واکنش آموزش‌و‌پرورش به خبر«معلمی که در حین ماموریت پایش را از دست داد»

قضیه را که شنیدم متاثر شدم و با خودم گفتم باید کاری کرد و آلام این همکار فرهنگی را تسکین داد. شاید اولین نکته ای که در این پرس و جو دریافتم تاکید همکاران و دوستان این معلم عزیز بر بیماری دیابتی بود که از سالهای گذشته وی را رنج می داد. علی اسدزاده معلم منطقه عشایری سال ۹۱ به دلیل دیابت مزمن در بیمارستان بعثت همدان بستری و به تشخیص ‌پزشکان پای ایشان قطع گردید.

وی که تا امروز با احتساب مرخصی استعلاجی ۲۴سال و ۵ ماه سابقه خدمت دارد به خاطر بیماری های زمینه ای دیگری که دارد نتوانسته است با پروتز مصنوعی مشکلش را حل کند و زندگی عادی را از سر بگیرد. بنا به درخواست علی اسدزاده آموزش و پرورش تقاضای بازنشستگی اش را به سازمان بازنشستگی کشور ارسال می کند و در اردیبهشت ۹۴ از کار افتادگی و بازنشستگی او مورد تایید و موافقت قرار می گیرد.

با او صحبت کردم که خواسته اش از آموزش و پرورش چیست و او پاسخ داد: بازنشست شوم و پاداش و مزایای ام را بگیرم تا بتوانم گره ای از مشکلات زندگی ام را بگشایم. به او قول می دهم که پیگیر کارش باشم و او را تنها نگذارم.

با خود می گویم حتما طرح این موضوع در رسانه ها و گفتن و گفتن .‌.‌‌‌‌‌‌. نمی تواند از روی بغض و کینه باشد شاید احساس نیاز به حمایت بوده که این چنین مسئله را به حاشیه رانده است و نیک هم می دانم که آموزش و پرورش خارج از مباحث رسانه ای دفاع از این همکار فرهنگی را وظیفه خود دانسته و در حمایت و پیگیری پرونده ایشان از هیچ تلاش و کوششی دریغ نخواهد کرد.

و در پایان در دل تمنای این را دارم که ای کاش روزی برسد تا در فضای رسانه بین حمایت از دردمندان و بیان حقیقت فاصله ای نباشد و حقیقت قربانی هیچ چیزی نشود.

علی قربانی/ اداره اطلاع رسانی آموزش و پرورش لرستان

لینک مصاحبه:

قتی پای آقا معلم در سرما جاماند!/ مسئولان آموزش و پرورش معلم فداکار لرستانی را رها کردند

نظرات شما