سرمربی اسبق تیم ملی که سابقه حضور در هیأت مدیره پرسپولیس طی یک دهه اخیر را داراست.

به گزارش افکارنیوز ، تساوی دربی، کناره گیری محمد مایلی کهن، روی کار آمدن دوباره علی پروین، شرایط آتی پرسپولیس و… همه این اتفاقات طی ۵ روز اخیر رخ داده است. به همین خاطر با محمد مایلی کهن تماس گرفتیم تا نظراتش را در این موارد جویا شویم.

سرمربی اسبق تیم ملی که سابقه حضور در هیأت مدیره پرسپولیس طی یک دهه اخیر را داراست، همچون گذشته با صراحت حرف زد و حتی ما را هم از انتقادات خودش بی نصیب نگذاشت! با هم چکیده حرف های مایلی کهن را مرور می کنیم:

* از طریق اخبار در جریان رفتن آقای رویانیان قرار گرفتم. به هر حال این یک واقعیت است که هرکس یک روز می آید و روزی هم می رود. کسانی بوده اند که ۲۵ سال از عمرشان را در پرسپولیس سپری کرده اند و خودشان را مدیون پرسپولیس می دانند اما با این وجود از این باشگاه رفته اند، آقای رویانیان که تازه تشریف آورده بودند.

* مصاحبه های آقای رویانیان علیه وزارت ورزش از عجایب روزگار بود. وقتی شما زیرمجموعه جایی هستید باید به مافوق خودتان احترام بگذارید.

* آقای رویانیان قبلاً استعفا نداده بود. ایشان فقط یک بار استعفای کتبی دادند که آن هم پذیرفته شد.

* سال ۱۳۸۴ برای مقطعی عضو هیأت مدیره پرسپولیس بودم. آقایان فدامالکی و سعیدلو هم بودند. وقتی به عنوان عضو هیأت مدیره برگزیده شدم، مرحوم حمید شیرزادگان که استادم بود، به من زنگ زد و در حین گفت وگو با ایشان گریه ام گرفت اما با این وجود چند ماه بعد برای آقای علی آبادی که رئیس سازمان تربیت بدنی بودند، نامه ای نوشتم و طی آن کناره گیری خودم را اعلام کردم. من کناره گرفتم اما استعفا ندادم. وقتی استعفا می دهی، مقام مافوق می تواند قبول نکند اما وقتی کناره گیری می کنید، عملاً دیگر تحت هیچ شرایطی نمی خواهید با آن مجموعه کار کنید.

* آقای رویانیان کارهای خوبی انجام داده که باید تداوم یابد و اشتباهاتی هم داشتند که باید تصحیح شود. آقای حسین شمس شاهد است ایشان واسطه ملاقات من با آقای رویانیان شد.
در ملاقات با ایشان گفتم که شما قبلاً در پلیس ۱۱۰، راهنمایی و رانندگی و ستاد سوخت بوده اید اما حکایت ورزش کاملاً متفاوت بوده و دشواری های آن بیشتر است. ایشان به ورزش و فوتبال اشراف نداشت و به همین خاطر خیلی جاها سر پرسپولیس کلاه رفت و نرخ بازیکنان و مربیان افزایش چشمگیری یافت.

* آقای گودرزی خیلی خوب و پخته عمل می کنند. البته شاید آقای رویانیان فکر نمی کرد به این زودی با استعفایش موافقت شود.

* انتخاب کیومرث هاشمی به عنوان رئیس کمیته المپیک اقدام مثبتی بود. همچنین حضور نفراتی همچون: علیرضا دبیر، شاهرخ شهنازی، خانم شهریان و… همه اتفاقاتی است که آدم را به ورزش خوشبین کرده و باعث می شود بیشتر از این سر ورزش کلاه نرود.

* یکسری مرتب می گویند پول نداریم. باور کنید در این مملکت پول داریم، به اندازه کافی هم داریم. اگر پول نداریم آقایان چطور می روند دنبال وینگادا! با کدام کارنامه؟ چنین مربیان خارجی باید بیایند اما افراد موجه و کاردانی مانند محمد خاکپور و حمید علیدوستی باید خانه نشین باشند.

