برخی مشکلات شهر خرم‌آباد؛ از حاشیه‌نشینی تا نبود زیرساخت‌های شهری

به گزارش لرستان خبر، اگر بخواهیم تمامی مشکلات و موانع پیش روی توسعه شهر خرم آباد را فقط نام ببریم، با کوهی از این مشکلات روبرو می شویم که به نظر نا امید کننده می آید، اما پتانسیل هایی که این شهر برای توسعه دارد توجیه کننده سعی و کوشش هر چه بیشتر مدیران شهری و دولت برای از بین بردن این مشکلات است.

قابلیتهای برنامه ریزی و توسعه شهر خرم آباد در این مجال نمی گنجد و ما فقط به طور تیتروار به بیان برخی از هزاران مشکل این شهر می پردازیم:

بیکاری

از جمله مولفه های پویایی و توسعه هر شهر بحث اشتغال می باشد که از بسیاری مهاجرتها(که می تواند آنها را مهاجرت اجباری نام نهاد)جلوگیری کند و نیرو های تحصیل کرده را به هر شهر را جذب کند.

بسیاری از مشکلات شهرخرم آباد را می توان از پیامدهای وجود بیکاری در این شهر به شمار آورد، مسائلی همچون وضعیت مهاجر فرستی بسیار شدیدی که دست به گریبان قشر تحصیل کرده شهر خرم آباد و به طور کلی استان لرستان به قطبهای توسعه و شهرهای دیگر گردیده است.

 این پدیده در میان اقشار غیر تحصیل کرده استان لرستان نیز وجود دارد که باعث مهاجرت فصلی و کوتاه مدت برخی مردم منطقه به کلانشهری همچون تهران می شود، اما از آنجا که مهاجرت قشر تحصیل کرده تقریبا دائمی است و شهر خرم آباد برای همیشه از نعمت وجود این شهروندان که باید آینده شهر را رقم بزنند محروم می شود، این معضل برای شهر خرم آباد و دیگر شهر های استان لرستان بسیار شکننده و جبران ناپذیر است.

حاشیه نشینی

مناطق حاشیه نشین هر شهر عموما مناطقی هستند که از که دارای مسائلی همچون مساکن غیر استاندارد، عدم ارائه خدمات شهری و یا ارائه کمتر آن به این مناطق، عدم جذب مردم این مناطق در اقتصاد رسمی شهر و بسیاری مسائل کالبدی و اجتماعی دیگر، می باشند.

حال اگر بر اساس گفته های بالا بخواهیم مناطق حاشیه نشین شهر خرم آباد را مشخص کنیم باید قسمت زیادی از محلات و مناطق شهری خرم آباد را در لیست مناطق حاشیه نشین این شهر قرار داد.

واین در صورتی است که در آمار مربوط به شهرداری فقط محلاتی چون علی آباد(شمشیر آباد)، اسد آبادی(کورش)، گل سفید(گل اسبئ)و چند محله دیگر به عنوان محلات حاشیه نشین قلمداد می شوند و این در صورتی است که بر اساس آمار رسمی بیش از300 هکتار بافت فرسوده در شهر خرم آباد وجود دارد که به لحاظ برخورداری از خدامات شهری بسیار فقیرند.

وضعیت اقتصادی شهروندان خرم آبادی

همانطور که اشاره شد بی کاری در شهر خرم آباد به مقدار بسیار زیادی وجود دارد که خود شمایی از وضعیت اقتصادی شهروندان خرم آبادی است.آمار زیادی در زمینه تحت پوشش بودن بسیاری از مردم این شهر در سازمان بهزیستی، کمیته امداد و ...همه بیانگر وضعیت پایین اقتصادی مردم این شهر است.

وضعیت اقتصادی نامطلوب شهروندان به طور مستقیم بر روی وضعیت شهر تاثیر گذر است و بدیهی ترین آن در بحث پرداخت مالیات به شهرداری می باشد که بسیاری از مردم این شهر از پرداخت آن عاجزند.

عدم وجود زیرساختها و تاسیسات شهری متناسب با جمعیت شهر

بسیاری از تاسیسات شهری خرم آباد مربوط به سالهای پیش است و با وجود چند برابر شدن جمعیت این شهر به این تاسیسات چیزی اضافه نشده است. کتابخانه، خانه فرهنگ، فضای سبز، صنایع مختلف، ورزشگاه و.. در شهر خرم آباد مربوط به جمعیت 100 هزار نفری چند دهه گذشته این شهر بوده و جوابگوی جمعیت 400 هزار نفری کنونی شهر خرم آباد نیست.

