چگونه کودک را در مسئولیت ها مشارکت دهید
اگر کودک شما خانه را به هم می ریزد و اسباب بازی ها و لباس هایش را مرتب به این طرف و آن طرف خانه می اندازد، باید یاد بگیرد آنها را جمع کند؛ نه بخاطر اینکه شما از او می خواهید خانه را مرتب کند بلکه بخاطر خودش.
به گزارش افکارنیوز، دوست دارید در کودکتان شوق همکاری را برانگیزید؟ می خواهید او در کارهای خانه کمک کند؟ این روش ها را بخوانید و سعی کنید در رابطه با کودکتان به کار ببندید:
او باید درک کند: اگر کودک شما خانه را به هم می ریزد و اسباب بازی ها و لباس هایش را مرتب به این طرف و آن طرف خانه می اندازد باید یاد بگیرد که آنها را جمع هم بکند. نه بخاطر اینکه شما از او می خواهید که خانه را مرتب کند بلکه بخاطر خودش. یکی از بزرگترین مشکلات تربیتی کودکان امروزی این است که آنها نیازی به مسیولیت پذیری را احساس نمی کنند. درحالی که مسئولیت پذیری یکی از مهم ترین اصول تربیتی است که باید بیاموزند. به کودکتان بفهمانید که او سهمی در خانه دارد و باید در امور خانه به اندازه توانش همکاری کند.
متناسب با سن کودک به او مسئولیت بدهید: از کودک سه ساله بخواهید در کارهای ساده به شما کمک کند. ممکن است او نتواند لباس ها را برایتان اتو کند اما او می تواند نمکدان را از روی میز برای شما بیاورد. بهترین زمان برای اینکه به کودک وظایفی در خانه بدهید زمانی است که او مهارت راه رفتن را کاملا به دست آورده است. کودک سه ساله را روی چهارپایه بگذارید و اجازه بدهید یک میوه را برایتان بشوید.
نقص ها را نادیده بگیرید: هدف اصلی شما آموزش است بنابراین باید کمی خطا را از کودکتان بپذیرید. مهم این است که او اهمیت مسوولیت ها را درک کند. کودک ۴ ساله ی شما نمی تواند همه جا را به خوبی گردگیری کند. اما کمک های او باید برایتان ارزشمند باشد. شما باید چشم اندازی از این کارهای ابتدایی در ذهن داشته باشید. روزی او می تواند مسیولیت هایش را دقیق و منظم انجام بدهد. هرگز نگویید «این کار تو نیست» «تو بلد نیستی» . تشویق کنید و انتقاد را کنار بگذارید.
کارها را بر سر کودک آوار نکنید: قدم به قدم پیش بروید. نگویید «لباست را جمع کن. کیفت را مرتب کن. دست هایت را بشور و سفره را هم پهن کن» او نمی تواند چندین کار را با هم انجام بدهد و مسلما انگیزه اش را برای انجام ساده ترین کار نیز از دست می دهد.
پافشاری کنید: اگر کاری را به کودک سپرده اید مطمئن شوید که آن را انجام می دهد. برای انجام آن یک وقت مناسب در نظر بگیرید. «تا نیم ساعت دیگه اتاقت را جمع کن» جمله ی خوبی است. نگویید «اتاقت رو جمع کن» و بعد فراموش کنید که چه خواسته ای داشته اید و در نهایت خودتان اتاق را جمع و جور کنید. وقتی کودک ۸ ساله کارهایش را انجام داد به او اجازه بدهید تا کاری که دوست دارد را انجام بدهد. اگر کودکتان خسته است و یا درس های مدرسه اش زیاد است نیازی نیست که سرسختی نشان بدهید. به او کمک بکنید تا کارهایی که در خانه به او سپرده اید را انجام بدهد.
