یک آسیب شناس هشدارداد؛
شیوع مصرف قرص های ریتالین در دانش آموزان مقطع راهنمایی
سابق بر این مصرف ریتالین بین دانشجویان و دانشگاهیان رواج داشت ولی این روزها شاهد پائین آمدن سن مصرف تا مقطع راهنمایی هستیم که به شدت نگران کننده است.
قرص شب امتحان، قرص دانشجو وبه تازگی هم قرص دانش آموز، اسامی مستعار ماده ای به شدت اعتیاد آور و خطرناک به نام" ریتالین" است که این روز و به ویژه در ایام امتحانات پایان ترم در دانشگاه ها، مصرف آن با اوضاع نگران کننده افزایش می یابد.
قرصی که کار را برای دانشجویان شب امتحانی راحت می کند و با از بین بردن احساس نیاز به خواب به آنان کمک می کند تا آن شب سرنوشت ساز را بدون بر هم گذاشتن پلک به صبح برسانند و از این فرصت برای خواندن چند صفحه بیشتر جزوه و کسب یکی دو نمره بالاتر در امتحان استفاده کنند. غافل از اینکه با مصرف این ماده خطرناک نمره سلامتی خود را به مرز تجدیدی می رسانند.
مصطفی فروتن آسیب شناس اجتماعی که خود مطالعات بسیاری را در مورد مصرف" ریتالین" انجام داده درباره این ماده می گوید: ۶۰،۷۰ سالی هست که از ورود این قرص به عرصه دارویی می گذرد. این دارو برای درمان افسردگی و افزایش دوز خلقی استفاده شده و برای درمان بیماران در خود مانده، اوتیسم، بیش فعالی و شبیه آن استفاده می شود.
وی ادامه می دهد: زیر ساخت ریتالین شبیه داروهای محرکی مانند اکستازی، کوکائین و حشیش عمل می کند و متاسفانه اتفاقی که در حال شیوع است، سوء مصرف آن برای درمان چاقی و لاغر کردن به ویژه در باشگاه ورزشی و در بین خانم ها است.
اما اینکه ریتالین با شخص چه می کند که مصرف آن به ویژه در ایام امتحانات افزایش می یابد را فروتن اینگونه پاسخ می دهد: این قرص که به قرص" شب امتحان" و" قرص دانشجو" معروف شده، یک قرص محرک آزاد کننده آمفتامین است که آمفتامین موجب ترشح دوپامین در بدن می شود. ترشح این ماده سرخوشی بی دلیل درفرد مصرف کننده را درپی دارد.
این آسیب شناس ادامه می دهد: ظاهر قضیه این است که گزارش خستگی به مغزاز سوی حسگرها اعلام نمی شود و گیرنده های خستگی این را تعریف نمی کنند که بدن مصرف کننده نیاز به خواب دارد. ساز و کاز آن مانند بی حس کردن دندان با آمپول بی حسی است چون دردی احساس نمی شود اما درد وجود دارد. این امر موجب می شود تا شخص ساعت ها بدون احساس خستگی و گرسنگی به مطالعه بپردازد و همین امر دلیل اقبال قشر دانشجو به این ماده است. غافل از اینکه هزاران عارضه دیگر در خلال همین ساعات در بدن فرد در حال شکل گیری است.
وی در مورد عوارض این قرص نیز می گوید: جدا ازاعتیاد آوری شدید این ماده، پرخاشگری، تحریک پذیری اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک، تپش قلب، دل درد و اختلال در عملکرد سیستم گوارش، اختلالات خواب، سردردهای مزمن و حالت های مثل میگرن و دربرخی موارد تشنج و مرگ تنها بخشی از عوارض شناخته شده ریتالین است که بسته به میزان مدت زمان استفاده از آن توسط فرد بروز این عوارض متفاوت است.
به گفته فروتن این ماده به شدت اعتیاد آور است و چون به تدریج دوز مصرف آن در قرص پاسخگو نیست زمینه برای گرایش به سمت مخدرها و اعتیاد به شیشه و کراک فراهم می شود.
اما نکته نگران کننده ای که این آسیب شناس نسبت به آن هشدار می دهد پائین آمدن سن مصرف این دارو است. وی در این مورد توضیح می دهد: سابق بر این مصرف ریتالین بین دانشجویان و دانشگاهیان رواج داشت ولی این روزها شاهد پائین آمدن سن مصرف تا مقطع راهنمایی هستیم که به شدت نگران کننده است.
فروتن ادامه می دهد: متاسفانه استقبال از این قرص به حدی است که مصرف آن در مناسبت های موضوعی مانند خردادماه، و ایام کنکورهای کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا بین ۳۰ تا ۵۰ درصد افزایش می یابد.