 زیرساخت هایی که بیان شد همه لازمه توسعه فرهنگی و اقتصادی مردم یک شهر است که باید به توسعه آنها متناسب با جمعیت شهر پرداخت. امروزه زیرساخت هایی همچون کتابخانه های عمومی، مراکز تفریح، مراکز علمی و...همه تعیین کننده وضعیت فرهنگی مردم یک شهر در آینده اند.

عدم برنامه ریزی صحیح

تا کنون برنامه ای متناسب با وضعیت جغرافیایی و اجتماعی- فرهنگی شهر خرم آباد در این شهر اجرا نشده است و بسیاری از پتانسیل های انسانی و محیطی این شهر در برنامه ریزی ها به کار گرفته نشده است.

 می توان گفت که بسیاری از طرح ها و برنامه های مربوط به شهر خرم آباد با شرایط طبیعی این شهر سازگار نیست و توسعه شهر خرم آباد حتما نباید از طریق ایجاد کارخانه سیمان، پتروشیمی و سایر صنایع آلوده کننده باشد(هر چند که همین طرح ها نیز پس از گذشت سالیان دراز هنوز به مرحله اجرا و بهره برداری نرسیده اند).

برای توسعه اقتصادی شهر خرم آباد و بهبود وضعیت اقتصادی شهر وندان می توان طرح هایی مناسب با شرایط محیطی را اجرا کرد. طرح هایی چون ایجاد صنایع تبدیلی و کشت و صنعت ها و نیز سرمایه گذاری در امر جذب توریسم، ایجاد دانشگاه ها و قطب های علمی همه از برنامه هایی هستند که در شهر خرم آباد و حومه آن به خوبی قابل اجرا و سود ده است.

عدم سرمایه گذاری

برای هر تازه واردی که به شهر خرم آباد وارد می شود شاید سوالاتی پیش بیاید، چرا هایی که خود شهروندان خرم آبادی نیز بر آن واقفند. یکی از این چرا ها شاید جمله زیر باشد:

" با وجود این همه شرایط مناسب طبیعی (هیدرولوژیکی، ژئو مورفولوژیکی و آب و هوایی) و انسانی(جاذبه های تاریخی و فرهنگی)، چرا این شهر توسعه نیافته است؟"

عدم سرمایه گذاری و به دنبال آن عدم برنامه ریزی مناسب در این شهر یکی از مشکلات اصلی این شهر است. با توجه به نظام متمرکز سرمایه گذاری و قطبی شدن توسعه که قسمت زیادی از سرمایه اقتصادی کشور در چند شهر بزرگ سرمایه گذاری می شود، بسیاری از شهر های میانی و کوچکتر ایران از کمبود سرمایه گذاری رنج می برند که برای تنظیم و مناسب نمودن شبکه شهری ایران باید به سرمایه گذاری و توسعه این گونه شهر ها توجه جدی داشت. در این بین در شهر خرم آباد حتی نسبت به دیگر مراکز استان غیر کلانشهر، بسیار کمتر سرمایه گذاری شده است.

طول مدت اجرای پروژه ها

اکثرت غریب به اتفاق پروژه های عمرانی در شهر خرم آباد و به طور کل استان لرستان بعد از سالیان دراز به بهره برداری نرسیده اند. بیمارستان های شهر های الشتر و نور آباد پس از 15 سال تکمیل و به بهره برداری می رسند، شهر خرم آباد نیز وضعیت مناسب تری ندارد و وضعیت هتل صخره ای، کتابخانه مرکزی، ورزشگاه 50000 هزارنفری، نیرو گاه هزار مگاواتی، آزاد سازی حریم قلعه فلک الافلاک، موزه تاریخ طبیعی، ایجاد راه آهن خرم آباد، سد کا کا رضا و ده ها پروژه دیگر هنوز مشخص نیست و به بهره برداری نرسیده اند.

 گفتنی است که طرح جامع شهری در شهر خرم آباد در سال 1372 ارائه شده که تا سال 1385کمتر از 30 درصد این طرح اجرایی شده است .

تعطیلی کارخانه ها

بسیاری از کارخانه های شهر خرم آباد یا تعطیل شده و یا در شرف تعطیلی هستند.

بسیاری از صنایع استان لرستان پس از واگذاری به بخش خصوصی به این وضعیت دچار شده اند که برونرفت از این معضل عزم جدی دولت را می طلبد.

بحث حاضر فقط از سر احساس مسئولیتی بوده که احساس شده و نگارنده فقط به تکرار مکررات پرداخته است. امید است که مسئولین شهر و استان همتی نموده و براین مشکلات فائق آیند.

نظرات شما