چراغپور:

کارشناس فوتبال معتقد است که بدنه فساد در فوتبال ایران از آدم های باهوش تشکیل شده و برخوردهای سطحی با آن به عمیق تر و پیچیده تر شدن فساد می انجامد.

به گزارش افکارنیوز ، جلال چراغپور از آن دسته کارشناسانی است که نظراتش بر پایه مطالعات و تحقیقات شخصی است. او سال ها تجربه بازی و مربیگری در فوتبال ایران دارد و بارها به عنوان کارشناس درباره مسائل مختلف فوتبال صحبت کرده است.

در حالی که یک هفته تا پایان نیم فصل اول لیگ برتر باقی مانده، حرف و حدیث های زیادی درباره تبانی و فساد در فوتبال ایران مطرح شده است، به همین منظور ایسنا گفت و گویی با چراغپور انجام داده که در ادامه می خوانید:

* این روزها بیشتر از همیشه درباره فساد و تبانی در فوتبال ایران حرف می زنند. شما این مساله را چگونه ارزیابی می کنید؟

- به نظر من وقتی در یک اجتماع کوچک مثل فوتبال، بحث کلانی مثل فساد مطرح می شود، اگر واقعا اراده ای برای برخورد با آن شکل گرفته یا ارکان برخورد با این مساله مشخص شود، سازمان، گروه یا متخصصانی که قرار است این کار را به دست بگیرند، باید تعریف شوند. مثلا بگویند فلان رییس، فلان کارشناس، دادستان و… یکی یکی اسم ببرند و یک مجموعه ۱۰ یا هفت نفره را تشکیل دهند که مسئول رسیدگی به فساد احتمالی در داوری یا ساختگی بودن بعضی بازی یا حرکات نمایشی برخی بازیکنان باشند.

* اگر این تقسیم بندی ها شکل نگیرد چه نتیجه ای می توان گرفت؟

- اگر این تقسیم بندی ها را به وجود نیاورند نشان می دهد که فساد وجود دارد و آن چنان فشاری روی فدراسیون یا ارگان های دیگر وارد می کنند که باعث می شود آنها کاری نکنند و فقط برای رفع و رجوع کردن مساله بگویند رسیدگی می کنیم.

* و اگر تقسیم بندی شکل بگیرد؟

- اگر این اتفاق بیفتد من و شما متوجه می شویم که ارگان شکل گرفته که از نظر تجهیزات، امکانات و تخصص، سینه به سینه عواملی که به مافیای فوتبال معروفند حرکت می کند. اگر یک نفر چهار ورق کاغذ دستش بگیرد و بگوید که تلفن ها را چک می کند و پرینت آنها را بررسی می کند، اما نگفت که برای رسیدن به چه مساله ای این کارها را می کند، متوجه می شویم که ساختاری شکل نگرفته است. از جایی هم که فساد یک شبه ایجاد نشده و دارای ساختار و زیر بناست، یک نفر – هر کس که باشد – فقط رسیدگی به مساله را بهانه قرار می دهد.

* خودتان معتقد به وجود فساد در فوتبال هستید؟

- نمی گویم که از مصادیق فساد در فوتبال ایران مطلع هستم، چون در آن صورت باید اطلاعاتم را تدوین کنم و بتوانم آنها را به صورت کتبی ارائه دهم و ثابت کنم، چون در اصل با این کار یکی از ارگان های کشور را زیر سوال می برم. اما به عنوان کارشناس صحنه هایی می بینیم که در ۹۰ درصد آنها یک نوع قضاوت شده و در ۱۰ درصد یا کمتر نوع دیگری! در حالی که همه آنها یک شکل و نوع داشته اند. همچنین اخراج هایی می بینیم که در واقع اخراج استراتژیک است، یعنی می فهمم که بازیکن نباید کارت زرد دوم یا اولش را می گرفت و بیهوده اخراج شد. در اروپا قبل آن که به بازیکن کارت زرد بدهند، چند بار تذکر می دهند تا حواسش را جمع کند. آن وقت اگر اخطار هم دادند در ذهن بیننده تناقض ایجاد نمی شود که چرا. در ایران می بینیم که بازیکن پا به پای مهاجم حرکت می کند و تکل سالمی می زند که شدت زیاد ندارد و مثلا برخورد کمی با جوارب حریف پیدا می کند، اما داور به او اخطار می دهد و در صحنه بعدی اخراجش می کند. آن وقت بازی که در نیمه اول صفر بر صفر بوده در نیمه دوم یک بر چهار یا یک بر سه می شود و نظام تیم به هم می خورد.

* مشابه این مساله در شکل بازی بازیکنان هم دیده می شود؟

- مثلا مدافعی که در همه بازی ها غیر قابل نفوذ است و تمام ضربه سرها و تکل ها را می زند، اما در یک بازی فوق العاده ساده و بدون این که برای دفع توپ تلاش کند، به راحتی پنالتی می دهد. اگر این گونه صحنه ها را کنار هم بگذارید، این سوال همیشه هست. در اروپا مجموعه ای از افراد متخصص دور هم جمع می شوند و فیلم بازی ها را تجزیه و تحلیل می کنند و بعد از مدت زیادی ناگهان تبانی وحشتناک کاپیتان یا دفاع وسط یک تیم بر ملا می شود.

* پس معتقدید که اگر می خواهیم فساد را کنترل کنیم باید گروهی متخصص برای برخورد با آن ایجاد کنیم؟

- اول تشکیل گروه متخصص و دوم رصد کردن بازی ها و بازبینی صحنه های آن. صحنه هایی که واقعا غیر فنی و مشکوک است باید بررسی شوند. در غیر این صورت باب دیگری در فساد باز می شود.