به اعتقاد این آسیب شناس، برگزاری برنامه های آگاه سازی مبتی بر شواعد علمی و عملی بین دانش آموزان و دانشجویان، تشدید تظارت بر عرضه دارو و مبارزه جدی با قاچاق چیان و عرضه کنندگان این قرص ها می تواند زمینه را برای کاهش مصرف این ماده در بین قشر در حال تحصیل فراهم آورد، ضمن اینکه جای خالی برنامه های اموزشی و هشدار دهنده در مورد سوء مصرف این مواد رسانه ملی را نیز نباید از یاد برد.
قرصی که کار را برای دانشجویان شب امتحانی راحت می کند و با از بین بردن احساس نیاز به خواب به آنان کمک می کند تا آن شب سرنوشت ساز را بدون بر هم گذاشتن پلک به صبح برسانند و از این فرصت برای خواندن چند صفحه بیشتر جزوه و کسب یکی دو نمره بالاتر در امتحان استفاده کنند. غافل از اینکه با مصرف این ماده خطرناک نمره سلامتی خود را به مرز تجدیدی می رسانند.
مصطفی فروتن آسیب شناس اجتماعی که خود مطالعات بسیاری را در مورد مصرف" ریتالین" انجام داده درباره این ماده می گوید: ۶۰،۷۰ سالی هست که از ورود این قرص به عرصه دارویی می گذرد. این دارو برای درمان افسردگی و افزایش دوز خلقی استفاده شده و برای درمان بیماران در خود مانده، اوتیسم، بیش فعالی و شبیه آن استفاده می شود.
وی ادامه می دهد: زیر ساخت ریتالین شبیه داروهای محرکی مانند اکستازی، کوکائین و حشیش عمل می کند و متاسفانه اتفاقی که در حال شیوع است، سوء مصرف آن برای درمان چاقی و لاغر کردن به ویژه در باشگاه ورزشی و در بین خانم ها است.
اما اینکه ریتالین با شخص چه می کند که مصرف آن به ویژه در ایام امتحانات افزایش می یابد را فروتن اینگونه پاسخ می دهد: این قرص که به قرص" شب امتحان" و" قرص دانشجو" معروف شده، یک قرص محرک آزاد کننده آمفتامین است که آمفتامین موجب ترشح دوپامین در بدن می شود. ترشح این ماده سرخوشی بی دلیل درفرد مصرف کننده را درپی دارد.
این آسیب شناس ادامه می دهد: ظاهر قضیه این است که گزارش خستگی به مغزاز سوی حسگرها اعلام نمی شود و گیرنده های خستگی این را تعریف نمی کنند که بدن مصرف کننده نیاز به خواب دارد. ساز و کاز آن مانند بی حس کردن دندان با آمپول بی حسی است چون دردی احساس نمی شود اما درد وجود دارد. این امر موجب می شود تا شخص ساعت ها بدون احساس خستگی و گرسنگی به مطالعه بپردازد و همین امر دلیل اقبال قشر دانشجو به این ماده است. غافل از اینکه هزاران عارضه دیگر در خلال همین ساعات در بدن فرد در حال شکل گیری است.
وی در مورد عوارض این قرص نیز می گوید: جدا ازاعتیاد آوری شدید این ماده، پرخاشگری، تحریک پذیری اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک، تپش قلب، دل درد و اختلال در عملکرد سیستم گوارش، اختلالات خواب، سردردهای مزمن و حالت های مثل میگرن و دربرخی موارد تشنج و مرگ تنها بخشی از عوارض شناخته شده ریتالین است که بسته به میزان مدت زمان استفاده از آن توسط فرد بروز این عوارض متفاوت است.
به گفته فروتن این ماده به شدت اعتیاد آور است و چون به تدریج دوز مصرف آن در قرص پاسخگو نیست زمینه برای گرایش به سمت مخدرها و اعتیاد به شیشه و کراک فراهم می شود.
اما نکته نگران کننده ای که این آسیب شناس نسبت به آن هشدار می دهد پائین آمدن سن مصرف این دارو است. وی در این مورد توضیح می دهد: سابق بر این مصرف ریتالین بین دانشجویان و دانشگاهیان رواج داشت ولی این روزها شاهد پائین آمدن سن مصرف تا مقطع راهنمایی هستیم که به شدت نگران کننده است.
فروتن ادامه می دهد: متاسفانه استقبال از این قرص به حدی است که مصرف آن در مناسبت های موضوعی مانند خردادماه، و ایام کنکورهای کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا بین ۳۰ تا ۵۰ درصد افزایش می یابد.
به اعتقاد این آسیب شناس، برگزاری برنامه های آگاه سازی مبتی بر شواعد علمی و عملی بین دانش آموزان و دانشجویان، تشدید تظارت بر عرضه دارو و مبارزه جدی با قاچاق چیان و عرضه کنندگان این قرص ها می تواند زمینه را برای کاهش مصرف این ماده در بین قشر در حال تحصیل فراهم آورد، ضمن اینکه جای خالی برنامه های اموزشی و هشدار دهنده در مورد سوء مصرف این مواد رسانه ملی را نیز نباید از یاد برد.
