مثنوی هفتاد من کاغذ بیمارستان های دولتی

از سوی دیگر، اغلب افرادی که به بیمارستان های دولتی مراجعه می کنند قشر کم در آمد، آسیب پذیر و متوسط جامعه هستند که توان پرداخت هزینه های بالای درمان در بیمارستان های خصوصی را ندارند چون در وضعیت فعلی نیز بیش از آنچه که باید از جیب خود برای درمان بپردازند هزینه می کنند و دیگر آهی در بساط ندارند. این مسئله وقتی حادتر می شود که می دانیم تعداد زیادی از مراجعه کنندگان به بیمارستان های دولتی را روستاییان و مردم ساکن در شهرستان های اطراف شهرهای بزرگ تشکیل می دهند که علاوه بر هزینه های درمان باید به هزینه های ایاب و ذهاب و مشکلات اسکان نیز فکر کنند.

اظهارات روسای بیمارستان های دولتی، نمایندگان مجلس شورای اسلامی و سایر کارشناسان حوزه سلامت در ایران در گفت وگو با خبرگزاری ها و مطبوعات مختلف در چند ماه گذشته موید این مطلب است که بیمارستان های دولتی در ایران در حال ورشکستگی هستند و به همین دلیل است که نمی توانند خدمات رسانی مطلوب داشته باشند و البته اظهارات دکتر حسن قاضی زاده هاشمی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز به دفعات، گواه این موضوع است که بیمارستان های دولتی از کمبود اعتبار رنج می برند تا حدی که او چندی قبل در گفت وگو با یکی از خبرگزاری ها درباره مشکلات بیمارستان های دولتی گفت: بارها گفته ام که ادامه این وضع میسر نیست. بیمارستان های دولتی زیان ده هستند و معوقات بودجه ای زیادی در سراسر کشور دارند.

در هرحال، برای حل مشکلات بیمارستان های دولتی هر کسی نسخه ای می پیچد و راهکاری ارائه می دهد اما چون عزم واحدی وجود ندارد و یا شاید چون سلامت مردم در حاشیه و فرع قرار گرفته است، مشکلات حوزه سلامت لاینحل باقی مانده است. برخی می گویند: اگر بیمه ها مطالبات بیمارستان های دولتی را به موقع پرداخت کنند، بیمارستان های دولتی کمتر با مشکل مواجه می شوند. عده ای می گویند:

تعرفه های پزشکی غیرواقعی است و اگر تعرفه ها واقعی شود، بیمارستان های دولتی خدمات بهتری به مردم ارائه می کنند. برخی دیگر براین باورند که شکل و نحوه مدیریت در بیمارستان های دولتی باید تغییر کند و مدیریت بیمارستان ها به پزشکان و کادر بیمارستان ها واگذار شود و برخی نیز از هیأت امنایی شدن بیمارستان های دولتی می گویند و… .

اما مردم چه می خواهند؟ مردم خواهان تحول جدی در نظام سلامت کشور هستند. مردم از دولت و مجلس می خواهند که حل مشکلات سلامت را در اولویت قرار دهند چراکه بیماران در ایران فقط درد و رنج بیماری ندارند بلکه هزار و یک مشکل دارند. کافی است مسئولان نظام سلامت و نمایندگان مجلس شورای اسلامی به دفعات به بیمارستان های دولتی سر بزنند تا مشکلات بیماران از مشکلات نوبت دهی گرفته، تا چگونگی بستری شدن و کیفیت تجهیزات پزشکی و خدمات درمانی را از نزدیک ببینند، آن وقت شاید فرجی شود.