گروهی کار کنید: کارهای خانه فرصت های مناسبی هستند که شما ارتباط صمیمی تری با کودکتان برقرار کنید. این یک شانس است که کاری را به عهده کودک بگذارید. به جای اینکه هر کدام از شما مشغول کار خودتان باشید می توانید در کنار هم اوقات مشترکی داشته باشید. از کودک ۱۰ ساله تان بخواهید تا درباره کاری که می خواهد انجام بدهد تصمیم بگیرد و روش خودش را داشته باشد.
او باید درک کند: اگر کودک شما خانه را به هم می ریزد و اسباب بازی ها و لباس هایش را مرتب به این طرف و آن طرف خانه می اندازد باید یاد بگیرد که آنها را جمع هم بکند. نه بخاطر اینکه شما از او می خواهید که خانه را مرتب کند بلکه بخاطر خودش. یکی از بزرگترین مشکلات تربیتی کودکان امروزی این است که آنها نیازی به مسیولیت پذیری را احساس نمی کنند. درحالی که مسئولیت پذیری یکی از مهم ترین اصول تربیتی است که باید بیاموزند. به کودکتان بفهمانید که او سهمی در خانه دارد و باید در امور خانه به اندازه توانش همکاری کند.
متناسب با سن کودک به او مسئولیت بدهید: از کودک سه ساله بخواهید در کارهای ساده به شما کمک کند. ممکن است او نتواند لباس ها را برایتان اتو کند اما او می تواند نمکدان را از روی میز برای شما بیاورد. بهترین زمان برای اینکه به کودک وظایفی در خانه بدهید زمانی است که او مهارت راه رفتن را کاملا به دست آورده است. کودک سه ساله را روی چهارپایه بگذارید و اجازه بدهید یک میوه را برایتان بشوید.
نقص ها را نادیده بگیرید: هدف اصلی شما آموزش است بنابراین باید کمی خطا را از کودکتان بپذیرید. مهم این است که او اهمیت مسوولیت ها را درک کند. کودک ۴ ساله ی شما نمی تواند همه جا را به خوبی گردگیری کند. اما کمک های او باید برایتان ارزشمند باشد. شما باید چشم اندازی از این کارهای ابتدایی در ذهن داشته باشید. روزی او می تواند مسیولیت هایش را دقیق و منظم انجام بدهد. هرگز نگویید «این کار تو نیست» «تو بلد نیستی» . تشویق کنید و انتقاد را کنار بگذارید.
کارها را بر سر کودک آوار نکنید: قدم به قدم پیش بروید. نگویید «لباست را جمع کن. کیفت را مرتب کن. دست هایت را بشور و سفره را هم پهن کن» او نمی تواند چندین کار را با هم انجام بدهد و مسلما انگیزه اش را برای انجام ساده ترین کار نیز از دست می دهد.
پافشاری کنید: اگر کاری را به کودک سپرده اید مطمئن شوید که آن را انجام می دهد. برای انجام آن یک وقت مناسب در نظر بگیرید. «تا نیم ساعت دیگه اتاقت را جمع کن» جمله ی خوبی است. نگویید «اتاقت رو جمع کن» و بعد فراموش کنید که چه خواسته ای داشته اید و در نهایت خودتان اتاق را جمع و جور کنید. وقتی کودک ۸ ساله کارهایش را انجام داد به او اجازه بدهید تا کاری که دوست دارد را انجام بدهد. اگر کودکتان خسته است و یا درس های مدرسه اش زیاد است نیازی نیست که سرسختی نشان بدهید. به او کمک بکنید تا کارهایی که در خانه به او سپرده اید را انجام بدهد.
گروهی کار کنید: کارهای خانه فرصت های مناسبی هستند که شما ارتباط صمیمی تری با کودکتان برقرار کنید. این یک شانس است که کاری را به عهده کودک بگذارید. به جای اینکه هر کدام از شما مشغول کار خودتان باشید می توانید در کنار هم اوقات مشترکی داشته باشید. از کودک ۱۰ ساله تان بخواهید تا درباره کاری که می خواهد انجام بدهد تصمیم بگیرد و روش خودش را داشته باشد.