* و این باب جدید چیست؟

- باب کم کاری و سایه زنی! سال های قبل هم مواردی بر ملا می شد که مثلا به بازیکن می گفتند که" فصل بعد به تیم ما می آیی" و آن وقت بازیکن دیگر مال آنها بود و در بازی های خاصی یا خود را به مصدومیت می زد یا کارت قرمز می گرفت یا خود را پیش از بازی دو اخطاره می کرد. این مسائل قبلا هم کم و بیش دیده شده بود.

* علت بروز فساد را در فوتبال ایران چه می دانید؟

- فساد در هر جا وقتی به وجود می آید که مسیرهای شرافتمندانه نتیجه ندهد. یک طرف نیاز به پیروزی و برتر بودن یا مطرح شدن دارد، در نتیجه باید کاری کند. ابزار این کار پول است که به طرز وحشتناکی به طور کلان در فوتبال ما هست. این پول وقتی داور فوتبال می شود مثل آبی است که از آبراه وارد یک برکه می شود و با خود انواع باکتری ها و موجودات را می آورد. در دراز مدت برکه حاوی همه چیز می شود. رویش هم زلال است. اما آبش قابل شرب نیست و بیماری زا است. آنهایی که در اطراف برگه زندگی می کنند باید مراقب باشند که بیمار نشوند. پول که می آید با خود عوامل جانبی را می آورد و یک چاره هم بیشتر ندارد؛ راه حلش این است که فوتبال از پول دولتی و کمک آن استفاده نکند. هیچ جای دنیا به این شدت پول دولتی در فوتبال تزریق نمی شود.

* پس در نهایت باز هم ریشه مشکلات فوتبال همان" پول" است؟

- در هیج جای دنیا این همه پول به فوتبالیست نمی دهند که ۴۰۰ میلیون برای خرید ماشین خرج کند، اما پولش از فوتبال در نیامده باشد. اگر به تیم ها بگویند درآمدهایتان برای خودتان باشد و آنها از راه های مختلف مثل بلیت فروشی درآمد کسب کنند، هر کاری می خواهند می توانند بکنند، مثلا آرسنال ۱۳۶ سال است که خودش بلیت فروخته و با فروش بلیت و شال گردن و بستنی و سایر موارد روی پای خود ایستاد و حالا برای خود استادیوم دارد. وقتی بودجه های این چنینی وارد فوتبال ایران می شود، مدیران جوان و غیر تخصصی هم وارد کار می شوند. به هر حال هیات مدیره ای که پول می آورد، در فامیلش بازیکن دارد. مدیر جوانی دارد و آنها را به کار می گیرد. این طور می شود که مدیران ۳۰ ساله و ۳۷ ساله در فوتبال به کار گرفته می شوند.

* پیامدهای این اتفاق در جامعه چیست؟

- جمله معروفی هست که می گوید" جامعه مثل رئوس مرتبط می ماند. " یعنی عکس العمل هر عملی در جامعه پخش می شود. جریانی که فوتبال با خودش عمل می کند، کم کم به جایی می رسد که فوتبال خودش را می خورد! سریال" پژمان" را دیده اید؟ آیا باید آخر کار یک فوتبالیست این گونه باشد؟ فوتبال ما دچار خودخوری و قهرمان خوری می شود. این جریان اعتماد، اعتقاد و احترام جامعه را نسبت به فوتبال کم می کند. شرایط خاصی مالی، شخصیت، لباس، خودرو و خانه فوتبالیست ها بر جامعه اثر می گذارد. فرد برای رسیدن به یک صدم این چیزها باید تا ۳۰ سالگی درس بخواند و دکترا بگیرد. آیا تا به حال سری به دبستان ها و دبیرستان ها زده اید؟ می دانید آنها چه بحرانی دارند و چه حرف هایی می زنند؟ به نظرم برای تلطیف جامعه باید برای اخبار فیلترینگ در نظر بگیریم. احساس می کنم این گونه پرداختی به مسائل و حتی این گونه برخورد کردن با فساد درست نیست.

* دلیل این حرف تان چیست؟

- رسانه ای کردن مساله بدون این که کمترین تاثیر را داشته باشد درست نیست. ضمن این که انتخاب یک مورد از ۱۰۰ مورد و رسانه ای کردن آن بدترین نوع برخورد است. به این ترتیب ۹۹ نفر دیگر در حاشیه امنیت قرار می گیرند. تاثیر بعدی اش پیچیده تر عمل کردن فساد در مراحل بعدی است. فساد، هوش دارد و از آدم هایی استفاده می کند که تحصیلکرده هستند. هر چقدر سطح یک چیز را بتراشیم بیشتر به عمق می رود. ساده انگاری است اگر فکر کنیم که این گونه می شود با فساد برخورد کرد. مثلا در همان جنجالی که پیش آمد، دو، سه روز مطبوعات روی مساله غش کردن داور مانور دادند، ولی بعدش دیگر اسمی نیامد و موضوع به طرف دیگری رفت که چندین سال پیش رخ داده است. زمانی هم که دکتر سیار مورد مشابهی را عنوان کرد، اما از فوتبال کنار رفت. اگر اراده برخورد با فساد را داریم باید کمیته اخلاق یا نهاد رسیدگی به جرایم مخفی شکل بگیرد و به آن اختیار کافی بهند تا با فساد مبارزه کند.

* آیا می شود با این ساز و کار با فساد مقابله کرد؟

- شاید در روزهای اول نشود کاری کرد، اما در عرض یکی، دو سال می شود به نکات عمیق تری پی برد. می شود روی نتایج، کم کاری بازیکنان کلیدی، نقش آنها در شرط بندی که در شهرستان ها برگه هایش هم هست، متمرکز شد.

در کانال تلگرام لرستان خبر عضو شوید

نظرات