* همین آقای کروش را ببینید، طی ۶ ماه اخیر چند روز در ایران بوده است؟ وقتی هم که از او سؤال می شود با لحن توهین آمیزی جواب می دهد البته روزنامه شما که مرتب و قاطعانه از همه کارهای او حمایت می کند!

* بازگشت علی پروین را به فال نیک می گیرم. مگر دهه پنجاه و شصت، اوقات بدی در فوتبال مان بوده که از بازگشت به آن روزها ناراحت شویم؟ آقای پروین که قرار نیست سرمربی باشد، ایشان باید مدیریت کند. البته پروین نباید اشتباهات گذشته را تکرار کند و باید از وجود افراد فوتبال شناس و کارشناس در کنار خودش بهره ببرد.

* آقایان می گویند اسباب و وسایل بازیکنان بار کامیون بوده و لنگ پول هستند که خانه شان را تحویل بگیرند! این رفتارها سیاه نمایی است. چطور می شود که یک بازیکن ماشین چند صد میلیونی دارد اما لنگ ۱۰۰ میلیون تومان است؟ خب ماشین خودش را بفروشد و کرایه خانه اش را بدهد تا این مشکلش حل شود. در همه جای دنیا ستاره ها پول زیادی می گیرند اما چرا یک بار برای همیشه در این مورد شفاف سازی نمی کنند که هرکدام از مربیان و بازیکنان چقدر دستمزد می گیرند؟ باور کنید ۲۰ درصد از کل قرارداد بعضی از این آقایان به اندازه هزار برابر درآمد سالانه شما خبرنگاران است.

* بعد از ماجرای قلیان کشی در کیش، عده ای به جای عذرخواهی مدعی شدند که زندگی خصوصی افراد به خودشان مربوط است. مگر اردوی تیم ملی حریم شخصی است؟ تازه مسعود اوزیل را یادشان رفته که به خاطر سیگار کشیدن در خانه خودش مجبور به عذرخواهی شد.

* ما طی سال های بعد از انقلاب بیشترین لطمه را از عراق خوردیم اما حالا رابطه دو کشور مطلوب شده و مراودات دوطرفه برقرار است. یک روز من گفتم رفاقت با پروین مثل اتوبان یک طرفه است و هنوز هم می گویم این اتوبان رفاقت باید دوطرفه شود اما مسئله اینجاست که وقتی اختلافات ایران و عراق حل شد، یعنی توقع دارید اختلاف من و پروین حل نشود؟ البته حرمت ایشان همواره واجب بوده و بعد از آن مصاحبه هم بارها همدیگر را دیده ایم. برخی موارد را ایشان قبول کرده و موضوعاتی هم بوده که من پذیرفته ام.

* پرسپولیس هیچ پیشنهاد مدیریتی به من ارائه نکرده اما اگر چنین اتفاقی رخ بدهد به آن فکر می کنم.

* با توجه به نوع بازی، من معتقدم پرسپولیس دربی را باخت و استقلال برد. اگر قرار بود تیمی دست به ریسک بزند بدون شک پرسپولیس باید این کار را می کرد اما نکرد. مهره هایی روی نیمکت سرخپوشان بود که خیلی از تیم ها آرزوی داشتن آنها را دارند. امثال: دهنوی، ماهینی و مسلمان اما از وجودشان استفاده نشد.

* آقایان که حالا صداوسیما را سیبل کرده اند، فیلم بازی را ببینند و قضاوت کنند که آیا دو تیم چهار تا پاس سالم به هم دادند؟ یک، دو، سه؛ سوت، یک، دو، سه؛ خطا، یک، دو، سه…

* عده ای گفتند بازی های سخت پرسپولیس تمام شده و بازی های آسان باقی مانده است. خب چی شد؟ البته یک عده عادت کرده اند زیر حرف هایشان بزنند، دقیقاً مانند حرف هایی که قبلاً به رویانیان زدند اما بعداً دیدیم که حاصل آن چه شد…

* باید در این وضعیت مجسمه چوپان دروغگو را بسازند. بنده خدا یک دروغ گفت و در تاریخ ماندگار شد اما عده ای از دوستان صدها دروغ می گویند و انگار نه انگار!
در کانال تلگرام لرستان خبر عضو شوید

نظرات