذیرفتند.

داوری همراه سایر بازیکنان تمرینات را آغاز کرد و البته بیشتر از بقیه، با گلرها اخت شد. با حامد لک و رحمان احمدی. شوخی با آنها فقط در دستور کار داوری قرار گرفت اما این دروازه بان، با بقیه همچنان سرسنگین بود و جدی.

حتی شرط بندی بر سر پنالتی با حامد لک نشان می دهد او به خوبی با هم پستی هایش در تیم ملی ارتباط برقرار کرده و آنها هم او را پذیرفته اند. مشکل داوری اما برای گرفتن ارتباط، فارسی بلد نبودنش است. او کج دار و مریز و انگلیسی با بازیکنان صحبت می کند و البته ایما و اشاره هم یکی از راهکارهایش برای گفت وگو و پیش بردن کارهایش است.

اما داوری در اردوی تیم ملی چه غذایی می خورد؟ او عاشق کته ماست است. جز این غذا، قورمه سبزی هم می خورد اما اگر این دو غذا در دسترس نباشد سراغ غذاهای دیگر می رود. سعی می کند پرخوری نکند و بدنش را آماده نگه دارد. وقت غذا خوردن خیلی جدی است و با کسی شوخی نمی کند.

نکته جالب درباره داوری، داداش گفتن های او است. اولین چیزی که از زبان فارسی یاد گرفته سلام است و بعد از آن گفتن کلمه داداش. می داند که در ایران، برای ابراز محبت و علاقه به دیگری، پسرها یکدیگر را داداش صدا می زنند. او هم مثل اشکان دژاگه، به بازیکنانی که با آنها راحتتر است می گوید داداش.

همین داداش های داوری سعی کرده اند در این چند روز به او اعداد را هم یاد بدهند. از ۱ تا ۲۰ را برای او شمرده اند تا آنها را از بر کند و یادشان بگیرد. او هم با استعداد نشان داده و کم کم دارد شمارش اعداد را می آموزد. برای داوری، این چند روز نه تنها سخت نگذشته بلکه خیلی هم لذتبخش بوده. تمرین کنار بازیکنان تیم ملی و پیدا کردن داداش های جدید و البته یادگیری شمارش به فارسی. اینها نشانه هایی است از دروازه بانی دوست داشتنی که قرار است از دروازه تیم ملی محافظت کند.
در کانال تلگرام لرستان خبر عضو شوید

نظرات